Browsing Tag

peuter

Geen categorie, Persoonlijk

Reizen met je kind en een chronische ziekte buiten Europa.

Op vakantie met je kind.

Als de situatie het toelaat proberen wij ieder jaar een tripje te maken naar het buitenland. Wat dat betreft is James een verwende peuter die al twee keer in zijn leven op vakantie is geweest. De eerste gezinsvakantie was in Frankrijk en vorig jaar zijn we naar Spanje vertrokken. De plannen zijn om nog eens naar Amerika te vliegen maar hiervoor zijn er andere voorbereidingen nodig als een tripje binnen Europa zoals oa een ESTA. Later in dit artikel lees je hier meer over.

Wat ons betreft is een vakantie met je kind onder de vier jaar prima te doen. Mits jezelf een beetje relaxed blijft. Ik werd bijvoorbeeld hard uitgelachen toen ik een koffer besteedde aan alleen maar speelgoed voor James. Achteraf werd ik hartelijk bedankt. James heeft zowel de vlucht als de vakantie met zijn eigen speelgoed gespeeld en als je kind het naar zijn zin heeft, is het voor de ouders ook gauw goed.

Dit jaar zouden we eigenlijk op vakantie gaan naar mijn broer en schoonzus in Amerika. Zij hebben inmiddels een dochter gekregen en een mooi huis gekocht. Hoewel social media een prima platform is om alles te kunnen zien en te delen, blijft het een lastig verhaal. Je wil immers gewoon zien waar je familie woont, hoe ze leven en vooral knuffelen.

Een tripje buiten Europa vergt een goede voorbereiding.

Een tripje buiten Europa en in ons geval naar Amerika vergt wat andere voorbereidingen naar een ‘simpele’ vlucht naar Spanje. Je zit immers minimaal 8 uur in het vliegtuig en zie dan je peuter maar te vermaken. Een koffer vol met speelgoed of niet, het wordt een stuk lastiger.

Ik ben zelf een aantal keren in Amerika geweest. New York heb ik gezien, Atlanta ben ik geweest en ook in Houston ben ik een tijdje verbleven. Dit waren allemaal vakanties met mijn ouders. We gingen dan speciaal voor mijn broer. Het scheelde ons veel geld want de accommodaties waren uiteraard bij mijn broer op dat moment.

Het lijkt mij geweldig om James en Lisa dezelfde ervaring te geven en nu zeker omdat James kan spelen met zijn nichtje. Wij zochten uit wat je moet voorbereiden voor een reis naar Amerika want zoals ik al zei, dat is andere koek als een tripje van twee weken naar Spanje.

Wat moet je regelen voor je vlucht naar Amerika?

Zo ben je bijvoorbeeld verplicht om een ESTA te hebben want als je hier niet over beschikt wordt je geweigerd voor de vlucht. De ESTA is in 2009 ingevoerd en is bedoeld voor het veilig reizen, waarmee alle reizigers vooraf gescreend en geregistreerd kunnen worden. Het geeft dus best een veilig gevoel.

Een ESTA geeft overigens geen garantie om het land daadwerkelijk binnen te mogen. Bij aankomst kan de beslissing alsnog gemaakt worden om je te weigeren. Gelukkig gebeurt dit zeer zelden en zou ik me hier ook geen zorgen over maken als je jezelf altijd volgens de wet hebt gedragen.

Als de ESTA is goed gekeurd dan vervalt deze binnen 90 dagen. Je kunt dus 90 dagen onbezorgd in Amerika verblijven. Wil je langer in Amerika verblijven, wonen of werken, dan heb je een Visum nodig.

Een paspoort en een ESTA is trouwens ook nodig voor minderjarige. Als wij naar Amerika vertrekken zullen we deze dus ook moeten aanvragen voor James. Gelukkig heeft hij al een paspoort voor het geval dat we met spoed naar Amerika zouden moeten. Ik vond dat wel zo’n veilig idee met familie buiten Europa.

De ESTA wordt dan ook gekoppeld aan je paspoort. Als deze dus niet meer geldig is dan vervalt de ESTA en dien je deze opnieuw aan te vragen.

Het grootste leerproces voor ons is om de ESTA een tijd voor de reis aan te vragen zodat alles op tijd binnen is. Zo zijn wij het bijvoorbeeld een keer vergeten waardoor we een dag voor de vlucht in de stress zaten. Gelukkig werden wij geholpen door Visumbuitenland bij de aanvraag van ons ESTA waardoor wij met spoed een aanvraag hadden geplaatst en alles alsnog in orde was voor de vlucht.

Reizen buiten Europa als je chronisch ziek bent.

De eerste jaren met de ziekte van Crohn moest ik er niet aan denken om op vakantie te gaan. Niet in Europa maar al helemaal niet buiten Europa. Inmiddels heb ik mijn draai hier in gevonden en weet ik exact waar ik voor mezelf op moet letten. De ziekte van Crohn heeft geen handleiding en je dient dus zelf te onderzoeken wat voor jou het beste werkt.

Het toilet in het vliegtuig was iets wat mij altijd tegenhield. Laten we eerlijk zijn, je zit liever thuis op je gemak als je buikpijn hebt. Maar als je zo gaat denken dan kom je nergens meer. Ik heb dit proberen los te laten, neem altijd een setje extra kleding mee voor het geval dat en ik zorg voor voldoende medicijnen die ik op dat moment kan innemen.

De kosten van gezondheidszorg in Amerika kunnen een stuk hoger liggen dan in Nederland. ALs je in Amerika gebruik (moet) maken van een dokter, ambulance of het ziekenhuis wordt dit niet altijd vergoed door je zorgverzekering. Een reisverzekering is een belangrijk document waar je dit soort dingen mee kunt voorkomen. Het is altijd goed om je hierover goed te laten informeren.

Reizen buiten Europa vergt wat voorbereidingen en het is belangrijk dat je jezelf goed laat informeren. En wil je weten hoe onze vakantie was met onze peuter in Spanje? Klik dan op deze link.

Mijn peuter viel van de trap
Mama &zo

Mijn peuter viel van de trap, met spoed naar het ziekenhuis!

De zomerkleding omwisselen voor winterkleding werd fataal. 

James is een driejarige vrolijke peuter. Hij ontwikkelt zich goed, is vrolijk en gaat sinds kort drie keer in de week naar de peuterspeelzaal. Onze peuter heeft praatjes voor tien. De uitspraak is nog niet altijd even soepel en om die reden staat morgen de eerste afspraak bij de logopedist op de planning. Dit lezen jullie in een volgend artikel op LonnekeSchrijft. 

