Browsing Tag

zwangerschap

Wij zijn zwanger!
Mama &zo

Wij zijn zwanger en jullie stellen asociale vragen!

We hadden 95% kans op een miskraam.

Lisa en ik zijn zwanger! Nee, niet allebei naja ook weer wel maar ik, Lonneke, draag het kleine wondertje. De start van onze zwangerschap was trouwens iets minder leuk. De allereerste echo was er namelijk geen hartje te zien, sterker nog, er was überhaupt nauwelijks íets te zien. Er zou 95% zeker een miskraam volgen. Dat was verdrietig en nadat ik met lappen maandverband heb rondgelopen terwijl er niets gebeurde hebben we een gesprek aangevraagd bij de huisarts. Er was nét iets te veel onduidelijkheid. Wij wisten namelijk niet of er wel een vruchtje was maar geen hartje, of dat er helemaal niks zat omdat ze zo weinig zagen.

De tweede echo werd een feit, zo’n 4 dagen later en onze hoop was ver te zoeken. Ik had helemaal geen hoop meer en Lisa nog een beetje. De optimist. Ik ging liggen, Lisa hield mijn hand vast en.. ‘Hier is wel degelijk een vruchtje te zien en kijk, het hartje klopt!’. Totaal verbaasd en blij verlieten wij het ziekenhuis. Ik was achteraf een stuk vroeger dan dat we dachten.. Ik besef me maar al te goed dat het niet voor iedereen zo rooskleurig afloopt als bij ons. Het is een vreselijk slopende en emotionele tijd.

Ik ben sowieso een stuk onzekerder in deze zwangerschap dan bij James. Het kan zijn door de slechte start maar het is ook een dik besef momentje dat er al een gezonde zoon rondloopt en dat het niet vanzelfsprekend is dat dit kleine wondertje dat ook gaat zijn. Hoe dan ook zijn we bijna de 12 weken gepasseerd en dat geeft een iesiepiesie geruster gevoel. Het zegt nog niet alles natuurlijk maar het is een goed begin!

Wie is de vader? Wie is de donor? Wie wie wie wie wie?

Een zwangerschap met twee mama’s is wel even een stukje anders merk ik. Het is niet alleen: ‘Gefeliciteerd, leuk voor jullie en geniet ervan!’ nee, we worden met verschillende vragen gebombardeerd. En ik moet bekennen, dit heb ik onderschat. Ik had niet verwacht dat iedereen het zo onwijs belangrijk zou vinden wie de donor zou zijn, of die een rol speelt, of we het James gaan vertellen, hoe we het samen gaan doen en nog veel meer.

Ik snap dat familie en vrienden die dichtbij ons staan nieuwsgierig zijn over hoe of wat maar aan de andere kant, is de mededeling dat wij zwanger zijn niet voldoende? Ik bedoel, je vraagt toch ook niet aan een moeder die een partner/vriend/man heeft of het kind wel daadwerkelijk van hem is? Geloof mij er komen onwijs veel situaties voor waarin er een samengesteld gezin is. Men gaat er dan vanuit dat de kids van de desbetreffende man/vriend is maar dat is lang niet altijd het geval. Is dat dan wel een vraag die echt niet door de beugel kan of is dat minder interessant?

Afin, ik snap dus heus wel dat familie en vrienden die vraag stellen maar als er laatst iemand via marktplaats iets bij ons thuis komt ophalen en degene vraagt ongegeneerd: ‘Oh is het van dezelfde vader als de eerste?’ Dan valt mijn mond open van verbazing. Ik vind het zelfs stiekem een beetje asociaal. Hoezo is dàt zo interessant om te weten? Omdat het zo onwijs anders is als anders?

Ik heb jullie vragen flink onderschat.

Kortom, ik heb jullie vragen een beetje onderschat. En hoewel Lisa hierin iets meer een blijkbaar realistisch beeld had, dus dat die vragen inderdaad gesteld zouden worden.. Denken mensen ook niet na over hoe pijnlijk het zou kunnen zijn voor Lisa. Ik bedoel, wij zijn zwanger, wij worden moeders en het gaat al niet op de manier waarop je het zou willen, dat het biologisch van ons samen is. En dan is de allereerste vraag van bijna iedereen is: wie is de vader? Nu hebben Lisa en ik hier meerdere gesprekken over gevoerd en gelukkig weet zij dat mensen het niet vragen om haar pijn te doen maar uit nieuwsgierigheid maar tóch.. ik begrijp dat gewoon niet goed.

Mensen, ben je er van bewust dat iemand gekwetst kan worden door zo’n vraag. Dat het niet zo prettig overkomt als iemand zo’n vraag werkelijk als aller aller allereerste stelt. En de woorden: ‘Jullie kiezen er zelf voor, jullie willen moeders worden, jullie willen een kind’. Nee, wij kiezen er helemaal niet zelf voor om persé twee moeders te worden. Wij zijn nou eenmaal twee vrouwen die stapelgek zijn op elkaar. En tja, dat je dan twee moeders wordt is bijzaak voor ons. Als we een keuze hadden, jep zelfs in 2019, hadden we gekozen voor een man, want geloof mij, ik wil niemand afschrikken om uit de kast te komen, in tegendeel, maar dat blijft echt het aller makkelijkste in heel veel opzichten. Moet je eens voor die grap een keuken proberen te kopen als twee vrouwen. Kan niet, ja het kan wel. Wat is Uw naam? En wat is de naam van Uw partner? Een van de twee namen moet staan bij het vakje: ‘man’ omdat dàt nog altijd normaal is.

