Browsing Tag

Ouderschap

Eerste kerst met een kind
Persoonlijk

Feestdagen vieren met een vrouw en een kind.

Dit artikel is geschreven door Lisa, mijn meisje. 

De kerstboom was een ramp.

De feestdagen zijn voorbij gevlogen. Het was voor mij de eerste keer Sinterklaas en Kerst vieren met een vrouw met een kind én een grotere familie dan ik gewend ben. Ik doe al jaren niks meer aan Sinterklaas dan behalve af en toe een dagje mee doen als zwarte Piet. Geweldig om al die blije kinderkoppies te zien!

James had er zin in en op de peuterspeelzaal werd daar veel aandacht aanbesteed. Wij hoorde hele verhalen over de boot met piet en Sinterklaas maar natuurlijk vooral de pepernoten. James heeft genoten en is flink verwend. Ik werd ontzettend blij van het feit dat hij zo genoot van alle cadeautjes en het snoepgoed.

Sinterklaas kreeg het koud en vertrok al snel weer naar Spanje. Alles moest opgeruid worden en 6 december stond er een veel te grote kerstboom in ons huis. Hier hebben we ons een beetje op verkeken, kijk de video maar die wij hebben gemaakt. Bloed zweet en tranen!

De eerste kerst zonder James voor Lonneke.

24 december zijn wij samen met James naar de kindermis geweest in de kerk. Hij vond het prachtig en keek zijn ogen uit naar de kinderen die zongen en naar alle mooie beelden in de kerk. Na de kindermis op naar huis en samen met James op bed gelegd, vervolgens op de bank geploft om All you need is love te kijken. Dat was genieten samen!

De eerste kerstdag waren we samen. Het was voor Lonneke de eerste kerstdag dat zij James niet had dus dat was even wennen. James ging met papa naar zijn familie toe maar ’s avonds hebben we met z’n alle gegeten en daarna nog een bordspel gedaan.

De tweede kerstdag voor het eerst bij mijn schoonfamilie. Ik keek hier enorm na alle verhalen die ik heb gehoord van de familie. Iedereen was erbij, broer en schoonzus uit Amerika niet en ik hoop ze snel te ontmoeten.

We hebben gezellig geluncht, gezellig en druk met alle kinderen die rondhuppelen en alle ouders die kletsen met elkaar en vooral veel lachen. Het was tijd om een frisse neus te halen. Niet zomaar een frisse neus maar doormiddel van een spel. Iedereen deed mee met Jachtseizoen. Een soort politie- boefjesachtigspel. Google maar!

Feestdagen vieren met een vrouw en een kind.

Lonneke was met haar team de boef en wij moesten hen met verschillende teams gaan zoeken. Wat een spanning. Rennen, springen en bespieden maar helaas leverde dat niets op. Lonneke was veel te slim en zij wonnen het spel. (sorry schatje, dit typ ik even bij het inplannen van je blog! 😉

Eenmaal thuis heeft de oudste broer van Lonneke een heerlijke maaltijd bereid en hebben we gezellig met de hele familie gegeten. Na het eten was het tijd voor cadeautjes. De kinderen moesten cadeautjes uitpakken met een winterjas, sjaal en handschoenen aan. Dat was een groot feest!

Toen het gros van de kinderen op bed lagen was het tijd voor een spel voor de volwassenen. Een gevecht om cadeautjes, dobbelen, doorschuiven, ruilen dus we hadden heel wat lol met elkaar. Een geweldig eerste kerst bij mijn schoonouders om op terug te kijken.

Oud & nieuw hadden we iets anders van gehoopt. Er heerst al enkele weken buikgroep maar wij, Lon en ik, bleven buiten schot. Tot oud & nieuw, toen kreeg ze enorm veel buikpijn. Geen Crohn, dacht ik bij mezelf.

Het was een fijne avond maar we hadden er iets anders van verwacht. Lon had zoveel buikpijn dat ze meer op het toilet zat dan dat ze erbij was. Het nieuwe jaar luidde we in met een lach en een traan. Ziek het oude jaar uit en het nieuwe jaar in, is niet tof. We maken er het beste van samen en ik hoop dat ze zich snel beter voelt.

Ik heb respect voor haar hoe sterk ze is en hoe hoog haar pijngrens is. Hoeveel pijn ze ook heeft ze vecht tot dat ze écht niet meer kan. Samen uit samen thuis en volgende jaar een nieuwe ronde met nieuwe kansen.

Het was een geweldige maand vol feestdagen en nieuwe indrukken. Ik heb er van genoten!

Mijn kind kan niet zelfstandig spelen
Mama &zo

Mijn kind kan niet zelfstandig spelen!

De ontwikkeling van onze peuter gaat razend snel!

Het gaat op dit moment razend snel met James zijn ontwikkeling. We kunnen het nauwelijks nog bijhouden wat hij allemaal leert. Ik zet hem vanmorgen op het keukenblok om zijn snottebel af te vegen en zijn haren te kammen en een uur later komt hij naar mij toe: ‘Mama jou snottebel?’.

Moeders verstaan alles. Het is soms even puzzelen maar uiteindelijk komen we eruit wat hij ons duidelijk wil maken. En ja hoor, hij had inderdaad een snottebel die ik moest afvegen. Hij noemt zichzelf ‘jou’ trouwens, heel schattig maar super verwarrend!

Nu de feestmaand is afgelopen komt het normale leventje weer een beetje terug. Aankomend weekend start zijn gymclubje zodat hij zijn moteriek verder kan ontwikkelen en leren om samen met kinderen te spelen. Oh ja, James is echt toe aan de peuterspeelzaal. Iedere keer als we in de auto stappen vraagt hij of we naar de juffrouw toe gaan. Hij kan niet wachten tot de peuterspeelzaal weer begint volgende week.