We hebben een geweldige lange zomer gehad. De zon heeft nog lang doorgesudderd in oktober tot ongeveer een week geleden. Het is zonnetje is nog af en toe aanwezig wat zorgt voor prachtige fotomomenten. De Samsung note 9 in de tas en we konden opstap. Wauw, wat maakt dat ding mooie foto’s!

Zo gingen James en ik laatst naar de bossen om een hut te bouwen en hier vervolgens een snoepje in te nuttigen. Wat een plezier en extra bijzonder om met een t-shirt aan midden in de herfst, in de bossen te lopen. De foto’s die zijn gemaakt met de Samsung note 9 van onze geweldige hut kun je op mijn Instagram bekijken.

Hoewel het zonnetje nog af en toe aanwezig is, is de tijd van korte broeken nu écht voorbij. Het was tijd om de kledingkasten uit te mesten. Lisa was naar het werk en ik ging samen met James de kledingstukken uitzoeken. Het traphekje doe ik altijd dicht. James kan prima traplopen maar als we een tijdje boven zijn vind ik dit wel zo veilig.

Het traphekje was omgebogen en ik hoorde een immens harde knal! 

James zijn zomerkleding hebben we in koffers gestopt om deze naar zolder te brengen en op te bergen. Dit viel even tegen. Hij dacht namelijk dat we weer op vakantie zouden gaan. ‘Nu mama en Lisa koffer inpakken, dan Spanje toe?’. Helaas kleine knul. Hoe graag ik ook zou willen, is de zomer nu dan echt voorbij. Ik leg James uit dat het nu herfst is en dat het tijd is om de lange broeken en truien van zolder te halen.

Om de tegenvallen iets te laten meevallen zingen we vrolijk het liedje: Herfst, Herfst wat heb je te koop.. Beetje sikkeneurig was hij wel maar Efin, James ging spelen met het speelgoed van zijn kamer. Hij is een gezelligheidsmens dus vaak pakt hij talloze stukken speelgoed om er vervolgens mee te spelen op de plek waar ik op dat moment ben.

Zijn kast was opgeruimd, nu onze kast nog. Ik ben onze kleding aan het omwisselen, de hele eerste verdieping ligt vol met kleding en rotzooi en ineens hoor ik een immens harde klap. Ik kijk om het hoekje en zie dat het traphekje totaal omgebogen is. Kort daarna hoor ik gegil en gehuil. Gek genoeg doet dit mij goed. In paniek ren ik naar de trap. Even ben ik bang wat ik aantref maar al snel ren ik naar beneden..

Een scheurtje in zijn schedel? 

James ligt op zijn buik onder aan de trap. Hoe is dit nu mogelijk?! Ik laat hem zelf opstaan, dit heb ik geleerd van mijn moeder en het lukt. Ik scan zijn lichaam en zie een grote snee in zijn voorhoofd. Ik gok dat dit oppervlakkig is maar zijn arm.. Jeetje. De arm van James was enorm dik en voordat ik ook maar iets kon doen begon James te spugen. Oke, dit is goed mis en wat er toen allemaal door mijn hoofd ging is niet te beschrijven. Had hij een hersenschudding, was er iets mis in zijn hoofd of was dit allemaal door de schrik?

Ik laat James op de salontafel zitten. Ik besef dat ik sterk moet zijn maar toch merk ik dat er een aantal tranen over mijn wangen rollen. Mijn lieve kleine jongen helemaal bont en blauw. Ik vraag aan James waar hij de meeste pijn voelt en hij wijst zijn kaak aan. Hmm, hier kon ik zelf niets zien maar dat zegt natuurlijk niks. Ik besloot hem op de bank te zetten en hem een koekje te geven. Het was immers toch snoepjestijd en op deze manier kon ik kijken of dat pijn deed of niet. Dat was niet het geval, dat koekje ging er met gemak in!

Ondertussen was ik de dokter aan de bellen en kreeg ik te horen dat we direct moesten komen. Ik pakte voor de zekerheid zijn tas in aangezien ik had verwacht dat we nog wel even zoet zouden zijn in het ziekenhuis. Mijn gevoel was juist. Aangekomen bij de huisarts moesten we direct door naar het ziekenhuis. Met zijn kaak was er niets aan de hand maar zijn arm was wel héél erg dik en het was ook mogelijk dat er een scheurtje zou zitten in zijn schedel. Slik!

Zuurstofknijper op zijn vinger, pakkertjes op zijn borst.. 

James kreeg iets wat meer praatjes. Hij vond de ambulance die voor het ziekenhuis stond prachtig. Eenmaal in het ziekenhuis gaf hij meerdere malen aan het eng te vinden. Gelukkig kon ik hem wat kalmeren met mijn eigen ziekenhuiservaringen. Ik vind het zelf erg belangrijk dat er eerlijk word gezegd als iets even pijn gaat doen. Dit deed ik ook bij James.

Een zuurstofknijper om zijn vinger, plakkertjes op de borst om zijn hartslag te monitoren, een zetpil tegen de pijn. Alles exact hetzelfde als bij een volwassenen die wordt onderzocht bij de spoedeisende hulp, alleen was alles tien keer zo klein. Heftig voor zo’n klein mannetje.

De onderzoeken verliepen goed. James is een bikkel en klaagt weinig over pijn. De artsen kijken goed naar zijn gezicht of hierin iets veranderd als ze op bepaalde lichaamsdelen drukken. De kinderarts kwam binnen en vertelde direct dat ze een scan wilde maken van zijn hoofd. Hij was immers helemaal van boven naar beneden gevallen en een breukje of scheurtje in zijn schedel zou een mogelijkheid zijn..

Mijn kleine peuter zoon in de CT- scan. 

Er schoot van alles door mijn hoofd, lichtelijk in paniek maar sterk voor James, belde ik opa op met de vraag of hij ons wilde komen steunen. Opa en ik hebben gepraat als brugman maar James liet zich niet zomaar in de CT- scan leggen. Aap, konijn en zijn speen mochten mee maar daar had hij op dat moment geen boodschap aan. Hij wilde naar huis en niet in zo’n enge tunnel liggen terwijl je niet weet wat er precies gaat gebeuren. Snap ik.

De arts is er uiteindelijk bijgekomen en na wat snoepbeloftes lukte het om James stil te laten liggen in de tunnel. Ik liet hem geen moment los. Deze CT- scan duurde maar een paar seconde. Ik dacht nog, hoe kunnen ze nu al alles hebben gezien?!