Geen zorgen, het ligt aan mij!

Natuurlijk hebben we ook enorm veel leuke en lieve reacties gekregen en de mensen die het hebben gevraagd, voel je alsjeblieft niet schuldig het ligt totaal aan mezelf. Ik had het ergens kunnen weten en ik ben ook gewaarschuwd maar het maakt mij soms gewoon verdrietig dat men blijkbaar toch (al zeggen ze van niet) het zó interessant vinden wie de vader is in een zwangerschap van twee moeders. Ik weet in ieder geval dat ik mijn gedachte hierin moet bijstellen om het voor mezelf gemakkelijker te maken.

 

Zwangerschap en IBD
Mama &zo

Zwangerschap en IBD

Zwangerschap en IBD vergt meer planning.

De medicijnen die ik nu gebruik zorgen ervoor dat ik niet zwanger mag worden. Als dit onverhoopt wel gebeurd zal ik de ongeboren vrucht moeten weghalen. Het voordeel van samenleven met een vrouw wat tegelijkertijd ook een nadeel kan zijn, is dat dit niet ‘zomaar’ gebeurd.

Mijn medicijnen moeten minimaal een half jaar gestopt zijn voordat we onze eerste poging mogen wagen. De meeste medicijnen voor de ziekte van Crohn heeft geen invloed op de vruchtbaarheid. Als de ziekte van Crohn actief is kan dit wel het geval zijn. Zwangerschap en IBD vergt dus net iets wat meer planning dan bij iemand die gezond is.

Als je ziekte actief is dan heb je ‘iets’ grotere kans op een spontane miskraam. Het is dus verstandig om te wachten tot het moment dat je ziekte minder of niet actief is voordat je aan kinderen begint.

Extra controles tijdens je zwangerschap.

Het is het best als je jouw arts in vertrouwen neemt en aangeeft dat er een kinderwens is. Zij kunnen dan kijken of dat kan met de medicijnen die je gebruikt en of je ziekte nu in remissie is. Het is wellicht iets minder romantisch dan je jezelf had voorsteld maar jouw gezondheid en de gezondheid van je baby gaat boven alles.

Bij mijn zwangerschap van James is er besloten om het traject via het ziekenhuis te laten verlopen. Het was noodzakelijk om iedere twee weken op controle te komen. Niet de gehele zwangerschap maar vanaf 20 weken was ik daar iedere week te vinden.

Het kindje kan bij de ziekte van Crohn wat kleiner zijn en om die reden en natuurlijk de standaart complicaties willen ze dit graag streng controleren. Een voordeel is dan meer echo’s en beeld van je kindje als alles goed verloopt!

Je ziekte wordt over het algemeen minder snel actief na de bevalling.

IBD en zwangerschap vertelt per persoon zoals de ziekte ook per persoon verschilt. De eerste weken van mijn zwangerschap had ik energie voor tien terwijl ik in het laatste trimester niet voorruit te branden was. Mijn ziekte was op dat moment in remissie, dit werd tot grote verbazing van mijn artsen vrij snel na de bevalling weer actief. Het schijnt zo te zijn dat het hormoon wat vrijkomt tijdens de zwangerschap en bevalling ervoor kan zorgen dat je een langere tijd geen last hebt van je ziekte.

Tijdens de zwangerschap had ik meer last van mijn buik. Dit kwam omdat James op een gegeven moment zo weinig ruimte had en helemaal tegen mijn darmen aan geplet zat. Dat deed ongelofelijk veel pijn kan ik je vertellen. James kwam tegen allerlei littekenweefsel, vernauwingen en wellicht nog enkele ontstekingen aan waardoor ik hier meer last van had.

Zwangerschap en IBD, mijn ervaring.

De bevalling van James eindigde na een dag lang ploeteren in een keizersnede. Dit heeft echter niets te maken met de ziekte van Crohn. Mijn bekken zijn te smal om hier via een normale weg een kind uit te persen. Jammer, ik had het graag anders gezien maar kan hier prima mee leven.

De volgende bevalling zal daarom ook eindige in een keizersnede. Het voordeel is dan dat het hoogstwaarschijnlijk een geplande keizersnee wordt wat als je het mij vraagt een stuk prettiger zal verlopen dan een spoedkeizersnede.

Mijn ervaring met Zwangerschap en IBD, het is prima te doen zolang je tijdig overleg heb met je arts en je onder strenge controle bent bij een goed ziekenhuis. Ik heb de vermoeidheid als een groot nadeel ondervonden maar onthoud dat er, al lijkt het soms van niet, ooit een betere tijd aankomt!

Zwangerschap en IBD, het breng je wellicht wat meer planning maar het is prima te doen. Heb jij ervaring met zwanger zijn en een chronische ziekte? Laat het weten in de comments!

Ik heb vier keer een keizersnee gehad
Persoonlijk

Ik heb vier keer een keizersnee gehad!

Mijn vliezen braken maar de weeën bleven uit.

Ik heb op mijn werk nogal te maken met collega’s die zwanger zijn en dan mijmer ik zo nu en dan terug naar mijn zwangerschappen en bevallingen.