Speen afleren of beginnen met het potje?

De grootste ontwikkeling die James heeft doorgemaakt is dat we hem opdrachten kunnen geven. Het klinkt misschien gek maar toen ik vroeg aan James of hij sokken wilde pakken boven, kwam hij terug met zijn sokken. Weliswaar een heleboel sokken maar goed, sokken zijn sokken, toch?!

Het potje wil ik binnenkort weer in het leven roepen. We hebben het een tijdje uitgesteld, als je wil weten waarom kun je het best dit artikel even lezen. Ik twijfel nog even wat ik belangrijker vind. De speen helemaal afleren, ook ’s nachts of dat we weer eens kijken wat hij van het potje vindt.

Eerst maar eens even wennen aan het normale ritme en dan zien we wel weer verder. Waar zouden jullie de prioriteit leggen? De speen helemaal afleren, hij gebruikt heb overigens alleen maar ’s nachts of beginnen met het potje?

Onze peuter zag door de bomen het bos niet meer.

Lisa en ik zijn de afgelopen weken druk bezig om het steeds meer ons plekje te maken. We hebben de kleuren van de woonkamer verwanderd in okergeel, een nieuw service gekocht en zo passen we steeds dingen aan die we allebei leuk vinden. De speelhoek van James hebben we ook veranderd. Hij was flink verwend door Sinterklaas en daardoor zag hij door de bomen het bos niet meer.

We zijn een aantal jaren geleden naar een osteopaat geweest die ons heeft verteld dat James hierdoor overprikkelt raakt. Hij wil zo snel ontwikkelen dat wij als ouders soms aan de handrem moeten trekken. James liep te hard van stapel. Hij liep met 8 maanden los rond in de woonkamer waardoor hij verdrietig werd als hij in de box gezet werd.

De osteopaat heeft ons als tip meegegeven om hem niet teveel speelgoed te geven en hem eerst het ene te laten onderzoeken voordat hij iets anders koos. Dit hebben we een lange tijd gedaan maar in de loop der maanden zijn er zoveel speelgoed stukken bijgekomen dat het gewoon een zooitje was. Het stond op zijn tafeltje, alles door elkaar en hij zag niet waar hij mee kon spelen.

Mijn kind kan niet zelfstandig spelen.

Hup, opweg naar de woonboulevard om te kijken hoe we dit op een mooie manier kunnen oplossen. We houden gelukkig allebei van een strakke maar warme woonkamer dus het was even passen en meten maar het is gelukt. We hebben twee kasten met daartussen een tafeltje waar hij aan kan spelen. En in die kasten zitten bakken met zijn speelgoed. Het geeft James rust en we merken dat hij nu een stuk beter zelfstandig kan spelen.

Het zelfstandig spelen is namelijk nog een dingetje. Dit vind hij enorm moeilijk en dat is niet gek want het is nog maar een peuter. Gelukkig helpt de peuterspeelzaal hiermee. Ze merkte daar dat hij enigskind was en wij veel met hem spelen en ondernemen. Dit was voor mij altijd een bewuste keus, nu hij nog niet naar school hoeft wil ik zoveel mogelijk tijd met hem doorbrengen. Dat neemt niet weg dat hij ook moet leren om soms zichzelf te vermaken.

Dit gaat met een rustige speelomgeving een stuk beter. Het helpt door samen het spel op te starten, hem een opdracht te geven in het spel en te zeggen dat je straks komt kijken of het is gelukt. James lukt het steeds beter om zelfstandig te spelen. Ik ben benieuwd hoe dit bij jullie is, laat het weten in de comments!

Word jouw kind wakker van het vuurwerk?
Mama &zo

Is jouw kind wakker geworden van het vuurwerk?

De decembermaand is druk genoeg voor de kinderen.

De beste wensen voor 2018. Het nieuwe jaar is enkele uren geleden gestart. De meeste van jullie zullen op dit moment hen roes nog aan het uitslapen zijn. Ik gok dat ik zelf ook nog in bed lig op het moment dat dit artikel online komt.

Wij vieren oud & nieuw altijd bij mijn ouders. Dat is één groot feest met familie en vrienden. James is uiteraard ook bij alleen slaapt hij hoogstwaarschijnlijk, hopelijk, keihard door in zijn bed bij oma.

James is tot nu toe nog nooit wakker geworden van het vuurwerk en er wordt om 00:00 nogal wat euro’s weg geknald. Dat begrijp ik sowieso niet, maar goed dat is een andere discussie. In de voorgaande jaren sliep James ’s middags niet zodat hij ’s avonds extra moe was om naar bed te gaan.

Dit jaar doen we het anders en gaat hij ’s middags wel lekker slapen. De december maand is al zo druk voor de kinderen en ik vind het belangrijk dat hij zijn rust pakt. We hebben niks aan een oververmoeide peuter.

Oud- en nieuw vieren voor onze peuter.

Net voordat James naar bed gaat vieren we oud- en nieuw samen met James. Dit houd in dat we naar buiten gaan, een sterretje opsteken en wat potvuurwerk afsteken terwijl hij dit vanuit achter het raam kan bekijken. Het normale avondritueel gaat van start, samen douche en dan leggen we hem in bed.

Het feest kan beginnen. James valt over het algemeen snel in slaap. Ik ben benieuwd hoe het afgelopen nacht is verlopen. James is al enkele dagen niet helemaal fit. Hij eet weinig, had last van uitslag in zijn gezicht dus we moeten nog maar afwachten hoe het deze oud & nieuw gaat verlopen.

Is jouw kind wakker geworden van het vuurwerk?

