Browsing Tag

opvoeding

Persoonlijk

De band met je broer en zus!

Ik was een cadeautje!

Toen ik in mijn moeder haar buik zat te chillen, was dit het eerste jaar dat geslachtsbepaling mogelijk was. Mijn ouders konden zien of ik een jongetje of een meisje was. De beelden waren nog niet zo duidelijk en het was dan ook niet de eerste keer dat een arts zich had vergist.

Mijn ouders dachten te weten dat ik een meisje zou zijn. Ze werden geadviseerd om mijn kamer niet direct roze te verven na de echo. Ik was een cadeautje. Ik scheel 6 jaar met mijn jongste broer. De vierde!! en laatste keizersnede van mijn moeder en dus een meisje.

Trots dat ze waren! Snap ik. Ze wisten toen nog niet dat ik zodra ik kon lopen in bomen ging klimmen, slootje ging springen of kikkers ging vangen. Oh ja en ik had een hekel aan roze en poppen.

De band zoals met mijn broers gun ik James en Marlie ook.

De band die ik heb met mijn broers is hecht. Althans, zo ervaar ik dat. Ze zijn allemaal verschillend en ik bespreek ook andere onderwerpen bij een bepaalde broer. Dat is top, want ik heb de keus uit drie broers dus ik kan altijd wel met iets bij een van de drie terecht.

Lisa heeft het een lange tijd gemist en had ook graag een broer of zus gewild waarmee zij alles kon bespreken. Inmiddels heeft zij net zo goed de keus uit drie, alleen bespreekt zij het dan vaak met een van de drie schoonzussen.

De band zoals met mijn broers gun ik James en Marlie ook. Tot nu toe is het prachtig verlopen. Hij zag haar, zij voelde hem en het waren direct broer en zus. Twee handen op een buik. James werd verdrietig toen Marlie voor het eerst werd verschoond omdat er nog bloed op haar hoofdje zat. Dat moest wel pijn doen aldus James. Hij had nog wel een pleister over. De lieverd!

Twee gevoelige kinderen.

Marlie maakt ons gezin compleet en hij lijkt dat ook zo te voelen. James is nooit jaloers geweest en altijd begripvol. Nu ze wat ouder is en soms zijn bouwwerken sloopt, blijft hij lief voor haar. Een beetje te lief. Ik moet soms tegen James zeggen dat hij daar heus wel iets van mag zeggen. Nu begint hij soms te vragen of wij Marlie even weg kunnen zetten.

James ziet zijn vader om het weekend en daar geniet hij intens van. Ik merk aan Marlie dat zij hem mist. James krijgt bij papa natuurlijk de volledige aandacht en dat is heerlijk voor hem maar als hij thuis komt krijgt Marlie als eerst een dikke kus en een knuffel. Daarna zijn wij pas aan de beurt.

Het zijn twee gevoelige kinderen. Als Marlie pijn heeft, huilt James en andersom. Als er een kindje komt spelen bij James die het niet gewend is dat er nog een klein zusje bijloopt, zie ik James naar mij kijken van hoe kan ik hier nou het beste op reageren want ik vind het wel leuk. Inmiddels is hij oud genoeg om ook lekker boven te spelen. Het blijft belangrijk dat hij ook zijn eigen spel kan doen zonder dat daar altijd een zusje bij zit!

Het is nog maar afwachten hoe het gaat verlopen.

Het is nog maar afwachten hoe het gaat verlopen in de toekomst. Ik hoop dat zij net zo’n band met elkaar zullen krijgen als wij hebben met onze familie. Dat blijft toch onvoorwaardelijk.

Is de band met jou broer of zus belangrijk voor jou? Hecht je hier waarde aan? We zijn benieuwd!

Mijn kind kan niet zelfstandig spelen
Mama &zo

Mijn kind kan niet zelfstandig spelen!

De ontwikkeling van onze peuter gaat razend snel!

Het gaat op dit moment razend snel met James zijn ontwikkeling. We kunnen het nauwelijks nog bijhouden wat hij allemaal leert. Ik zet hem vanmorgen op het keukenblok om zijn snottebel af te vegen en zijn haren te kammen en een uur later komt hij naar mij toe: ‘Mama jou snottebel?’.

Moeders verstaan alles. Het is soms even puzzelen maar uiteindelijk komen we eruit wat hij ons duidelijk wil maken. En ja hoor, hij had inderdaad een snottebel die ik moest afvegen. Hij noemt zichzelf ‘jou’ trouwens, heel schattig maar super verwarrend!

Nu de feestmaand is afgelopen komt het normale leventje weer een beetje terug. Aankomend weekend start zijn gymclubje zodat hij zijn moteriek verder kan ontwikkelen en leren om samen met kinderen te spelen. Oh ja, James is echt toe aan de peuterspeelzaal. Iedere keer als we in de auto stappen vraagt hij of we naar de juffrouw toe gaan. Hij kan niet wachten tot de peuterspeelzaal weer begint volgende week.