Jos en ik trouwde in 1981 en in het jaar 1983 kwam onze eerste zoon, Sjef ter wereld. Het begon doordat mijn vliezen braken. De weeën bleven echter uit. Een hele nacht wachten maar er kwamen geen weeën. Ik moest naar het ziekenhuis om het te laten opwekken. Het duurde immers te lang!

De hele dag heb ik weeën gehad in het ziekenhuis maar er kwam nauwelijks of geen ontsluiting. In de avond werd er besloten om een keizersnee uit te voeren. Dit was onder algehele narcose. Ik zag Sjef drie keer toen ik wakker werd maar wat was ik blij dat alles achter de rug was.

De tweede keizersnee onder algehele narcose.

Ik moest een week in het ziekenhuis bleven. Dat vond ik super moeilijk. Ik had in die tijd enorm veel last van heimwee. Als mijn moeder langskwam vroeg ik aan haar of ze aan de zuster wilde vragen of ik naar huis mocht. Ik bleef wachten in mijn ziekenhuis bed maar mijn moeder kwam niet terug met een antwoord. Ze was naar huis gegaan omdat ze wist dat ik toch niet naar huis mocht gaan en ze vond dit erg vervelend voor mij.

De bevalling van mijn tweede zoon Bram, begon ook met het breken van mijn vliezen en ook bij deze bevalling bleven de weeën uit. We gingen direct naar het ziekenhuis. Ik mocht wachten op de weeën maar als het te lang zou duren moest het opnieuw een keizersnee worden dus wij besloten om het dan maar meteen te doen.

Ik wilde zo snel mogelijk mijn kindje vasthouden. Ze stonden er versteld van dat ik mijn sierraden en nagellak al ging afdoen. Dit wist ik natuurlijk nog van de eerste keer dat ik een keizersnee kreeg. Dit keer was de keizersnee wederom onder algehele narcose want van een plaatselijke verdoving was op dat moment nog geen sprake. Of ja, misschien wel maar in mijn geval kreeg ik beide keren een spoedkeizersnede.

Ik heb onze keizersnee kunnen laten filmen!

Bij onze derde zoon Pim, had ik moeite met het feit dat ik mijn kind niet bewust geboren zag worden. Ik besprak deze struggle met mijn gynaecoloog en hij vond het handig om de keizersnee deze keer te plannen. Ik kon dan een plaatselijke verdoving krijgen doormiddel van een ruggenprik waardoor ik alles zag gebeuren.

Dit was voor mij spannend maar een geweldige ervaring. Ik kreeg hem direct in mijn armen en kon meteen genieten van dat moment. Jos en de andere twee broers mochten al meteen komen kijken. Een bijzonder moment.

Ik was al eerder toe aan een vierde kind maar Jos dacht dat ik het liefst een meisje zou willen. Hij was bang dat ik teleurgesteld zou zijn als het opnieuw een jongen bleek te zijn. We besloten een tijd te wachten en maar liefst acht jaar verder begon het opnieuw te kriebelen. Negen jaar na Sjef, kwam onze enige dochter Lonneke.

Een vriend van ons werkte in het ziekenhuis en die heeft de keizersnee helemaal gefilmd zodat de kinderen, als ze dit zouden willen, ooit de bevalling kunnen zien. Lonneke wilde dit als enige graag bekijken. Het is niet niks om je moeder te zien liggen terwijl er zeven lagen diep in buik werd gesneden. Alsnog is het mooi om te hebben natuurlijk!

Ik besef dat mijn taak om kinderen te krijgen al een lange tijd geleden is gestopt. Het is op dit moment een fantastische ervaring om mee te mogen maken dat je eigen kinderen, kinderen krijgen. Wij genieten met volle teugen van onze lieve kleinkinderen.

Dit artikel is geschreven door mijn moeder, Monique. 

Op je buik slapen tijdens zwangerschap
Zwanger &zo

Op je buik slapen tijdens zwangerschap!

Op je buik slapen tijdens zwangerschap, schrijf dat maar op je buik!

Ik ben een echte buikslaper al vanaf jongs af aan is dat mijn beste slaaphouding. Sterker nog ik kan met geen mogelijkheid in slaap vallen als ik op mijn rug lig. De eerste periode van je zwangerschap is het nog prima te doen. Niks aan het handje en daar kun je maar beter van genieten want voordat je het weet is het praktisch onmogelijk om op je buik te slapen.

Je zult dan ook merken dat je het zelf niet meer prettig vindt om op je buik te slapen. Buiten het feit dat je nadenkt over het feit dat het wellicht kwaad kan voor je kindje ben je eigenlijk gewoon bezig met ‘planking’ kennen jullie die term nog? Je ‘plankt’ namelijk gewoon op je buik en dat ligt natuurlijk vreselijk.

Lees ook: Waarom worden wij niet zwanger? 

De beste slaaphouding tijdens een zwangerschap?

Het is uiterst irritant dat je juist extra vermoeid bent tijdens je zwangerschap. Je bent immers een kindje aan het maken en dit kost kneiters veel energie. Maar lekker slapen is er op een gegeven moment niet meer bij. Als je na een uur lang wroeten lekker ligt, moet je eruit om te gaan plassen en als je dan weer in bed gaat liggen, lig je lang niet meer zo lekker dan hoe je daarvoor lag. Je kunt weer overnieuw beginnen om een fijne houding te vinden, tot de volgende plaspauze zich aankondigt!