James halen we nooit uit bed met oud en nieuw. Als hij wakker wordt rond die tijd kan ik dit nog doen zodat we samen het nieuwe jaar in kunnen gaan maar als het even kan probeer ik hem te sussen met zijn speentje zodat hij lekker kan gaan slapen.

Het is nog maar een peuter van 2,5 die nog niks van de jaarwisselijk begrijpt. Geen haar op mijn hoofd die hem dus om deze tijd wakker maakt. Wat slaapt, laten slapen want hij heeft daar zelf helemaal niks aan.

Gelukkig hebben wij een babyfoon met camerafunctie en kunnen we hem op deze manier in de gaten houden. Ideaal, want zo zie je of hij aan het dromen is en zelf weer in slaapvalt of dat hij wakker is geschrokken van het vuurwerk.

Onze kleine man heeft overal voorheen geslapen en werd om 8:00 uur vanmorgen pas wakker. Ik ben tevreden!

Ik ben benieuwd hoe jullie kinderen het hebben gedaan? Zijn ze wakker geworden door het vuurwerk of hebben ze doorgeslapen? Laat het weten in de comments. Ik ben benieuwd!

De eerste weken van het ouderschap
Mama &zo

Zou jij de naam van je kinderen willen veranderen?

Het was een lange zoektocht om James zijn naam te vinden.

De naam van je kind. Dat is iets magisch. Je kiest de naam uit en het is de bedoeling dat je kind daar zijn hele leven mee moet doen. Het is dus best een dingetje toch? En wat nou als je het niet eens bent met de naam van je kind?

Ik weet nog dat ik zwanger was van James en wij tot week 35 nog steeds geen naam hadden verzonnen. We kwamen er niet uit, een meisjesnaam was sowieso een drama dus wat dat betreft waren we blij dat er een jongetje in mijn buik groeide. Er waren superveel jongensnamen leuk maar niet leuk genoeg, ze waren het allemaal nét niet.

Lias vond ik een super toffe naam. Apart en daar houd ik wel van. Ik vond hem alleen iets de buitenlands klinken en dat vond ik dan weer minder goed bij ons passen. Jip vond ik ook een leuke vrolijke naam maar iets minder apart en dat wilde we wel graag.

We hadden lang een naam die ik niet ga noemen omdat ik die nu nog steeds prachtig vind maar die naam vond ik niet passen bij de oudste van het gezin. Hopende dat we ooit nog meer kinderen op de wereld mogen zetten. En ineens las ik in een boekje de naam James.

Dit was hem alleen moest ik mijn partner nog even overtuigen. Wonder boven wonder ging dit redelijk volgens plan, we hebben een week lang de naam gebruikt en het geboortekaartje laten drukken zodat we alvast konden zien hoe dat er uit kwam te zien.

Spijt van de naam van je kind, het kan!

Alles klopte aan de naam James en nog steeds heb ik geen moment spijt gehad van deze naam. Ik ben blij dat hij zo heet, het komt weinig voor. Hij is bijvoorbeeld de enige James op de peuterspeelzaal en dat vind ik leuk. Het is altijd zo dat een naam past bij een persoon en nu is er geen andere naam dan James meer voor hem te bedenken.

Lisa en ik vinden het leuk om het af en toe over babynamen te kletsen. Dit is vast een vrouwending. Lekker wegdromen en ’s avonds in bed een naam roepen en daarover kletsen. In het begin hadden we totaal niet dezelfde smaak en nog steeds denk ik dat het lastig wordt om er samen uit te komen. Gelukkig is het voorlopig nog niet van toepassing en hebben we nog even de tijd.

Ik ben benieuwd of hier mensen zijn die het absoluut niet eens worden met de naam van je kind? Hoe sluit je in vredesnaam een compromis in dit geval? Zeker als je het beide belangrijk vindt hoe je kind gaat heten. Spijt van de naam van je kind. Het is echt mogelijk. Ik las laatst een artikel over een moeder die de naam van haar kind nu vreselijk vind en tientallige koosnaampjes heeft verzonnen in de hoop dat haar man dit over zou nemen.

Zou jij de naam van je kinderen willen veranderen als het kon?

Het is best knap dat je durft toe te geven dat je spijt hebt van de naam van je kind. De naam plotseling lelijk vinden lijkt me vrij apart aangezien je er toch negen maanden over hebt kunnen nadenken. Ik kan wel begrijpen dat je de naam van je kind ‘lelijker’ gaat vinden als er een verkrachter, seriemoordenaar of iets anders gehuwelijkt is gebeurd.

Dit hadden veel mensen met de naam Joran of Isis. Dat kan ik wel begrijpen en sowieso is van te voren ook niet te voorspellen. In Engeland kun je de naam van je baby gemakkelijk veranderen. Je hebt hier maanden bedenktijd en als je daarna alsnog de naam wil veranderen is dat geen probleem. Dat kost €46.50,-.

Wat vind jij ervan? Zou jij als het zo goedkoop en makkelijk was de naam van je kinderen veranderen? En waarom?

verlatingsangst
Mama &zo

Tandenpoetsen bij een peuter!

Lisa en ik mochten enkele weken niet zoenen!

Tanden, het een verschikkelijk onderdeel van het menselijk lichaam als je het mij vraagt. Tandpijn komt altijd ongelegen en is misschien wel de ergste pijn die je kunt voelen. Ik heb zelf een ongelofelijk angst voor de tandarts en ga eens in de twee jaar onder algehele narcose om de hele boel te laten maken bij een speciale angsttandarts.

In dit artikel lees je hier meer over. Het kwam namelijk niet zomaar tot stand want ik heb vier kiezen zonder problemen en pijn laten trekken. Ik vind het belangrijk om James zo relaxed mogelijk mee te nemen naar de tandarts en opzich heb ik weinig moeite met de tandarts als hij alleen met zijn spiegeltje in mijn mond kijkt. Mits we de afspraak hebben gemaakt dat hij nergens per ongeluk expres tegenaan tikt.