Speen afleren of beginnen met het potje?

De grootste ontwikkeling die James heeft doorgemaakt is dat we hem opdrachten kunnen geven. Het klinkt misschien gek maar toen ik vroeg aan James of hij sokken wilde pakken boven, kwam hij terug met zijn sokken. Weliswaar een heleboel sokken maar goed, sokken zijn sokken, toch?!

Het potje wil ik binnenkort weer in het leven roepen. We hebben het een tijdje uitgesteld, als je wil weten waarom kun je het best dit artikel even lezen. Ik twijfel nog even wat ik belangrijker vind. De speen helemaal afleren, ook ’s nachts of dat we weer eens kijken wat hij van het potje vindt.

Eerst maar eens even wennen aan het normale ritme en dan zien we wel weer verder. Waar zouden jullie de prioriteit leggen? De speen helemaal afleren, hij gebruikt heb overigens alleen maar ’s nachts of beginnen met het potje?

Onze peuter zag door de bomen het bos niet meer.

Lisa en ik zijn de afgelopen weken druk bezig om het steeds meer ons plekje te maken. We hebben de kleuren van de woonkamer verwanderd in okergeel, een nieuw service gekocht en zo passen we steeds dingen aan die we allebei leuk vinden. De speelhoek van James hebben we ook veranderd. Hij was flink verwend door Sinterklaas en daardoor zag hij door de bomen het bos niet meer.

We zijn een aantal jaren geleden naar een osteopaat geweest die ons heeft verteld dat James hierdoor overprikkelt raakt. Hij wil zo snel ontwikkelen dat wij als ouders soms aan de handrem moeten trekken. James liep te hard van stapel. Hij liep met 8 maanden los rond in de woonkamer waardoor hij verdrietig werd als hij in de box gezet werd.

De osteopaat heeft ons als tip meegegeven om hem niet teveel speelgoed te geven en hem eerst het ene te laten onderzoeken voordat hij iets anders koos. Dit hebben we een lange tijd gedaan maar in de loop der maanden zijn er zoveel speelgoed stukken bijgekomen dat het gewoon een zooitje was. Het stond op zijn tafeltje, alles door elkaar en hij zag niet waar hij mee kon spelen.

Mijn kind kan niet zelfstandig spelen.

Hup, opweg naar de woonboulevard om te kijken hoe we dit op een mooie manier kunnen oplossen. We houden gelukkig allebei van een strakke maar warme woonkamer dus het was even passen en meten maar het is gelukt. We hebben twee kasten met daartussen een tafeltje waar hij aan kan spelen. En in die kasten zitten bakken met zijn speelgoed. Het geeft James rust en we merken dat hij nu een stuk beter zelfstandig kan spelen.

Het zelfstandig spelen is namelijk nog een dingetje. Dit vind hij enorm moeilijk en dat is niet gek want het is nog maar een peuter. Gelukkig helpt de peuterspeelzaal hiermee. Ze merkte daar dat hij enigskind was en wij veel met hem spelen en ondernemen. Dit was voor mij altijd een bewuste keus, nu hij nog niet naar school hoeft wil ik zoveel mogelijk tijd met hem doorbrengen. Dat neemt niet weg dat hij ook moet leren om soms zichzelf te vermaken.

Dit gaat met een rustige speelomgeving een stuk beter. Het helpt door samen het spel op te starten, hem een opdracht te geven in het spel en te zeggen dat je straks komt kijken of het is gelukt. James lukt het steeds beter om zelfstandig te spelen. Ik ben benieuwd hoe dit bij jullie is, laat het weten in de comments!

Word jouw kind wakker van het vuurwerk?
Mama &zo

Is jouw kind wakker geworden van het vuurwerk?

De decembermaand is druk genoeg voor de kinderen.

De beste wensen voor 2018. Het nieuwe jaar is enkele uren geleden gestart. De meeste van jullie zullen op dit moment hen roes nog aan het uitslapen zijn. Ik gok dat ik zelf ook nog in bed lig op het moment dat dit artikel online komt.

Wij vieren oud & nieuw altijd bij mijn ouders. Dat is één groot feest met familie en vrienden. James is uiteraard ook bij alleen slaapt hij hoogstwaarschijnlijk, hopelijk, keihard door in zijn bed bij oma.

James is tot nu toe nog nooit wakker geworden van het vuurwerk en er wordt om 00:00 nogal wat euro’s weg geknald. Dat begrijp ik sowieso niet, maar goed dat is een andere discussie. In de voorgaande jaren sliep James ’s middags niet zodat hij ’s avonds extra moe was om naar bed te gaan.

Dit jaar doen we het anders en gaat hij ’s middags wel lekker slapen. De december maand is al zo druk voor de kinderen en ik vind het belangrijk dat hij zijn rust pakt. We hebben niks aan een oververmoeide peuter.