Wij zwangeren hebben het niet gemakkelijk. Op je rug slapen tijdens de zwangerschap gaat namelijk ook niet meer helemaal soepel. Het gewicht van je baby rust op je ingewanden en bloedvaten. Hierdoor kun je een vervelend gevoel krijgen en zelfs ademhalingsproblemen ontwikkelen. Je zult je nu vast afvragen hoe je in godsnaam nog aan je welverdiende rust kan komen.

De beste positie voor jezelf en voor je baby is op je zij. Als je dit niet gewend bent is het even lastig om zo in slaap te vallen. Even oefenen dus! De voorkeur is dan de linkerzij. Rechterzij is ook niet zo’n probleem maar de linkerzij is nog het beste. De doorstroming van het bloed naar de placenta verbeterd waardoor je baby beter is voorzien van zuurstof en voedingsstoffen.

Maar kan het dan ècht kwaad om op je buik te slapen?

Op je buik slapen tijdens zwangerschap is dus later in de zwangerschap onmogelijk. Ik heb in die slapeloze nachten het beste idee van Nederland bedacht. Een normaal bed alleen dan met een gat in het midden waar je je buik in kunt hangen. Dit lijkt me werkelijk ideaal als buikslaper! Zo kun je in mijn ogen heerlijk op je buik blijven slapen terwijl je baby hier geen enkele last van ondervindt.

Oké, even zonder dollen. Kan het echt kwaad om op je buik te slapen tijdens een zwangerschap? Nee, je baby zit namelijk goed beschermt. Het punt is alleen dat je het op een gegeven moment gewoon niet meer prettig vindt om zo te liggen.

Mijn ultieme tip is, en dit wordt niet gesponsord, koop een ‘Rollie’. Ja, ik heb het inmiddels een naam genoemd omdat het mijn grootste vriend, na Merijn is, in bed. Het is eigenlijk een voedingskussen. Deze duw ik heel charmant tussen mijn benen zodat mijn buik op de ‘Rollie’ leunt en ik dus alsnog half op mijn buik kan liggen zonder dat het vervelend ligt. Ik lig nog altijd met mijn Rollie in bed tot ergernis van mijn man.#tegenniemandzeggenaub! 

Lees ook: Wat je moet weten voor een keizersnee!

Lukt het jou maar niet om in slaap te komen? Hier een paar tips!

Lukt het jou echt niet om een fijne slaaphouding aan te nemen door allerlei zwangerschapskwaaltjes. Zorg er dan voor dat je ontspannen bent voordat je gaat slapen. Leg die eeuwige telefoon weg en pak voordat je gaat slapen een lekkere warme douche.

Niks is zo fijn als slapen in een schoon bed. Dus, fix dat even voor je gaat slapen en denk niet na over de bevalling die gaat komen. Die komt vanzelf en gaat hoogstwaarschijnlijk toch wel pijn doen. Dus het is zonde van je tijd om daarover te piekeren. Zet het van je af, Google vooral niet naar ervaringen want jij kan het heel anders beleven!

Klets nog even over leuke dingen met je partner en probeer ondertussen een slaaphouding te zoeken. Doe eventueel wat ademhalingsoefeningen en droom over dat heerlijkheidje wat nu in je buik zwemt!

Vond jij het ook zo vreselijk om te slapen tijdens je zwangerschap? En heb jij nog tips? laat het zeker weten in de comments zo kunnen we elkaar helpen.

negatieve zwangerschapstest
Mama &zo

De impact van een negatieve zwangerschapstest!

Ik dacht oprecht dat het zo ‘gepiept’ was.

Een negatieve zwangerschapstest is het ergste wat je kunt zien als je kinderwens opspeelt. Het duurde bij ons minimaal twee jaar waarin de nodige testen zijn gekocht. Allemaal negatief. Het moest onderhand eens gebeuren maar de moed zakte ons aardig in de schoenen.

 Iedere maand een negatieve zwangerschapstest is om depressief van te worden. Het was zelfs zo erg dat we iedere keer naar een andere winkelketen gingen omdat we bang waren dat ze er een keer iets van zouden zeggen. Dat zou hoe dan ook onprofessioneel zijn maar ze herkende ons zeker. Je kon er de klok op gelijk zetten dat wij weer binnen kwamen wandelen om een testje te kopen.

Het plan was dat wij op onze bruiloft in september 2012 zouden vertellen dat er een mini mensje in mijn buik zou zitten en wij ouders mochten worden. Dat liep compleet anders!

Ik dacht oprecht dat het zo ‘gepiept’ was. We hadden jarenlang bij het biologie vak op school geleerd hoe we het moesten voorkomen en dat alles moesten we weglaten en dan zouden we zwanger worden. Al die programma’s over tienermoeders keek ik met volverbazing. Zij wilde het niet, wij heel graag en waarom lukt het dan niet?!

Geforceerd ‘knutselen’ werd onvermijdelijk.

Ontpillen, cyclus, vruchtbaarheidsdatum, ovulatietesten, eisprong en allerlei andere termen kwam ik steeds vaker tegen op het internet. Ik heb de meest wanhopige en domme vragen gesteld: ‘Wanneer word ik zwanger?’. Alsof ik had verwacht dat er een termijn uit kwam rollen ofzo?!

De zwangerschapssymptomen staat zo ongeveer gelijk aan menstruatieklachten dus dat heb ik op een gegeven moment maar opgegeven. Iedere maand, als het weer zo ver was, kneep ik in mijn borsten en probeerde ik te voelen of het nu gevoeliger was dan anders. Je haalt je van allerlei dingen in je hoofd maar je kunt er niks mee.