Lisa en ik hadden beide tandproblemen toen we elkaar leerde kennen. Eerst werd haar kies getrokken. Achteraf dacht zij dat dit goedkoper was maar had ze gewoon een tandartsverzekering die dit volledig dekte en was het overbodig om de tand te laten trekken, haha!

Ze had ongelofelijk veel last van die kies en ze was hem liever kwijt dan rijk. Nadat de kies eruit was getrokken kwam er een ontsteking in het gat te zitten waardoor ze hier nog enkele weken last van had en we niet konden zoenen. Daarna was ik aan de beurt met mijn narcose behandeling wat achteraf weinig napijn heeft gehad maar prettig was het op dat moment absoluut niet.

De tijd dat zijn tanden doorkwamen was vreselijk!

James hebben we vanaf het allereerste moment kennis laten maken met een tandenborstel inclusief tandpasta. Hij vindt de tandpasta lekker smaken waardoor het nooit een probleem was om zijn tanden te poetsen. Het eerste jaar ging dit met ons avondritueel mee en poetste wij zijn tanden voordat hij ging slapen.

Ik ben blij dat zijn tanden inmiddels allemaal zijn doorgekomen. Wat een vreselijke tijd is dat zeg! Een tijd met rode wangen, hoge koorts en een ontroostbaar kind. James heeft hier relatief weinig last van gehad als ik sommige verhalen van andere moeders hoor.

Vanaf het eerste jaar moet je de tanden van je peuter twee keer poetsen. Het liefst twee minuten. James heeft een tandenborstel met een lampje erin die we aanzetten als we beginnen met poetsen en vanzelf uitgaat als we klaar zijn. Ik zing meestal het tandenpoetsenlied op mijn allerleukst en dan komen we die 2 minuten samen wel door.

De volgende keer met de peuter naar de tandarts.

James wil altijd zelf beginnen met zijn tandenpoetsen en daarna nemen wij het over. Hij doet netjes zijn mond open en zijn tanden op elkaar. Het scheelt veel dat hij nu steeds meer begrijpt waardoor we het hem kunnen uitleggen maar twee minuten zijn natuurlijk ontzettend lang voor een peuter van 2,5 jaar.

De volgende keer nemen we hem mee naar de tandarts en als voorbereiding hebben we een speelgoedset van een tandarts gekocht en wil hij nu het liefst de hele dag naar onze tandenkijken met zijn spiegel.

Hoe ging jullie eerste bezoek aan de tandarts met een peuter?

 

Peuterpraat
Persoonlijk

Peuterpraat, James aan het woord (deel4)

Ik klets nog steeds graag over pepernoten.

Haai, ik ben James en ik ben 2,5 jaar oud, groot hé? Mama vindt namelijk van wel want ze zegt heel vaak tegen mij: ‘Je bent mama’s grote knul’. Ik weet niet wat knul betekent maar ik vind het wel heel leuk om te horen.

Ik ben nog steeds onder de indruk van Sinterklaas en zijn Pieten en ik kan er niet overuit dat ze weer naar Spanje zijn. Ik vind het jammer want ik had net zoveel cadeautjes gekregen van Sinterklaas. Mama zegt dat Sinterklaas nu blut is en moet sparen zodat hij volgend jaar terug kan komen. Ik begrijp dat niet zo goed en ik klets graag nog regelmatig over pepernoten.

Sinterklaas vond ik leuk op de televisie maar in het echt was hij een stuk minder leuk. Hij had wel een mooie rode hoge hoed op en een hele lange baard maar ik vond het net iets te spannend om hem een handje te geven. Piet vond ik wel heel gaaf, hij gaf mij steeds pepernoten en uiteindelijk kregen we een hele zak vol cadeautjes.

Ik weet precies wie Jezus is want ik heb een eigen kerststal.

Mijn wangen waren knal rood van de spanning zei mama. Ik had het gewoon warm hoor maar ik vond het heel leuk om tussen papa en mama alle cadeautjes uit te pakken. Ik had geen rust om naar het cadeautje te kijken. Ik wilde het liefst eerst alles zo snel mogelijk uitpakken.

Mama sluit het hoofdstuk wel heel snel af want een dag nadat Sinterklaas op bezoek was geweest stond de kerstboom al in huis. De kerstboom vind ik trouwens wel leuk. Ik heb zelf namelijk ook een boom in mijn speelhoek en daar zitten ook ballen en lampjes in.

Ik heb ook een eigen kerststal. Mama vertelt mij wie ze zijn en ik weet al heel goed wie Maria, Jozef en Jezus zijn. Jezus is namelijk een kleine baby en Maria en Jozef zijn de papa en mama van hem. Ik weet alleen nog niet zo goed wat dit te maken heeft met kerst maar dat geeft niet. Het is hartstikke gezellig en ik vind het ook leuk om Jezus op mijn auto’s te zetten en daar mee rond te rijden.

Ik begrijp wat sneeuw is, groot ben ik he?

Weet je wat ik een van mijn leukste cadeautjes vind? Jimmy. Ik noem hem zo want mama vind dat leuk klinken: ‘James & Jimmy’ en ik vind het prima want ik zeg alles na. Dat is mijn leeftijd, zegt mama. Jimmy is mijn pop, hij heeft ook een tangelang net zoals ik. Mama heeft dat niet. Ik vind dat best zielig voor mama maar ik ben blij dat mijn pop het wel heeft.