James was de mooie kinder- ziekenhuiskamer een beetje zat. Er stonden wat speelgoedbakken die we inmiddels al van buiten en binnen, meerdere malen hadden bekeken. Mama ik wil naar huis!’ en terwijl ik nadenk over het feit dat ik hier misschien wel de nacht moet doorbrengen met mijn peuter komt de kinderarts binnengelopen.

Jullie moeten James wel wekken vannacht! 

De scan ziet er goed uit. Er is niets te zien van een breuk of scheurtje. Jullie mogen naar huis!’ vertelde de kinderarts. James zijn arm moesten we echter wel goed in de gaten houden. Een foto was niet overbodig geweest aldus de arts maar omdat hij de CT- scan al achter de rug had, kennis had gemaakt met tien verschillende witte jassen en vervelende plakkertjes op zijn lichaam, was het nu genoeg. James begon zijn arm al wat meer te bewegen en na wat extra voelen en duwen konden we dan écht het ziekenhuis verlaten.

Ik ben onwijs geschrokken van deze situatie. Ik twijfel er dan ook niet over om EHBO voor kinderen te volgen. Zoals afspraken met de arts hebben we James die nacht nog een aantal keren wakker gemaakt om te kijken of alles goed ging. Dat was, thank god, het geval. De volgende ochtend was James zijn gezicht totaal opgezwollen en ondanks dat hij die week van mij best thuis mocht blijven, kon hij niet wachten om alles te vertellen op school. De bikkel.

Gelukkig is deze vervelende situatie uiteindelijk goed afgelopen. We zijn enorm geschrokken van wat er is gebeurd. De kinderarts heeft mij op het hart gedrukt dat het niet mijn schuld was en toen ze dat zei, rolde de tranen over mijn wangen. Ik voelde me enorm schuldig. Eenmaal thuis, toen James ging slapen, heb ik uit boosheid en verdriet, het traphekje verder in elkaar getrapt. Opa heeft een houten plank gemaakt die we voor de trap kunnen schuiven waardoor er nu niemand meer doorheen kan vallen.

Eind goed, al goed. Wij kunnen weer hutten gaan bouwen! Heb jij je EHBO voor kinderen al behaald of vertrouw je op zulke momenten op je moedergevoel? Welke telefoon heb jij om prachtige foto’s te maken voor social media? Ben je fan van de Samsung galaxy Note 9 of bijvoorbeeld de iPhone x?

 

Moeilijke momenten door de scheidng
Persoonlijk

Moeilijke momenten door de scheiding.

Thema ‘familie’ op de peuterspeelzaal.

Ik heb het al eens eerder geschreven. Een scheiding is nooit leuk vooral niet als er kinderen in het spel zijn want zij zijn vaak de dupe van een scheiding. Hoe goed je ook uit elkaar gaat, het blijft moeilijk, vooral door James. Ik wil James intens gelukkig zien en hem een stabiele basis geven waarop hij later verder kan bouwen.

We doen ons best maar het plaatje wat ik altijd in mijn hoofd had heeft in de werkelijkheid keihard gefaald. Je denkt nu over andere keuzes dieper en langer na voordat je een beslissing maakt omdat je bang bent voor de gevolgen maar is dat de bedoeling van het leven? Ik denk het niet. Het is natuurlijk nooit weg om lang en dieper na te denken over verschillende beslissingen maar je moet uiteraard wel blijven leven en je hart volgen.

Een van de moeilijkste momenten vond ik afgelopen week. Het thema op de peuterspeelzaal was ‘familie’. Tja, dat ligt momenteel natuurlijk wat ingewikkeld en leg dat maar eens uit aan een peuter 2,5. Ik had een mooie foto van ons drieën uitgeprint met James op onze nek en in zijn schooltas gedaan. Op de peuterspeelzaal weten ze van de situatie en ook dat deze binnenkort gaat veranderen omdat mijn ex- partner dan daadwerkelijk gaat verhuizen.

Voor hem is de scheiding later normaal.

Dit zijn situatie waarop ik het moeilijk heb. Ik vind het lastig dat op zulke momenten hij niet kan vertellen dat papa en mama bij elkaar zijn en hij een ‘normaal’ gezin vormt. Helaas zal James onze scheiding later als normaal ervaren en dat is een schrale troost.

Ik heb weleens tegen mijn moeder gezegd dat ik het jammer vond dat zijn herinneringen pas gaan ‘werken’ vanaf zijn vierde verjaardag. We doen immers zoveel leuke dingen met onze kleine man erbij waardoor het soms jammer is dat hij zich later hiervan niks zal herinneren.

Wat betreft de scheiding ben ik blij, hoewel het uiteraard twee kanten heeft want als hij wat ouder was geweest konden we hem beter uitleggen hoe de situatie is en gaat zijn terwijl hij nu nog niet alles begrijpt en daardoor spanningen kan ervaring die wellicht onnodig zijn. Daarbij gaan we nog steeds goed bij elkaar om waardoor hij er beter in kan berusten als hij alles krijgt en begrijpt.

Tekenen over de nieuwe situatie.

Nu het moment bijna zover is dat de vader van James gaat verhuizen ben ik samen met hem aan het tekenen. Ik teken drie huizen. Een huis waar Lisa, James, de hond Max en ik blijven wonen. Een huis waar papa met de konijnen gaat wonen en een huis waar de vriendin van papa woont.

Ik vertel hierbij verhalen zoals: Je blijft heel veel nachtjes bij mama slapen en dan gaat James in de auto naar papa toe en vraagt James: ‘Papa, mag ik bij je spelen?’ Ja, leuk!’ zegt papa dan. Neem je logeerkoffer en knuffels maar mee dan kun je ook een nachtje blijven slapen en samen met de konijntjes spelen. Dan zegt James: Doei mam, doei Lisa tot snel!’ En soms kan het zijn dat het vriendinnetje van papa ook met James komt spelen, leuk he?!

‘Ja leuk papa. Mama nee.’ Zegt JAmes dan. Het blijkt wel dat hij begrijpt dat ik er dan niet bij ben maar hem een andere dag weer zie. Laatst was James zelf aan het tekenen en dan tekent hij op zijn manier de situatie na en verteld precies wat ik hem heb uitgelegd.

Moeilijke momenten door de scheiding.

James is momenteel in de kus en knuffel fase. Hij merkt dat Lisa en ik elkaar een knuffel en een kus geven en papa en zijn vriendin. Dat vindt hij leuk maar hij kan het niet goed plaatsen. Hij wil nu dat iedereen elkaar een kus en een knuffel geeft als we naar het werk gaan. Dat is een beetje teveel van het goede. We leggen hem nu uit dat niet iedereen elkaar een kus en een knuffel hoeft te geven. We elkaar wel lief vinden en James het allerliefste is. Daarom geven we elkaar hier de hele dag een high five!