Ik kocht iedere maand een test, we wilde het immers zó graag. Op een gegeven moment ben je aangekomen op het punt dat je geforceerd gaat ‘knutselen’. Dat gaat op ten duur vervelend worden. Knutselen is iets wat spontaan moet gebeuren omdat je elkaar lief Enzo vindt maar niet omdat het moet.

Het duurde ook niet lang voordat we daarmee zijn gestopt maar alsnog bleef het in mijn achterhoofd zitten. Onbewust wist ik precies welke dag ik hem gek moest maken om de kans te verhogen.

We besloten om naar de huisarts te gaan voor onderzoek.

En zo verstreken de dagen, weken, maanden en uiteindelijk jaren. We hadden besloten om naar de huisarts te gaan en het probleem voor te leggen. Bij mij deden ze een bloedonderzoek en Merijn moest zijn kwakje inleveren.

Ik wilde perse niet dat het aan mij zou liggen. Dat klinkt misschien egoïstisch en dat is het ook ongetwijfeld maar ik was toen al ziek. Ik had een hoop medicijnen wat een hoop nare ellende met zich mee bracht. Als ik dan ook nog eens, door mijn lichaam, geen kinderen kon krijgen dan weet ik niet wat ik had gedaan. Mijn lichaam faalde al zo erg, dit kon ik er psychisch niet bij hebben.

De uitslag van beide onderzoeken waren positief. Ik kon mezelf verder laten onderzoeken maar we hadden voor ons zelf besloten hiermee te wachten. We waren nog jong genoeg en we wilde niet al meteen in die medische molen stappen.

Beter geen test dan een negatieve zwangerschapstest!

Het onderzoek hebben we losgelaten en we besloten af te wachten wat er zou gebeuren en of het wel zou gebeuren. Ik kocht zelfs geen zwangerschapstesten meer omdat ik er geen vertrouwen meer in had. Beter geen test dan een negatieve zwangerschapstest. Het geloof in een zwangerschap was compleet verdwenen.

De ovulatietesten waren ook de deur uit. Ik weerhield mezelf om op het internet te zoeken naar tips. Er kwam een verhuizing om de hoek kijken waar ik mezelf volledig om kon storten zodat de zwangerschapswens tijdelijk op de achtergrond verdween.

Maandag 29 september 2014. Ik voelde mezelf al de hele dag vervelend. Ik wist dat mijn menstruatie eigenlijk die zondag al had moeten starten. Mijn cyclus was al die tijd perfect en ik was nooit overtijd. We hadden geen testen meer in huis want die hadden we weggegooid. Na mate de dag vorderde werd ik steeds meer moe, ik voelde me anders dan anders maar ik kon het gen plek geven.

Ik stuurde Merijn een appje dat als ik vanavond, als hij klaar was met werken, nog niet ongesteld zou zijn hij toch maar weer eens een test moest kopen.

De impact van een negatieve zwangerschapstest!

Merijn kwam thuis met een test. De zoveelste. Het zal wel weer niet zo mogen zijn en normaal gesproken deed ik die testjes vaak alleen. Deze keer wilde ik het samen met Merijn doen.  Hij had een digitale test meegenomen omdat de rest was uitverkocht. Lekker duur dus. Ik pieste voor de zoveelste keer in een bakkie en we gingen samen aan de eettafel zitten. Ik hield mijn hand op de test omdat ik niet durfde te kijken.

ZWANGER!. Ik zei nog tegen Merijn: ‘Ik vind het slecht van die fabrikant dat ze eerst het woord zwanger laten verschijnen en daarna pas het woordje ‘niet’. We bleven nog enkele minuten wachten maar er verscheen geen woordje NIET.

We waren eindelijk zwanger. Ons geluk kon niet op en de volgende dag hebben we nog een berg testen gedaan omdat we het beide niet konden geloven. Na dik 2,5 jaar knutselen was het ons dan eindelijk gelukt. En waarom nu wel? Ik heb geen flauw idee!

De impact van een negatieve zwangerschapstest is groot en vooral als je al een hele tijd bezig bent om kinderen te krijgen is het vreselijk. Iedere emotie komt om de hoek kijken en je voelt jezelf volledig machteloos.

Nu, nog twee jaar verder, loopt hier een klein, gezond en vrolijk mannetje in huis wat binnenkort van een baby naar een dreumes veranderd. Wat een geluk hebben wij maar wat zijn er moeilijke momenten geweest. Angst, onzekerheid, verdriet, boosheid, onbegrip.. alles! !

Je leest dit misschien als je al een hele lange tijd bezig bent om zwanger te raken. De goude tips heb ik niet maar je kunt mij altijd contacten als je ergens vragen over hebt of je gewoon je verhaal kwijt wil. In de comments zodat iedereen ervan kan leren maar natuurlijk ook privé. Contact@lonnekeschrijft.nl

moeilijkste blog ooit
Persoonlijk

Een stukje uit mijn dagboek (deel 2)

Een tijdje geleden poste ik een blog online en dit was letterlijk een stukje uit mijn dagboek. Ik vertelde over het einde van mijn zwangerschap en de gedachtes die ik daarbij had. Mijn schriftje gaat overal mee naar toe om dit later over te schrijven in mijn dikke dagboek, mijn notities van mijn telefoon staat ook gevuld met allerlei gedachtes die ik zo nu en dan met jullie wil delen.   Lees verder

Persoonlijk

Een stukje uit mijn dagboek over de bevalling.