Mijn pop kan zelfs poepen op zijn potje, dat is echt heel grappig om te zien. Ik mag het dan samen met mama in de wc gooien en dan mag ik doortrekken. Ik vind het zelf nog spannend om op het potje te zitten. We doen het soms samen en dan leest mama mij een boekje voor maar het liefst heb ik nog een pamper om. Ik mag altijd zelf een dier uitkiezen en ik vind de uil tegenwoordig wel grappig om aan te hebben!

Ik heb op een andere dag als deze voor het eerst in de sneeuw gespeelt. Ik was vorig jaar namelijk te klein om te snappen wat de sneeu was. Nu begrijp ik het best goed. Het is wit en koud en als er sneeuw ligt dan mag ik mijn snowbootsen aan en die vind ik heel gaaf. Ik vind een sjaal en een muts prima maar handschoenen vind ik vervelend, die heb ik liever niet aan maar mama vind dat veel te koud!

Tot een andere keer, doei!

Intens geluk en in intens verdriet
Persoonlijk

Intens verdriet en intens geluk 2017!

Ik had never nooit gedacht te staan waar ik nu sta.

De december maand is voor mij altijd een moment om terug te kijken op het afgelopen jaar. Ik weet niet goed of dit nou een van mijn topjaren zijn geweest of dat het behoort tot een van mijn minder goede jaren. Het was een emotioneel jaar, dat is een ding wat zeker is.

Dit jaar zijn er allerlei gevoelens door mijn lichaam gereist die er allemaal mogen zijn maar het soms best heel moeilijk hebben gemaakt voor mij. Een jaar met intens verdriet en intens geluk.

Ik had never nooit aan het begin van dit jaar gedacht dat ik nu zou staan waar ik sta. Een jaar wat ik in ging met, ik dacht toen nog, de man van mijn dromen en het duurt nog maar enkele weken voordat ik het jaar afsluit met, ik denk nu, de vrouw van mijn dromen.

Ik besef mezelf dat ‘voor altijd samen’ niet persé betekent dat je tot de dood je scheidt samen bent met dezelfde partner. Althans, niet in de zin dat degene altijd fysiek aanwezig moet zijn.

We sluiten alles dit jaar af.

De scheiding heeft mij inmens veel geleerd. Ik heb bijvoorbeeld geleerd dat liefde ook loslaten kan betekenen. Dat je sommige mensen in je hart mee draagt voor de rest van je leven omdat het een prachtig mooi persoon is maar het niet (meer) klikt als partner van.

Ik doel uiteraard op de vader van James waar ik tien jaar lang lief en leed mee heb gedeeld. We hebben toffe dingen meegemaakt, moeilijke jaren gekend, mensen verloren in onze directe omgeving maar ook tranen over onze wangen gelachen. We hebben vervelende onderzoeken doorstaan en nare ziekenhuisuitslagen moeten verwerken en dit jaar sluiten we dat allemaal af.

Hij heeft mij geleerd om naar mezelf te kijken en dat vooral te blijven doen. Hij heeft mij aangemoedigd om mezelf te mogen zijn. Hij heeft mij gerustgesteld en geholpen met de gevoelens die ik ineens voor Lisa kreeg. Hij heeft mij eraan herinnerd dat het leven te kort is om te twijfelen en dat je nooit weet wat de toekomst je brengt.

Een jaar waarin ik overspoelt werd door verschillende gedachtes en twijfels.

Het jaar dat onze baby veranderde in een peuter met praatjes. Een jaar waarin hij een jongetje werd, voor het eerst een stoer kapsel kreeg, we zijn tweede verjaardag vierde en hij voor het eerst naar de peuterspeelzaal ging. De ontwikkeling van James is heerlijk om op de voet te volgen en ieder woordje en zinnetje wat hij zegt, puur geluk. Het gaat goed met James en als het goed gaat met je kind, gaat het goed met jou als ouder.

Een jaar waarin ik overspoelt werd door verschillende gedachtes en twijfels. Moet ik mijn hart volgen zoals de qoute van mijn blog of moet ik mijn verstand gebruiken? Waarom zegt mijn verstand iets anders dan mijn hart? Wat is het beste voor mij maar vooral voor James?

Eindeloze gesprekken gehad met Lisa over hoe het zou zijn als we een relatie zouden hebben. Was het beter om vrienden te blijven of wagen we de stap? De gevoelens die we hadden konden we niet wegstoppen, niet verbloemen en vooral niet tegenhouden. Het was zoals het was, we wilde elkaar en niet voor een aantal uurtjes maar voor altijd.

Ik heb dit jaar mezelf leren kennen, nog beter dan ik al dacht te doen. Ik heb gevoelt en voel wat ik moet voelen. Wat hoort, wat klopt wat de bedoeling is en ik heb vooral geleerd om voor mezelf te kiezen. Te zijn wie ik ben, wie ik mag zijn en dat voelt heerlijk.

2017 heeft mij tot mooie inzichten gebracht en ik ben benieuwd wat 2018 te bieden heeft. Hoe was jullie jaar?

Begrijpt mijn peuter iets van Sinterklaas?
Mama &zo

Begrijpt mijn peuter iets van Sinterklaas?

James vindt de pepernoten leuker dan het cadeautje!

Het gaat zo ongelofelijk snel. Onze kleine peuter is al 2,5 jaar oud en heeft al verschillende keren zijn schoen mogen zetten maar begrijpt hij eigenlijk iets van Sinterklaas?

Ons huis hangt vol met Sinterklaasversieringen en we zijn daardoor extra in de Sinterklaasstemming. James speelt graag bij de Sinterklaasopenhaard en als hij nu een tekening maakt dan wil hij het liefst dat er een Sinterklaas op zijn papier staat.