Ik ben benieuwd hoe het straks daadwerkelijk gaat lopen in de praktijk. We doen beide keihard ons best om ervoor te zorgen dat James het zo fijn mogelijk heeft. Bij wie hij op dat moment ook is en dat de ander altijd even kan bellen om te kletsen met James..

Vind jij carnaval leuk of niet?
Mama &zo

Wat vind jij van carnaval leuk of niet?

James ging verkleed als tijger.

Een week geleden was het tijd om allemaal een, het kan niet gek genoeg pak, aan te trekken. ’s ochtend een pilsje als ontbijt nemen en de hele dag feesten. Carnavallen. Dat is waar ze onder de rivieren mee bezig zijn.

We hebben het jarenlang gevierd, dat wil zeggen: Een avond lallen in de kroeg en bier drinken. Sinds dat James er is hoeft het voor mij niet meer zo nodig. Het scheelt een hoop geld want er komt zo een euro extra bij alle drankjes die je wil bestellen met Carnaval.

James krijgt alles nu nog bewuster mee dan vorig jaar. Hij is dit voor het eerst verkleed naar de peuterspeelzaal geweest. Als tijger. De rest van zijn klas had ook een leuk pak aan. Iedereen was verkleed. Hij moest even de kat uit de boom kijken en begreep niet heel veel van deze gebeurtenis maar thuis zat vol met verhalen.

Een stapje terug namelijk, kindercarnavallen.

Een jaar geleden was James verkleed als brandweerman, hij vond het geweldig om de optocht te bekijken. Tja, dat lijkt een feest voor ieder kind. Allerlei mooie grote auto’s vol met kleuren en mensen op die auto’s die snoep uit de wagens gooien. Dansen vond hij op dat moment nog niet zo leuk maar inmiddels is hij druk bezig met zingen en dansen.

Lisa had nog nooit Carnaval gevierd met een kind erbij. Sowieso komt Lisa oorspronkelijk vanuit boven de rivieren waar aan Carnaval weinig aandacht wordt besteed. Apart eigenlijk he? Dat dit feest niet overal gevierd wordt.. Zoals ik heb begrepen heeft ze de afgelopen jaren met veel plezier Carnaval gevierd en gaan we nu samen een paar stapjes terug. Namelijk, kindercarnavallen.

Wat vind jij van carnaval?

Ik sta samen met James in de kinderkroeg waarbij het volstaat met chips en ranja, waar iedereen gesminkt wordt en de kinderen een spelletje mogen spelen. Als je hier even geen zin in hebt kun je op het podium gaan hossen. James vond het vorig jaar veel interessanter om de trap van het podium alleen maar op en af te lopen maar dit jaar stond hij gezellig mee te dansen.

James is, los van zijn verkleedkleding, echt een kroegtijger. Hij vond het leuk om met de ballonnen te spelen die op de grond lagen en uiteraard de confetti was het leuk om mee te spelen. Wij hebben op deze manier toch nog een dagje Carnaval kunnen vieren.

Wat vinden jullie van Carnaval?

Mijn kind kan niet zelfstandig spelen
Mama &zo

Mijn kind kan niet zelfstandig spelen!

De ontwikkeling van onze peuter gaat razend snel!

Het gaat op dit moment razend snel met James zijn ontwikkeling. We kunnen het nauwelijks nog bijhouden wat hij allemaal leert. Ik zet hem vanmorgen op het keukenblok om zijn snottebel af te vegen en zijn haren te kammen en een uur later komt hij naar mij toe: ‘Mama jou snottebel?’.

Moeders verstaan alles. Het is soms even puzzelen maar uiteindelijk komen we eruit wat hij ons duidelijk wil maken. En ja hoor, hij had inderdaad een snottebel die ik moest afvegen. Hij noemt zichzelf ‘jou’ trouwens, heel schattig maar super verwarrend!

Nu de feestmaand is afgelopen komt het normale leventje weer een beetje terug. Aankomend weekend start zijn gymclubje zodat hij zijn moteriek verder kan ontwikkelen en leren om samen met kinderen te spelen. Oh ja, James is echt toe aan de peuterspeelzaal. Iedere keer als we in de auto stappen vraagt hij of we naar de juffrouw toe gaan. Hij kan niet wachten tot de peuterspeelzaal weer begint volgende week.

Speen afleren of beginnen met het potje?

De grootste ontwikkeling die James heeft doorgemaakt is dat we hem opdrachten kunnen geven. Het klinkt misschien gek maar toen ik vroeg aan James of hij sokken wilde pakken boven, kwam hij terug met zijn sokken. Weliswaar een heleboel sokken maar goed, sokken zijn sokken, toch?!

Het potje wil ik binnenkort weer in het leven roepen. We hebben het een tijdje uitgesteld, als je wil weten waarom kun je het best dit artikel even lezen. Ik twijfel nog even wat ik belangrijker vind. De speen helemaal afleren, ook ’s nachts of dat we weer eens kijken wat hij van het potje vindt.

Eerst maar eens even wennen aan het normale ritme en dan zien we wel weer verder. Waar zouden jullie de prioriteit leggen? De speen helemaal afleren, hij gebruikt heb overigens alleen maar ’s nachts of beginnen met het potje?

Onze peuter zag door de bomen het bos niet meer.

Lisa en ik zijn de afgelopen weken druk bezig om het steeds meer ons plekje te maken. We hebben de kleuren van de woonkamer verwanderd in okergeel, een nieuw service gekocht en zo passen we steeds dingen aan die we allebei leuk vinden. De speelhoek van James hebben we ook veranderd. Hij was flink verwend door Sinterklaas en daardoor zag hij door de bomen het bos niet meer.

We zijn een aantal jaren geleden naar een osteopaat geweest die ons heeft verteld dat James hierdoor overprikkelt raakt. Hij wil zo snel ontwikkelen dat wij als ouders soms aan de handrem moeten trekken. James liep te hard van stapel. Hij liep met 8 maanden los rond in de woonkamer waardoor hij verdrietig werd als hij in de box gezet werd.

De osteopaat heeft ons als tip meegegeven om hem niet teveel speelgoed te geven en hem eerst het ene te laten onderzoeken voordat hij iets anders koos. Dit hebben we een lange tijd gedaan maar in de loop der maanden zijn er zoveel speelgoed stukken bijgekomen dat het gewoon een zooitje was. Het stond op zijn tafeltje, alles door elkaar en hij zag niet waar hij mee kon spelen.