We spraken toen nog over Swip de baby!

Het is alweer bijna een jaar geleden dat onze kleine lieve James werd geboren. We spraken toen nog over Swip, weten jullie dat nog? Ik houd al een langere tijd een dagboek bij. Schrijven is mijn lust en mijn leven en ondanks ik een heleboel deel op mijn blog wil ik sommige dingen liever privé houden maar wel van mezelf afschrijven.

Merijn en ik lagen een week voordat James ter wereld kwam, in een hotel. De weeën begonnen namelijk op het terras waar wij na een ziekenhuisbezoek heengingen. Wil je dit lezen? Klik dan hier.

Angst voor de bevalling.

Heey, helaas kan ik je niet vertellen hoe mooi en lief onze kleine zoon is want hij zit nog steeds veilig in mijn buik. Ik heb even behoefte om mijn hart te luchten; Ik lig in een mooi hotel in Zeist, de weeën waren namelijk vanmorgen begonnen op het terras bij het van der Valk hotel. Althans, dat dacht ik. Tja, ik heb geen flauw idee hoe het voelt, zo’n bevalling… ja het doet pijn maar goed… Het begint rustig, toch? meestal dan. Denk ik. Hoop ik. 

Lonneke, zie geen beren op de weg als je de weg nog niet eens bent in geslagen. Pff best eng hoor zo’n bevalling. Zwanger zijn gaat prima maar nu het einde nadert komt er ook een beetje angst bij kijken. Die mensen hier in het hotel zullen wel denken… We komen hier aan met drie volle koffers en natuurlijk de vluchtkoffer die al helemaal compleet is, ze zien een vrouw die hoogzwanger is… Dat moest er vast gek uit zien! 

Kamusutra kaarten gekocht.

Het was alsnog een gezellige dag samen met Merijn. We zijn een stukje gaan wandelen en uiteindelijk hebben we heerlijk gegeten in een tentje in Zeist. Ohja, en niet te vergeten wat spelletjes gekocht in de Bart Smit. Je weet wel, om de tijd te doden en als ik straks lichten weeën heb, is het misschien een goede afleiding. 

In het hotel kwamen we er trouwens achter dat we per ongeluk een stok Kamasutra kaarten hadden gekocht. Merijn grapt dat we er een aantal kunnen uitproberen, misschien wekt het de weeën op maar ik moet er niet aan denken. Leuk zo’n buik maar ik voel me totaal niet sexy!

Later op de avond voelde me ik niet lekker, ik kreeg knallende koppijn en werd misselijk. Een lekkere warme douche hielp ook niet het werd steeds erger. Mijn broer belde om te vragen hoe het ging, ik vertelde dat ik wat hoofdpijn had en twijfelde om het ziekenhuis even op te bellen. We hangen op met ‘Misschien tot vannacht’ dat is eigenlijk de standaard eind zin de afgelopen weken.  

Zwangerschapsvergiftiging, nu moest het gebeuren!

James heeft het kennelijk naar zijn zin in mijn buik en dat doet mij goed. Ik zorg goed voor hem, dat voelt fijn. Het is heerlijk om James zijn naam hardop te noemen, ik kan niet wachten om het straks van de daken te schreeuwen en ik ben zo benieuwd wat onze familie van de naam vindt. 

Merijn vindt dat ik het ziekenhuis moet bellen maar ik wil niet voor ieder klein dingetje bellen, dat voelt niet prettig. Nu geef ik toe dat ik niet meer normaal kan functioneren en na een belletje met het ziekenhuis moesten we meteen komen. 

Wat een rollercoaster, ik werd opgenomen met zwangerschapsvergiftiging en ze wilde direct de bevalling gaan inleiden. Wat opluchting, nu gaat het echt gebeuren. Dacht ik. Morgen heb ik mijn kindje in armen. De uren worden, dagen en de dagen wordt een week. Het gaat niet voorspoedig en ik ben bang. Gelukkig mag Merijn blijven slapen, ik vind het nu niet meer leuk in het ziekenhuis. Het duurt me te lang. Zal alles nog wel goed komen?

Dit was een stukje uit mijn dagboek. Ik was niet in de veronderstelling dat ik in die termijn van de zwangerschap mijn dagboek bij zou werken maar het tegendeel is waar. Ik schreef alles op in de notitiefunctie in mijn telefoon. Vinden jullie het leuk zo nu en dan wat stukjes te lezen? Ben je benieuwd wat ik hierna schreef? Laat het weten dan zal ik dit vaker doen!

Mama &zo

Draagmoeder worden, kan jij dat?

‘Ik neem denk ik drie kinderen’ dat is een zin die ik tot mijn grote frustratie vaak heb gehoord. Je neemt namelijk helemaal niks, het is een enorm groot wonder om überhaupt zwanger te worden en te bevallen van een gezonde baby. Je hebt hierin helemaal niks te kiezen! Draagmoeder worden, kan jij dat?  Lees verder

straie op je buik
Persoonlijk

Ik heb striae op mijn buik

Striae zijn voor een grootdeel erfelijk bepaald.