Bij de peuterspeelzaal wordt er alles aangedaan om dit thema duidelijk te maken bij de kinderen. We hebben een lijst mee gekregen met plaatjes van alles wat met Sinterklaas te maken heeft zodat James mee kan kletsen op school. Hij komt verschillende keren met knutselwerkjes thuis van de stoombood, piet of het paard van Sinterklaas.

James vindt het interessant om ’s avonds voor de openhaard met z’n alle Sinterklaas liedjes te zingen en een wortel in zijn schoen te leggen maar als ik hem de volgende ochtend niks vertel, heeft hij geen flauw benul van het cadeautje in zijn schoen en gaat hij lekker spelen.

De pepernoten zijn favoriet. Als ik aan hem vraag of hij even bij zijn schoen wil kijken komt hij met pepernoten in zijn hand terug terwijl hij het cadeautje mooi laat staan. De lieverd.

Samen met James onze Sinterklaasinkopen doen!

Lisa en ik zijn dit jaar samen met James Sinterklaas inkopen gaan doen. Dit jaar lukt dat nog wel en alles wat hij nu ziet of weet is hij volgend jaar weer vergeten. James zit lekker in de buggy om zich heen te kijken naar de talloze mensen in de speelgoedwinkel. Hij wijst af en toe iets aan terwijl wij zijn Sinterklaascadeautjes opstappelen achter in de buggy.

James mag af en toe een cadeautje vasthouden want na een uur in de speelgoedwinkel heeft een peuter van 2,5 het ook wel gezien. Mama ook trouwens, het is zo lastig om écht iets leuks te kopen voor je kind. James vindt vooral auto’s leuk maar een zak vol auto’s vond ik ook zoiets..

Hij krijgt dit jaar een jongenspop inclusief een badje waar hij de pop ik kan wassen, puzzels voor onder de douche, natuurlijk wél wat auto’s en ik heb ook wat spelletjes gekocht wat we met z’n alle kunnen doen. De speelgoedmarkt van afgelopen zomer scheelt een hele hoop qua kosten. Dit is echt een aanrader!

Begrijpt mijn peuter iets van Sinterklaas.

We dachten dat hij het nog niet door zou hebben maar toen hij vervolgens een cadautje in zijn schoen kreeg wat we hadden gekocht waar James bij was en wij de ochtend daarna benoemde dat hij dit van Sinterklaas had gekregen zei hij: Nee, Lisa & mama cadeau!

Het is de bedoeling dat vanmiddag Sinterklaas en zijn pieten alvast drie cadeautjes komen afgeven. Mijn ouders, broer, zijn vrouw en hen kinderen komen ook gezellig in afwachting van de Sint. Het huis zit goed gevult en ik ben benieuwd hoe James hierop gaat reageren!

De vorige keer dat Lisa thuis kwam als zwarte Piet zei James direct: Hai Lisa. Terwijl ze nog geen woord had gezegd. Met Piet kan hij het sowieso wel goed vinden. Mits hij pepernoten bij heeft natuurlijk maar Sinterklaas hout hij het liefst op afstand.

5 December op pakjesavond dan komt Piet hopelijk tegen de ramen kloppen en een zak cadeautjes afgooien. Ze hebben het dan vast te druk om nog een keer naar binnen te komen. Dit vieren we met allebei de opa & oma’s en ik ben benieuwd hoe dat gaat verlopen met onze kleine peuter want vorig jaar vond hij het pakpapier nog het leukste van alles.

Begrijpt jullie peuter al het een en ander van Sinterklaas?

De peuterpuberteit
Mama &zo

Hoe gaan wij om met de peuterpubertijd?

James heeft het woordje ‘Nee’ lang niet kunnen uitspreken…

Het heeft lang op zich laten wachten maar momenteel zitten we er middenin. De peuterpuberteit. Ik wist dat er een fase bestond die de peuterpuberteit heet maar ik had geen idee wat ik kon verwachten. De moeders die met een krijsend kind in de supermarkt staan kan ik nog met een grijns voorbijlopen. * afkloppen *.

Ik denk niet voorlang als ik het peutergedrag meemaak van James maar tot nu toe gaat boodschappen doen prima. Hij vindt het leuk om tegen iedereen aan te kletsen en te sjansen met de meiden achter de kassa. Hij fixt altijd wel een snoepje van iemand. Ik weet niet zo goed van wie hij dit heeft… 😉

James heeft het woordje ‘nee lang niet kunnen of willen zeggen. Ik dacht naïef dat hij dit woordje zou overslaan en dat daarmee de peuterpuberteit een stuk minder heftiger zou zijn als bij andere gezinnen. Het tegendeel is waar. James kent sinds hij naar de peuterspeelzaal gaat ook het woordje: ‘nee’, ik bedoel: ‘NEE’ en stelt ons vaak op de proef.

De tip: ‘Stel openvragen aan je kind!’ slaat nergens op!

Ik heb gelezen dat je jouw kind het beste open vragen kunt stellen. Een gesloten vraag waarin je peuter wel ja of nee moet zeggen kan frustrerend worden. Ik wens je veel succes en ik kan alvast vertellen dat deze tip bij ons absoluut niet werkt. Een open of gesloten vraag, het maakt voor James geen bal uit.

‘Wil jij met de blokken spelen of wil jij met mama samen tekenen?’ Een leuke open vraag toch? James schreeuwt hier net zo goed ‘NEE!’ op dan op de vraag: ‘Kom, dan gaan we samenspelen!’.

Peuter zijn ongeremd en moeten zich leren beheersen.

Dat James nu in de peuterpubertijd zit is logisch. Hij gaat naar de peuterspeelzaal waar hij kinderen ziet die zich verschillend kunnen gedragen. Als peuters denk je nou eenmaal dat je al ontzettend groot en zelfstandig bent. Althans, dat proberen ze te worden en net zoals de échte pubertijd gaat dit gepaard met verschillende (heftige) emoties!