Mijn kind kan niet zelfstandig spelen.

Hup, opweg naar de woonboulevard om te kijken hoe we dit op een mooie manier kunnen oplossen. We houden gelukkig allebei van een strakke maar warme woonkamer dus het was even passen en meten maar het is gelukt. We hebben twee kasten met daartussen een tafeltje waar hij aan kan spelen. En in die kasten zitten bakken met zijn speelgoed. Het geeft James rust en we merken dat hij nu een stuk beter zelfstandig kan spelen.

Het zelfstandig spelen is namelijk nog een dingetje. Dit vind hij enorm moeilijk en dat is niet gek want het is nog maar een peuter. Gelukkig helpt de peuterspeelzaal hiermee. Ze merkte daar dat hij enigskind was en wij veel met hem spelen en ondernemen. Dit was voor mij altijd een bewuste keus, nu hij nog niet naar school hoeft wil ik zoveel mogelijk tijd met hem doorbrengen. Dat neemt niet weg dat hij ook moet leren om soms zichzelf te vermaken.

Dit gaat met een rustige speelomgeving een stuk beter. Het helpt door samen het spel op te starten, hem een opdracht te geven in het spel en te zeggen dat je straks komt kijken of het is gelukt. James lukt het steeds beter om zelfstandig te spelen. Ik ben benieuwd hoe dit bij jullie is, laat het weten in de comments!

Word jouw kind wakker van het vuurwerk?
Mama &zo

Is jouw kind wakker geworden van het vuurwerk?

De decembermaand is druk genoeg voor de kinderen.

De beste wensen voor 2018. Het nieuwe jaar is enkele uren geleden gestart. De meeste van jullie zullen op dit moment hen roes nog aan het uitslapen zijn. Ik gok dat ik zelf ook nog in bed lig op het moment dat dit artikel online komt.

Wij vieren oud & nieuw altijd bij mijn ouders. Dat is één groot feest met familie en vrienden. James is uiteraard ook bij alleen slaapt hij hoogstwaarschijnlijk, hopelijk, keihard door in zijn bed bij oma.

James is tot nu toe nog nooit wakker geworden van het vuurwerk en er wordt om 00:00 nogal wat euro’s weg geknald. Dat begrijp ik sowieso niet, maar goed dat is een andere discussie. In de voorgaande jaren sliep James ’s middags niet zodat hij ’s avonds extra moe was om naar bed te gaan.

Dit jaar doen we het anders en gaat hij ’s middags wel lekker slapen. De december maand is al zo druk voor de kinderen en ik vind het belangrijk dat hij zijn rust pakt. We hebben niks aan een oververmoeide peuter.

Oud- en nieuw vieren voor onze peuter.

Net voordat James naar bed gaat vieren we oud- en nieuw samen met James. Dit houd in dat we naar buiten gaan, een sterretje opsteken en wat potvuurwerk afsteken terwijl hij dit vanuit achter het raam kan bekijken. Het normale avondritueel gaat van start, samen douche en dan leggen we hem in bed.

Het feest kan beginnen. James valt over het algemeen snel in slaap. Ik ben benieuwd hoe het afgelopen nacht is verlopen. James is al enkele dagen niet helemaal fit. Hij eet weinig, had last van uitslag in zijn gezicht dus we moeten nog maar afwachten hoe het deze oud & nieuw gaat verlopen.

Is jouw kind wakker geworden van het vuurwerk?

James halen we nooit uit bed met oud en nieuw. Als hij wakker wordt rond die tijd kan ik dit nog doen zodat we samen het nieuwe jaar in kunnen gaan maar als het even kan probeer ik hem te sussen met zijn speentje zodat hij lekker kan gaan slapen.

Het is nog maar een peuter van 2,5 die nog niks van de jaarwisselijk begrijpt. Geen haar op mijn hoofd die hem dus om deze tijd wakker maakt. Wat slaapt, laten slapen want hij heeft daar zelf helemaal niks aan.

Gelukkig hebben wij een babyfoon met camerafunctie en kunnen we hem op deze manier in de gaten houden. Ideaal, want zo zie je of hij aan het dromen is en zelf weer in slaapvalt of dat hij wakker is geschrokken van het vuurwerk.

Onze kleine man heeft overal voorheen geslapen en werd om 8:00 uur vanmorgen pas wakker. Ik ben tevreden!

Ik ben benieuwd hoe jullie kinderen het hebben gedaan? Zijn ze wakker geworden door het vuurwerk of hebben ze doorgeslapen? Laat het weten in de comments. Ik ben benieuwd!

Mijn peuter is verslaafd aan de Ipad
Mama &zo

Mijn peuter is verslaafd aan de Ipad!

Ik ben nooit fan geweest van kinderen die veel op de iPad zitten.

Oké, dat is misschien iets te overdreven maar James vindt het hartstikke leuk om op de iPad te spelen. Lisa had nog een oude iPad waar wij zelf weinig mee doen. Ik ben lang tegen geweest maar inmiddels vind ik het prima als James af en toe op de iPad speelt, mits het een spelletje is waar hij van kan leren. Hij tekent geen doelloze kleurplaten maar hij zoekt de juiste dieren bij elkaar en beleefd met Jokie heel wat avonturen op dat ding!

James is nooit fan geweest van autorijden en hoewel ik de korte stukken prima vol kan zingen is het met lange stukken is een iPad ideaal. Ik zet mijn hotspot aan en hij kan vervolgens het Zandkasteel of Bumba kijken. Dat rijdt iets meer relaxed kan ik je vertellen. Mijn moeder kwam aan met een Jokie- app waarin ze verschillende spelletjes kunnen doen zoals Pizza bakken, dieren bij elkaar zoeken en de juiste kleur vissen aantikken.

In de auto kijk ik voortaan niet zo nauw meer.

Ik wilde kijken of James dit ook al zou begrijpen. Hij kan het ding beter besturen als menige oma van 70+. Het is bizar hoe snel hij dit leert en ik vind het fanatisch om te zien dat hij het ook leuk vind om te doen. James mag zoals eerder geschreven alleen leerzame spelletjes doen. De echte race dingen houden we voorlopig achterwegen. Ik vind hem daarvoor ook nog te jong maar bijvoorbeeld puzzelen op de iPad vindt hij geweldig en hij leert er een hele hoop van!