Striae, striemen, strepen, littekens, je kent het allemaal vast wel. Deze ontstaan omdat je huid relatief snel oprekt. Hoe jonger de huid, hoe groter het risico op striae. Owja, en het is voor een grootdeel erfelijk bepaald, wist jij dat? Wanneer je ouders last hebben van striae is de kans groter dat jij dit ook zult krijgen.

Als jij in een groeispurt terecht komt heb je al kans op striae. Dit komt niet alleen voor op je buik maar ook op je dijen, billen of borsten. Het is helaas niet te voorspellen of je dit gaat krijgen in de toekomst of niet en waar.

Ik ben qua postuur ‘normaal’ geweest, niet dik maar ook niet dun. Dit veranderde door de eerste Prednison- kuur. Ik ben toen in totaal 20 kilo aangekomen en zit momenteel nog steeds op dat gewicht. Nu ik ben afgebouwd met deze medicijnen kan ik weer voorzichtig beginnen met sporten.

Sinds mijn zwangerschap werd het lelijker!

De striae waren nog niet zo heftig als dat ze nu zijn. Misschien wat lichte streepjes maar daar was alles mee gezegd. Eenmaal zwanger van James ging het als een razende en zat ik binnen te kortste keren vol met striae en geen lichte streepjes dit keer. Dikke rood met paarse lelijke groeve op mijn buik.

Het is logisch dat je tijdens de zwangerschap meer kans hebt op striae. Je buik groeit hartstikke snel waardoor de kans op striae wordt vergroot. Ik ging hiervoor naar verschillende winkels en apotheken om middeltjes uit te proberen zodat het in ieder geval minder zou worden.

Bij de laatste apotheek waar ik heen ging zei de verkoopster: ‘Ik kan jou nu allerlei smeersels laten kopen maar je hebt pure pech en er is niks aan te doen’. Fijn, een eerlijke vrouw die geen onzin verkoopt doormiddel van mooie praatjes.

Het enige wat ik had moeten doen is zorgen dat de huid vettig blijft en met welk smeersel dat is, maakt weinig uit. Dit heb ik uiteraard meteen. Iedere dag smeerde ik mijn buik twee keer in maar dat had bij mij geen enkel effect meer. Ik was te laat!

Ik heb striae maar ik ben er trots op.

Ik vind het niet mooi, lelijk zelfs maar ik ben hier niet onzeker door. Mocht ik ooit mijn oude gewicht weer terugkrijgen en deze stiae houden, vind ik dat geen probleem. Ik zal gewoon een bikini dragen op het strand. Deze striae tekenen mijn buik zowel James al de ziekte van Crohn. Het is een soort litteken wat staat voor alles wat mijn buik heeft doorstaan.

Ik ben er zelfs een beetje trots op en ben mijn buik best dankbaar ondanks ik haar vaak heb uitgescholden omdat ze mij ook veel pijn heeft gegeven. Die stiae neem ik op de koop toe en ik hoor van verschillende mensen dat het uiteindelijk mee kleurt met je lichaam.

Heb jij striae ben je daar onzeker over of heb jij misschien wèl het wondermiddel? Ik ben benieuwd, laat het weten in de comments!

Op je buik slapen tijdens zwangerschap
Mama &zo

Nederlandse app gaat vrouwen helpen bevallen?!

Bevallen doet pijn en vrouwen die beweren dat het anders is, liegen. Je kunt natuurlijk goed omgaan met de pijn die je op dat moment hebt maar dat betekent niet dat het geen pijn doet. De ene vrouw heeft haar man/vrouw ontzettend hard nodig tijdens de bevalling en de andere vrouw doet het liever op eigen houtje. Er schijnt al een tijdje een Nederlandse app gaat vrouwen helpen bevallen app te zijn?! ken jij dat? Lees verder

herstel keizersnee
bevalling, Zwanger &zo

Mijn ervaring met het herstel van een keizersnee!

Een keizersnee is een grote buikoperatie!

Eerder deze week kwam er een blog online over mijn ervaring met een (spoed) keizersnee. Dit artikel werd te lang en daarom vertel ik jullie nu wat mijn ervaring is over het herstel bij een keizersnee.

Toen mijn schoonzus was bevallen van haar derde kindje was ik onder de indruk van het feit dat zij een paar uur naar de bevalling weer ‘fris en fruitig’ voor zover dat überhaupt mogelijk is na een bevalling, op de bank zat te genieten van haar net geboren kindje.

HOEDAN? Dacht ik! Je bent urenlang bezig geweest om er een kind uit te persen en hoewel baby’s altijd zo schattig en klein zijn. Piep je tijdens de bevalling wel anders!

Maar goed, je bent er meestal beter aan toe dan na een keizersnee. Dat is immers gewoon een grote buikoperatie!

De reden dat ze bij mij zolang hebben gewacht met de keuze om een keizersnee te laten uitvoeren, is omdat ik de ziekte van Crohn heb. Hierdoor zijn er meer complicaties mogelijk. Gelukkig is de keizersnee zelf zonder problemen verlopen. James kwam rond en gezond op de wereld. Ik had vrij weinig bloed verloren tijdens de operatie dus dat ging perfect!

Mijn ervaring met het herstel van een keizersnee!

Ik werd overgedragen van de operatietafel naar een ziekenhuisbed en kreeg een morfinepomp in mijn handen gedrukt. Mij werd geadviseerd om zeer op tijd te drukken zodat ik de pijn zo minimaal mogelijk zou voelen.