Het probleem met peuters is dat ze relatief weinig zelfstandig kunnen doen. Dit veroorzaakt vaak grote frustraties. Stemmingswisselingen ten top! Het komt regelmatig voor dat James met een vrolijk gezicht naar bed gaat en onwijs boos en verdrietig is als hij wakker wordt.

Peuters zijn ongeremd en moeten zich nog leren beheersen. Dit kan driftbuien veroorzaken. Huilen, schreeuwen, stampvoeten, zich laten vallen, armen over elkaar. Ik heb inmiddels alles al voorbij zien komen. Ik las op internet dat de meeste driftbuien na vijfminuten over zijn. Dit is bij onze peuter niet het geval. Het kan zomaar zijn dat James 20 minuten boos staat te stampvoeten!

Afleiden helpt inmiddels niet meer.

Het frustreerde aan dit alles is dat peuters nog niet goed genoeg kunnen praten om alles precies uit te leggen. James is voornamelijk geïrriteerd als hij vraagt; ‘broek aan?’. Als ik dan zijn broek aan wil doen zegt hij: ‘Nee broek uit’. Het lijkt op een spelletje maar James is bloedserieus. Ik geef hem twee kansen en daarna is het klaar. James wordt dan boos.

In de voorgaande maanden was dit nog een simpel onderwerp. Ik kon James op ieder moment afleiden. Als ik vroeg of hij wilde kijken naar de hond in de tuin, de vogels in de lucht of de auto in de hoek van de kamer dan was hij alweer vergeten dat hij boos of verdrietig was.

Dit lukt nu minder goed. Niet goed. Niet meer kan ik beter zeggen. Ik ga met hem praten als hij een driftbui krijgt door een ja/nee verhaal. Als hij op dat moment niet luistert dan is voor ons de beste manier om hem te negeren.

Hoe gaan wij om met de peuterpubertijd?

Ik blijf bij hem in de buurt. Ik doe mijn eigen ding en ik wacht tot hij rustiger wordt. Als ik met hem ga praten terwijl hij staat te stampvoeten heeft het geen enkele zin. Ik laat hem tot rust komen voordat ik met hem ga kletsen. Dit werkt voor James prima. Als hij eenmaal rustiger is benoem ik zijn emotie en vertel ik hem dat hij ook boos, verdrietig of bang mag zijn.

Dit zijn de relatief makkelijke dingen. Het gaat er anders aan toe als hij niet luistert en of iets doet wat niet mag. James heeft er een handje van om met zijn speelgoed te gooien. Dit vinden wij niet goed. Het probleem komt als hij het moet oprapen. Als hij niet luistert en lelijk doet moet hij na drie keer waarschuwen op de gang.

James staat de stampvoeten op de gang voor ongeveer een kleine twee minuten. Als hij dan weer naar binnen mag om het op te rapen, wil hij zelf graag op de gang blijven. ‘Nee, jij gang!’ zegt James dan. (Hij noemt zichzelf jij’.

Als het eenmaal is gezakt komt hij met een ondeugend en lachend gezicht naar binnen, raapt zijn speelgoed op en komt bij mij op schoot een knuffel halen.

Je bent geen slechte ouder!

De peuterpuberteit vergt een hoop van energie van de ouders. Je bent absoluut geen slechte ouder als je kind een driftbui heeft. Dit alles heeft te maken met een normaal proces en hoe je ook met je kind omgaat, de driftbuien zullen ongetwijfeld komen.

Het is zaak om zo duidelijk en consequent mogelijk te zijn. Hier heeft het kind veel baadt bij.

Hoe gaan jullie om met de peuterpubertijd? Laat het weten in de comments dan kunnen we ervaringen uitwisselen.

Met je peuter naar de kapper
Mama &zo

Met je peuter naar de kapper!

De eerste keer naar de kapper was super eng!

James zijn haren groeien onwijs snel. Het lijkt erop dat zijn haren alles aan het inhalen zijn van zijn eerste levensjaar. James is het meest van de tijd kaal geweest in het eerste jaar. Dit heeft hij van zijn vader, hij had dat ook alleen duurde het bij hem nóg langer voordat hij een aantal sprietjes op zijn hoofd had.

Het eerste jaar konden we dus besparen op de kapper maar het is daarna zo snel gaan groeien dat de eerste keer kapper onvermijdelijk werd. We hebben al enkele jaren een thuiskapper die bij mijn ouders komt. Het leek me wel zo gemakkelijk om James ook te laten knippen door haar.

De eerste keer bij de kapper vond hij logischerwijs enorm eng. Er komt iemand die hij nauwelijks kent aanlopen met een schaar, doet een keep om en gaat aan zijn haren zitten. We hebben hem toen der tijd gewoon in de kinderstoel voor de televisie gezet en op deze manier was het redelijk te doen.

Naar de herenkapper met mijn peuter.

James is inmiddels ge- upgrade naar een peuter en dit zorgt ervoor dat ik alles een stuk beter kan uitleggen. De laatste keer dat hij naar de kapper moest was de thuiskapper niet beschikbaar en zochten we naar een kapper die op dezelfde dag nog tijd had om James zijn haren te knippen.

We kwamen uit bij een herenkapper die wel even tijd had ’s middags. Hoe schattig is dat? Mijn peuter bij de herenkapper! De binnenkomst was even spannend. Hij wilde graag zo snel mogelijk weg. Het huilen stond hem nader dan het lachen maar hij verpeuterde zichzelf tot een grote peuter en ging met behulp van mama in de kappersstoel zitten.