In de auto kijk ik voortaan niet zo nauw meer. Ik rijd liever relaxed en als hij dan een uur lang een filmpje kijkt is dat zo. Dat heb ik losgelaten. Thuis mag hij één moment van de dag even op de iPad om te puzzelen of om dieren bij elkaar te zoeken. Hij vindt het tot nu toe leuk en ik vind het ook een leuk spel. Hij moet het dier eerst inkleuren, zo leert hij binnen de lijntjes te tekenen wat al steeds beter gaat en daarna sleept hij de puzzelstukjes op de juiste manier zodat het dier weer compleet is.

Hoelang zit jouw kind op de iPad?

Een tablet kan dus helpen bij de ontwikkeling van je kind. Het gevaar is alleen dat er téveel gebruik van wordt gemaakt. Onderzoekers hebben geconstateerd dat wanneer je brein in ontwikkeling teveel stimuleert met mobieltjes, internet of een iPad, dit kan zorgen voor een cognitieve achterstand. Daarbij zitten ze dan vaak stil wat er weer voor kan zorgen dat je kind overgewicht krijgt.

Mijn Kind Online geeft het volgende advies:

Kinderen tot 2 jaar een paar keer per week kort samen op een tablet.

2- 4 jaar: 5 a 10 minuten per keer, tot maximaal 30 minuten per dag.

4- 5 jaar: 5 a 10 minuten per keer tot maximaal 1 uur per dag.

Mijn peuter is verslaafd aan de iPad!

James heeft voor zijn tweede verjaardag nog nooit een iPad gezien. Hij keek alleen televisie maar niet langer dan een half uur. Mits hij ziek was dan maken we er geen probleem van. Nu hij 2,5 is mag hij dus een moment per dag op de iPad maar 30 minuten zou hij zelf niet eens volhouden. Hij is er na een aantal minuten wel weer op uitgekeken en pakt het volgende speelgoed.

Verslaafd is zoals gezegd een groot woord. Hij vindt het leuk en ik vind het prachtig om te zien hoe snel het gaat dat hij alles begrijpt. Hij weet zelfs hoe hij een andere app moet opstarten. James weet alleen nog niet zo goed dat hij vaak maar een keer hoeft te tikken met zijn vingers! 😉

Bron: Kekmama. 

Is jouw kind net zoals vele verslaafd aan een tablet en wat vind je daarvan? Ik ben benieuwd naar ervaringen!

 

Peuterpraat
Persoonlijk

Peuterpraat, James aan het woord (deel4)

Ik klets nog steeds graag over pepernoten.

Haai, ik ben James en ik ben 2,5 jaar oud, groot hé? Mama vindt namelijk van wel want ze zegt heel vaak tegen mij: ‘Je bent mama’s grote knul’. Ik weet niet wat knul betekent maar ik vind het wel heel leuk om te horen.

Ik ben nog steeds onder de indruk van Sinterklaas en zijn Pieten en ik kan er niet overuit dat ze weer naar Spanje zijn. Ik vind het jammer want ik had net zoveel cadeautjes gekregen van Sinterklaas. Mama zegt dat Sinterklaas nu blut is en moet sparen zodat hij volgend jaar terug kan komen. Ik begrijp dat niet zo goed en ik klets graag nog regelmatig over pepernoten.

Sinterklaas vond ik leuk op de televisie maar in het echt was hij een stuk minder leuk. Hij had wel een mooie rode hoge hoed op en een hele lange baard maar ik vond het net iets te spannend om hem een handje te geven. Piet vond ik wel heel gaaf, hij gaf mij steeds pepernoten en uiteindelijk kregen we een hele zak vol cadeautjes.

Ik weet precies wie Jezus is want ik heb een eigen kerststal.

Mijn wangen waren knal rood van de spanning zei mama. Ik had het gewoon warm hoor maar ik vond het heel leuk om tussen papa en mama alle cadeautjes uit te pakken. Ik had geen rust om naar het cadeautje te kijken. Ik wilde het liefst eerst alles zo snel mogelijk uitpakken.

Mama sluit het hoofdstuk wel heel snel af want een dag nadat Sinterklaas op bezoek was geweest stond de kerstboom al in huis. De kerstboom vind ik trouwens wel leuk. Ik heb zelf namelijk ook een boom in mijn speelhoek en daar zitten ook ballen en lampjes in.

Ik heb ook een eigen kerststal. Mama vertelt mij wie ze zijn en ik weet al heel goed wie Maria, Jozef en Jezus zijn. Jezus is namelijk een kleine baby en Maria en Jozef zijn de papa en mama van hem. Ik weet alleen nog niet zo goed wat dit te maken heeft met kerst maar dat geeft niet. Het is hartstikke gezellig en ik vind het ook leuk om Jezus op mijn auto’s te zetten en daar mee rond te rijden.

Ik begrijp wat sneeuw is, groot ben ik he?

Weet je wat ik een van mijn leukste cadeautjes vind? Jimmy. Ik noem hem zo want mama vind dat leuk klinken: ‘James & Jimmy’ en ik vind het prima want ik zeg alles na. Dat is mijn leeftijd, zegt mama. Jimmy is mijn pop, hij heeft ook een tangelang net zoals ik. Mama heeft dat niet. Ik vind dat best zielig voor mama maar ik ben blij dat mijn pop het wel heeft.

Mijn pop kan zelfs poepen op zijn potje, dat is echt heel grappig om te zien. Ik mag het dan samen met mama in de wc gooien en dan mag ik doortrekken. Ik vind het zelf nog spannend om op het potje te zitten. We doen het soms samen en dan leest mama mij een boekje voor maar het liefst heb ik nog een pamper om. Ik mag altijd zelf een dier uitkiezen en ik vind de uil tegenwoordig wel grappig om aan te hebben!

Ik heb op een andere dag als deze voor het eerst in de sneeuw gespeelt. Ik was vorig jaar namelijk te klein om te snappen wat de sneeu was. Nu begrijp ik het best goed. Het is wit en koud en als er sneeuw ligt dan mag ik mijn snowbootsen aan en die vind ik heel gaaf. Ik vind een sjaal en een muts prima maar handschoenen vind ik vervelend, die heb ik liever niet aan maar mama vind dat veel te koud!

Tot een andere keer, doei!

Begrijpt mijn peuter iets van Sinterklaas?
Mama &zo

Begrijpt mijn peuter iets van Sinterklaas?

James vindt de pepernoten leuker dan het cadeautje!

Het gaat zo ongelofelijk snel. Onze kleine peuter is al 2,5 jaar oud en heeft al verschillende keren zijn schoen mogen zetten maar begrijpt hij eigenlijk iets van Sinterklaas?

Ons huis hangt vol met Sinterklaasversieringen en we zijn daardoor extra in de Sinterklaasstemming. James speelt graag bij de Sinterklaasopenhaard en als hij nu een tekening maakt dan wil hij het liefst dat er een Sinterklaas op zijn papier staat.