Je kunt wel raden dat ik de eerste uren als een gek op die pomp heb gedrukt. Geen zorgen, er zit een begrenzer op. Achteraf heb ik hier spijt van gehad omdat ik hierdoor de eerste uren enorm misselijk was.

De enige pijn die ik me nog heel goed kan herinneren is een branderig gevoel bij het litteken. Alsof het in de fik stond. Het is erg vervelend maar prima te dragen als je zo af en toe op die knop drukt.

Als ik nu filmpjes kijk van het moment dat James nèt geboren was. Schrik ik van mezelf. Nu ziet niemand er heel charmant uit na een bevalling maar het leek wel alsof ik dronken was. Gelukkig heb ik zijn eerste flesje nog kunnen geven maar al snel moest Merijn hem overnemen. Ik was te moe, intens wit en kotsmisselijk!

Zodra ik een klein steekje pijn voelde, hoppa! Drukte ik op de knop en weg was de pijn. Die morfinepomp was mijn beste vriend op dat moment. Achteraf had ik dit dus nooit moeten doen. De pijn viel wel mee maar omdat ik was voorbereid op ernstige napijnen, deed ik dat uit voorzorg.

Na een keizersnee op je buik slapen, kan dat?

Ik voelde me voornamelijk vies. Je begint natuurlijk direct met vloeien en ligt op een bed met een ranzig matje onder je kont en een katheter in je blaas. Douche mag op zo’n moment nog niet dus ze kwamen iedere keer dat matje verschonen. Bleh!

Ik besloot de pijn maar gewoon te ervaren en ik vond het eigenlijk allemaal prima te doen. Ik stond de avond van de operatie naast mijn bed en kreeg bijna een applaus van de avonddienst. Dat was te bizar voor woorden volgens hen. Die morfinepomp was nog wel aangesloten voor ‘stel dat’ maar die hoefde ik niet meer te gebruiken.

De eerste nacht vroeg ik aan de avonddienst of ik op mijn zij mocht liggen. Ze vertelde mij dat ik dit vast niet prettig zou vinden. Het was medisch in ieder geval wel mogelijk. Vraag me niet hoe maar ik kreeg het voor elkaar. Ik lag op mijn zij. Eindelijk. Ik had namelijk al drie dagen alleen maar op mijn rug gelegen en dat is echt killing als je een buikslaper bent.

De pijn na de keizersnee viel mij ontzettend mee of kwam dit nog?

De pijn viel mee en ik vroeg me af wanneer het dan erger zou worden. Ze hadden mij toch niet voor niks gewaarschuwd?

Na een beetje aandringen bij de artsen mocht ik drie dagen na de bevalling naar huis. Dit was op hoge uitzondering omdat ik al dagen mijn morfinepomp niet gebruikte. Het mocht ook alleen maar als de kraamhulp die avond nog even zou komen helpen.

De autorit was vermoeiend. Ik zat op een kussen en daardoor waren de trillingen van de weg goed te doen.

Ik plofte zonder na te denken op de bank om lekker te genieten van mijn mooie mannetje die naast mij lag te slapen. Heerlijk tv aan en genieten, dacht ik. Helaas moest ik natuurlijk direct naar ben want ik was intens wit geworden.

In de eerste nacht was het vervelend dat ik zelf niet makkelijk uit bed kon komen om luiers, doekjes en James zijn flesje te pakken. Dit kwam dus allemaal op Merijn neer. Het voelt als enorme spierpijn in je buik. Logisch, want ze hebben je buikspieren doorgesneden of opgerekt.

Mijn keizersnee herstel ging voorspoedig!

Mijn ervaring met het herstel van een keizersnee is dus best positief! Het litteken was netjes aan het helen en de pijn was dragelijk. Mijn herstel liep voorspoedig. Ik was snel moe en kon de eerste weken nog niet zelf mijn voeten afdrogen maar verder mocht ik niet klagen. Alles is mij dus uiteindelijk wel mee gevallen. Het gaat allemaal misschien wat moeilijker dan bij een normale bevalling en je hebt de eerste weken echt wat meer hulp nodig maar het is prima te doen.

Ik merkte vooral de eerste weken duidelijk wanneer ik teveel deed. Mijn litteken begon dan pijn te doen waardoor ik echt weer even moest gaan zitten/liggen. Als ik hier gehoor aangaf was er niks aan deh and!

Mocht ik ooit nog zwanger worden, dan zal ik sowieso in het ziekenhuis moeten bevallen. Dit moest al door de ziekte van Crohn maar nu al helemaal door de keizersnee. Er geldt een nieuwe regel in het ziekenhuis. Namelijk dat je voortaan mag kiezen tussen een normale bevalling of een keizernsee. Dit is alleen zo als je al een keizersnee hebt gehad.

Zoals ik het nu bekijk ga ik zeker voor nog een keizersnee. De meeste vrouwen zullen mij misschien voor gek verklaren maar ik weet nu precies wat ik ka nverwachten en dat voelt voor mij heel prettig!

Daarbij is het voor mij onmogelijk om op een normale manier te bevallen aangezien mijn bekken te smal zijn.

Mocht jij binnenkort een keizersnee moeten ondergaan. Valt het in mijn ogen best mee! Het is zwaar en je moet even door de eerste dagen heen geholpen worden maar je zult merken dat het steeds een beetje beter gaat! Laat vooral jouw ervaring hieronder achter zodat we elkaar kunnen steunen!