Deze herenkapper had een speciaal hoekje voor kinderen. Inclusief een televisie en een hele coole eenden föhn wat alles is leuker maakt voor een kind. Oh ja en niet te vergeten een grote pot met spekjes waar James zijn ogen niet vanaf kon houden. Hij ging keurig zetten en liet alles op zich afkomen.

De welbekende kapperskeep vinden kinderen meestal spannend maar deze vrolijke kinder- keep was voor James geen probleem. Het was even schrikken toen de kapper wat water op zijn haren spoot om alles goed te kunnen doorkammen maar kijkend naar de sprookjesboom ging dit prima.

Met mijn peuter naar de kapper gaat prima!

Ik vind het mooi om te zien hoe hij nadat hij geknipt is zoveel ouder lijkt. De babyharen vervliegen en er komt een model in zijn haar. Hij verandert in een schattige kleine peuter naar een stoere grote jongen.

James doet het super goed. In het begin moet ik hem een beetje afleiden en ga ik gehurkt bij zijn stoel zitten om alles nog even extra duidelijk te maken. Als hij klaar is en een grote spek in zijn mond mag stoppen is het een groot feest.

Als we thuiskomen met James laat hij vol trots zijn haren zien aan papa, ‘kijk jij haar’. James noemt zichzelf ‘jij’. Erg verwarrend kan ik je vertellen maar goed, James is nog te moeilijk om uit te spreken.

James zijn haren groeien nu zo snel dat we bijna iedere acht weken wel naar de kapper moeten. Hoe vaak ga jij met je peuter naar de kapper? Vindt hij of zij het leuk of juist spannend?

Scheiden
Persoonlijk

De eerste stap naar onze echtscheiding is gezet!

Je schuift niet zomaar tien jaar van je leven aan de kant.

De artikelen zoals ‘wat heeft scheiden als effect op ons kind’ of ‘Gescheiden, hoe brengen wij de feestdagen door’ worden massaal gelezen. Het blijft een lastig onderwerp om over te praten. We hebben samen gekozen voor de scheiding en omdat we vriendschappelijk uit elkaar gaan is het soms juíst moeilijk om alles een plekje te geven.

We zijn vanaf dag één iedere dag samen geweest, tien jaar lang. Dat is niet iets wat je zomaar even aan de kant schuift om vervolgens verder te gaan met je leven. Nee, dat moet op een of andere manier groeien. Het is voor ons allebei goed zoals het is maar natuurlijk hebben wij, vaak op andere momenten, verdriet omdat we gaan scheiden.

James zorgt ervoor dat we voor altijd aan elkaar gebonden zijn.

Het heeft lang genoeg geduurd om het gesprek met een advocaat uit te stellen. Ik wil het eigenlijk geen uitstellen noemen maar ik kan er geen beter woord voor bedenken. Dat we ieder onze eigen weg willen gaan was duidelijk maar alle juridische rompslomp definitief regelen, waren wij beide nog niet aan toe.

Ik ben achteraf blij dat we niet direct alles zijn gaan regelen. Als het woord ‘scheiden’ is gevallen dan is het allemaal al emotioneel genoeg. Dit ligt vooral aan het feit dat we samen de allermooiste peuter op aarde hebben geknutseld. Als we geen kinderen hadden gehad was alles een stuk gemakkelijker geweest.

James willen we allebei niet meer wegdenken uit ons leven. Hij is er, hij is geweldig en we houden allebei ziels veel van hem. James zorgt ervoor dat Merijn en ik ook voor altijd aan elkaar gebonden zijn. Dit willen en kunnen we nu op een goede manier gaan regelen.

De eerste stap naar onze echtscheiding is gezet.

In het begin, nadat het woord ‘scheiden’ is gevallen dan worden de eerste week of maand nog allerlei verwijten naar elkaar gegooid en oude koeien uit de sloot gehaald waarbij verschillende vervelende emoties naar boven komen. Écht ruzie is er nooit geweest maar als we toen onze scheiding hadden geregeld dan was het ongetwijfeld een stuk minder soepel verlopen.

De eerste stap tot onze echtscheiding is gezet. We hebben een gesprek gehad bij de advocaat wat buitengewoon soepel verliep. In de wachtkamer zaten we gezellig met elkaar te kletsen waardoor de secretaresse zei: ‘De meeste hier zwijgen elkaar zowat dood, wat een verschil’.

Liefste Merijn, bedankt voor alles.

Het gesprek was redelijk luchtig. Merijn en ik hadden daarvoor al alles besproken waardoor we het over alles eens waren. Dat voelde fijn. We hebben daar zelfs gelachen met elkaar. ‘Scheiden is in ieder geval een stuk goedkoper dan trouwen’.

De klap kwam wel hoor. Pas toen we bijna thuis waren vielen we elkaar huilend in de armen en waarom? Ik heb geen flauw idee. Een stukje ontlading misschien en vooral het feit dat het zo ontzettend snel gaat ineens. Dit komt omdat we er de afgelopen maanden veel over hebben gesproken, al een plan klaar hadden en tja dan hoef je nog maar weinig te bespreken.

Ik ben trots op ons als ouders dat we allebei James zijn welzijn bovenop kunnen zetten en elkaar ook een hele hoop blijven gunnen. Het nieuwe jaar gaat bijna van start. Het zal dan nog niet volledig zijn afgerond maar het is zeker een nieuwe start.

Liefste Merijn, bedankt voor de afgelopen tien jaar. Ik heb ontzettend veel van jou geleerd, van je gehouden, je bent de liefste vader voor James die ik me maar kan wensen. We gaan nu ons pad bewandelen als ouders van James, los van elkaar en kiezen ieder een eigen pad. Bedankt voor alles, je blijft mijn maatje!