Bij de peuterspeelzaal wordt er alles aangedaan om dit thema duidelijk te maken bij de kinderen. We hebben een lijst mee gekregen met plaatjes van alles wat met Sinterklaas te maken heeft zodat James mee kan kletsen op school. Hij komt verschillende keren met knutselwerkjes thuis van de stoombood, piet of het paard van Sinterklaas.

James vindt het interessant om ’s avonds voor de openhaard met z’n alle Sinterklaas liedjes te zingen en een wortel in zijn schoen te leggen maar als ik hem de volgende ochtend niks vertel, heeft hij geen flauw benul van het cadeautje in zijn schoen en gaat hij lekker spelen.

De pepernoten zijn favoriet. Als ik aan hem vraag of hij even bij zijn schoen wil kijken komt hij met pepernoten in zijn hand terug terwijl hij het cadeautje mooi laat staan. De lieverd.

Samen met James onze Sinterklaasinkopen doen!

Lisa en ik zijn dit jaar samen met James Sinterklaas inkopen gaan doen. Dit jaar lukt dat nog wel en alles wat hij nu ziet of weet is hij volgend jaar weer vergeten. James zit lekker in de buggy om zich heen te kijken naar de talloze mensen in de speelgoedwinkel. Hij wijst af en toe iets aan terwijl wij zijn Sinterklaascadeautjes opstappelen achter in de buggy.

James mag af en toe een cadeautje vasthouden want na een uur in de speelgoedwinkel heeft een peuter van 2,5 het ook wel gezien. Mama ook trouwens, het is zo lastig om écht iets leuks te kopen voor je kind. James vindt vooral auto’s leuk maar een zak vol auto’s vond ik ook zoiets..

Hij krijgt dit jaar een jongenspop inclusief een badje waar hij de pop ik kan wassen, puzzels voor onder de douche, natuurlijk wél wat auto’s en ik heb ook wat spelletjes gekocht wat we met z’n alle kunnen doen. De speelgoedmarkt van afgelopen zomer scheelt een hele hoop qua kosten. Dit is echt een aanrader!

Begrijpt mijn peuter iets van Sinterklaas.

We dachten dat hij het nog niet door zou hebben maar toen hij vervolgens een cadautje in zijn schoen kreeg wat we hadden gekocht waar James bij was en wij de ochtend daarna benoemde dat hij dit van Sinterklaas had gekregen zei hij: Nee, Lisa & mama cadeau!

Het is de bedoeling dat vanmiddag Sinterklaas en zijn pieten alvast drie cadeautjes komen afgeven. Mijn ouders, broer, zijn vrouw en hen kinderen komen ook gezellig in afwachting van de Sint. Het huis zit goed gevult en ik ben benieuwd hoe James hierop gaat reageren!

De vorige keer dat Lisa thuis kwam als zwarte Piet zei James direct: Hai Lisa. Terwijl ze nog geen woord had gezegd. Met Piet kan hij het sowieso wel goed vinden. Mits hij pepernoten bij heeft natuurlijk maar Sinterklaas hout hij het liefst op afstand.

5 December op pakjesavond dan komt Piet hopelijk tegen de ramen kloppen en een zak cadeautjes afgooien. Ze hebben het dan vast te druk om nog een keer naar binnen te komen. Dit vieren we met allebei de opa & oma’s en ik ben benieuwd hoe dat gaat verlopen met onze kleine peuter want vorig jaar vond hij het pakpapier nog het leukste van alles.

Begrijpt jullie peuter al het een en ander van Sinterklaas?

De peuterpuberteit
Mama &zo

Hoe gaan wij om met de peuterpubertijd?

James heeft het woordje ‘Nee’ lang niet kunnen uitspreken…

Het heeft lang op zich laten wachten maar momenteel zitten we er middenin. De peuterpuberteit. Ik wist dat er een fase bestond die de peuterpuberteit heet maar ik had geen idee wat ik kon verwachten. De moeders die met een krijsend kind in de supermarkt staan kan ik nog met een grijns voorbijlopen. * afkloppen *.

Ik denk niet voorlang als ik het peutergedrag meemaak van James maar tot nu toe gaat boodschappen doen prima. Hij vindt het leuk om tegen iedereen aan te kletsen en te sjansen met de meiden achter de kassa. Hij fixt altijd wel een snoepje van iemand. Ik weet niet zo goed van wie hij dit heeft… 😉

James heeft het woordje ‘nee lang niet kunnen of willen zeggen. Ik dacht naïef dat hij dit woordje zou overslaan en dat daarmee de peuterpuberteit een stuk minder heftiger zou zijn als bij andere gezinnen. Het tegendeel is waar. James kent sinds hij naar de peuterspeelzaal gaat ook het woordje: ‘nee’, ik bedoel: ‘NEE’ en stelt ons vaak op de proef.

De tip: ‘Stel openvragen aan je kind!’ slaat nergens op!

Ik heb gelezen dat je jouw kind het beste open vragen kunt stellen. Een gesloten vraag waarin je peuter wel ja of nee moet zeggen kan frustrerend worden. Ik wens je veel succes en ik kan alvast vertellen dat deze tip bij ons absoluut niet werkt. Een open of gesloten vraag, het maakt voor James geen bal uit.

‘Wil jij met de blokken spelen of wil jij met mama samen tekenen?’ Een leuke open vraag toch? James schreeuwt hier net zo goed ‘NEE!’ op dan op de vraag: ‘Kom, dan gaan we samenspelen!’.

Peuter zijn ongeremd en moeten zich leren beheersen.

Dat James nu in de peuterpubertijd zit is logisch. Hij gaat naar de peuterspeelzaal waar hij kinderen ziet die zich verschillend kunnen gedragen. Als peuters denk je nou eenmaal dat je al ontzettend groot en zelfstandig bent. Althans, dat proberen ze te worden en net zoals de échte pubertijd gaat dit gepaard met verschillende (heftige) emoties!

Het probleem met peuters is dat ze relatief weinig zelfstandig kunnen doen. Dit veroorzaakt vaak grote frustraties. Stemmingswisselingen ten top! Het komt regelmatig voor dat James met een vrolijk gezicht naar bed gaat en onwijs boos en verdrietig is als hij wakker wordt.

Peuters zijn ongeremd en moeten zich nog leren beheersen. Dit kan driftbuien veroorzaken. Huilen, schreeuwen, stampvoeten, zich laten vallen, armen over elkaar. Ik heb inmiddels alles al voorbij zien komen. Ik las op internet dat de meeste driftbuien na vijfminuten over zijn. Dit is bij onze peuter niet het geval. Het kan zomaar zijn dat James 20 minuten boos staat te stampvoeten!

Afleiden helpt inmiddels niet meer.

Het frustreerde aan dit alles is dat peuters nog niet goed genoeg kunnen praten om alles precies uit te leggen. James is voornamelijk geïrriteerd als hij vraagt; ‘broek aan?’. Als ik dan zijn broek aan wil doen zegt hij: ‘Nee broek uit’. Het lijkt op een spelletje maar James is bloedserieus. Ik geef hem twee kansen en daarna is het klaar. James wordt dan boos.

In de voorgaande maanden was dit nog een simpel onderwerp. Ik kon James op ieder moment afleiden. Als ik vroeg of hij wilde kijken naar de hond in de tuin, de vogels in de lucht of de auto in de hoek van de kamer dan was hij alweer vergeten dat hij boos of verdrietig was.

Dit lukt nu minder goed. Niet goed. Niet meer kan ik beter zeggen. Ik ga met hem praten als hij een driftbui krijgt door een ja/nee verhaal. Als hij op dat moment niet luistert dan is voor ons de beste manier om hem te negeren.

Hoe gaan wij om met de peuterpubertijd?

Ik blijf bij hem in de buurt. Ik doe mijn eigen ding en ik wacht tot hij rustiger wordt. Als ik met hem ga praten terwijl hij staat te stampvoeten heeft het geen enkele zin. Ik laat hem tot rust komen voordat ik met hem ga kletsen. Dit werkt voor James prima. Als hij eenmaal rustiger is benoem ik zijn emotie en vertel ik hem dat hij ook boos, verdrietig of bang mag zijn.

Dit zijn de relatief makkelijke dingen. Het gaat er anders aan toe als hij niet luistert en of iets doet wat niet mag. James heeft er een handje van om met zijn speelgoed te gooien. Dit vinden wij niet goed. Het probleem komt als hij het moet oprapen. Als hij niet luistert en lelijk doet moet hij na drie keer waarschuwen op de gang.

James staat de stampvoeten op de gang voor ongeveer een kleine twee minuten. Als hij dan weer naar binnen mag om het op te rapen, wil hij zelf graag op de gang blijven. ‘Nee, jij gang!’ zegt James dan. (Hij noemt zichzelf jij’.

Als het eenmaal is gezakt komt hij met een ondeugend en lachend gezicht naar binnen, raapt zijn speelgoed op en komt bij mij op schoot een knuffel halen.

Je bent geen slechte ouder!

De peuterpuberteit vergt een hoop van energie van de ouders. Je bent absoluut geen slechte ouder als je kind een driftbui heeft. Dit alles heeft te maken met een normaal proces en hoe je ook met je kind omgaat, de driftbuien zullen ongetwijfeld komen.

Het is zaak om zo duidelijk en consequent mogelijk te zijn. Hier heeft het kind veel baadt bij.

Hoe gaan jullie om met de peuterpubertijd? Laat het weten in de comments dan kunnen we ervaringen uitwisselen.

Met je peuter naar de kapper
Mama &zo

Met je peuter naar de kapper!

De eerste keer naar de kapper was super eng!

James zijn haren groeien onwijs snel. Het lijkt erop dat zijn haren alles aan het inhalen zijn van zijn eerste levensjaar. James is het meest van de tijd kaal geweest in het eerste jaar. Dit heeft hij van zijn vader, hij had dat ook alleen duurde het bij hem nóg langer voordat hij een aantal sprietjes op zijn hoofd had.

Het eerste jaar konden we dus besparen op de kapper maar het is daarna zo snel gaan groeien dat de eerste keer kapper onvermijdelijk werd. We hebben al enkele jaren een thuiskapper die bij mijn ouders komt. Het leek me wel zo gemakkelijk om James ook te laten knippen door haar.

De eerste keer bij de kapper vond hij logischerwijs enorm eng. Er komt iemand die hij nauwelijks kent aanlopen met een schaar, doet een keep om en gaat aan zijn haren zitten. We hebben hem toen der tijd gewoon in de kinderstoel voor de televisie gezet en op deze manier was het redelijk te doen.

Naar de herenkapper met mijn peuter.

James is inmiddels ge- upgrade naar een peuter en dit zorgt ervoor dat ik alles een stuk beter kan uitleggen. De laatste keer dat hij naar de kapper moest was de thuiskapper niet beschikbaar en zochten we naar een kapper die op dezelfde dag nog tijd had om James zijn haren te knippen.

We kwamen uit bij een herenkapper die wel even tijd had ’s middags. Hoe schattig is dat? Mijn peuter bij de herenkapper! De binnenkomst was even spannend. Hij wilde graag zo snel mogelijk weg. Het huilen stond hem nader dan het lachen maar hij verpeuterde zichzelf tot een grote peuter en ging met behulp van mama in de kappersstoel zitten.

Deze herenkapper had een speciaal hoekje voor kinderen. Inclusief een televisie en een hele coole eenden föhn wat alles is leuker maakt voor een kind. Oh ja en niet te vergeten een grote pot met spekjes waar James zijn ogen niet vanaf kon houden. Hij ging keurig zetten en liet alles op zich afkomen.

De welbekende kapperskeep vinden kinderen meestal spannend maar deze vrolijke kinder- keep was voor James geen probleem. Het was even schrikken toen de kapper wat water op zijn haren spoot om alles goed te kunnen doorkammen maar kijkend naar de sprookjesboom ging dit prima.

Met mijn peuter naar de kapper gaat prima!

Ik vind het mooi om te zien hoe hij nadat hij geknipt is zoveel ouder lijkt. De babyharen vervliegen en er komt een model in zijn haar. Hij verandert in een schattige kleine peuter naar een stoere grote jongen.

James doet het super goed. In het begin moet ik hem een beetje afleiden en ga ik gehurkt bij zijn stoel zitten om alles nog even extra duidelijk te maken. Als hij klaar is en een grote spek in zijn mond mag stoppen is het een groot feest.

Als we thuiskomen met James laat hij vol trots zijn haren zien aan papa, ‘kijk jij haar’. James noemt zichzelf ‘jij’. Erg verwarrend kan ik je vertellen maar goed, James is nog te moeilijk om uit te spreken.

James zijn haren groeien nu zo snel dat we bijna iedere acht weken wel naar de kapper moeten. Hoe vaak ga jij met je peuter naar de kapper? Vindt hij of zij het leuk of juist spannend?