Oud- en nieuw vieren voor onze peuter.

Net voordat James naar bed gaat vieren we oud- en nieuw samen met James. Dit houd in dat we naar buiten gaan, een sterretje opsteken en wat potvuurwerk afsteken terwijl hij dit vanuit achter het raam kan bekijken. Het normale avondritueel gaat van start, samen douche en dan leggen we hem in bed.

Het feest kan beginnen. James valt over het algemeen snel in slaap. Ik ben benieuwd hoe het afgelopen nacht is verlopen. James is al enkele dagen niet helemaal fit. Hij eet weinig, had last van uitslag in zijn gezicht dus we moeten nog maar afwachten hoe het deze oud & nieuw gaat verlopen.

Is jouw kind wakker geworden van het vuurwerk?

James halen we nooit uit bed met oud en nieuw. Als hij wakker wordt rond die tijd kan ik dit nog doen zodat we samen het nieuwe jaar in kunnen gaan maar als het even kan probeer ik hem te sussen met zijn speentje zodat hij lekker kan gaan slapen.

Het is nog maar een peuter van 2,5 die nog niks van de jaarwisselijk begrijpt. Geen haar op mijn hoofd die hem dus om deze tijd wakker maakt. Wat slaapt, laten slapen want hij heeft daar zelf helemaal niks aan.

Gelukkig hebben wij een babyfoon met camerafunctie en kunnen we hem op deze manier in de gaten houden. Ideaal, want zo zie je of hij aan het dromen is en zelf weer in slaapvalt of dat hij wakker is geschrokken van het vuurwerk.

Onze kleine man heeft overal voorheen geslapen en werd om 8:00 uur vanmorgen pas wakker. Ik ben tevreden!

Ik ben benieuwd hoe jullie kinderen het hebben gedaan? Zijn ze wakker geworden door het vuurwerk of hebben ze doorgeslapen? Laat het weten in de comments. Ik ben benieuwd!

Mijn peuter is verslaafd aan de Ipad
Mama &zo

Mijn peuter is verslaafd aan de Ipad!

Ik ben nooit fan geweest van kinderen die veel op de iPad zitten.

Oké, dat is misschien iets te overdreven maar James vindt het hartstikke leuk om op de iPad te spelen. Lisa had nog een oude iPad waar wij zelf weinig mee doen. Ik ben lang tegen geweest maar inmiddels vind ik het prima als James af en toe op de iPad speelt, mits het een spelletje is waar hij van kan leren. Hij tekent geen doelloze kleurplaten maar hij zoekt de juiste dieren bij elkaar en beleefd met Jokie heel wat avonturen op dat ding!

James is nooit fan geweest van autorijden en hoewel ik de korte stukken prima vol kan zingen is het met lange stukken is een iPad ideaal. Ik zet mijn hotspot aan en hij kan vervolgens het Zandkasteel of Bumba kijken. Dat rijdt iets meer relaxed kan ik je vertellen. Mijn moeder kwam aan met een Jokie- app waarin ze verschillende spelletjes kunnen doen zoals Pizza bakken, dieren bij elkaar zoeken en de juiste kleur vissen aantikken.

In de auto kijk ik voortaan niet zo nauw meer.

Ik wilde kijken of James dit ook al zou begrijpen. Hij kan het ding beter besturen als menige oma van 70+. Het is bizar hoe snel hij dit leert en ik vind het fanatisch om te zien dat hij het ook leuk vind om te doen. James mag zoals eerder geschreven alleen leerzame spelletjes doen. De echte race dingen houden we voorlopig achterwegen. Ik vind hem daarvoor ook nog te jong maar bijvoorbeeld puzzelen op de iPad vindt hij geweldig en hij leert er een hele hoop van!

In de auto kijk ik voortaan niet zo nauw meer. Ik rijd liever relaxed en als hij dan een uur lang een filmpje kijkt is dat zo. Dat heb ik losgelaten. Thuis mag hij één moment van de dag even op de iPad om te puzzelen of om dieren bij elkaar te zoeken. Hij vindt het tot nu toe leuk en ik vind het ook een leuk spel. Hij moet het dier eerst inkleuren, zo leert hij binnen de lijntjes te tekenen wat al steeds beter gaat en daarna sleept hij de puzzelstukjes op de juiste manier zodat het dier weer compleet is.

Hoelang zit jouw kind op de iPad?

Een tablet kan dus helpen bij de ontwikkeling van je kind. Het gevaar is alleen dat er téveel gebruik van wordt gemaakt. Onderzoekers hebben geconstateerd dat wanneer je brein in ontwikkeling teveel stimuleert met mobieltjes, internet of een iPad, dit kan zorgen voor een cognitieve achterstand. Daarbij zitten ze dan vaak stil wat er weer voor kan zorgen dat je kind overgewicht krijgt.

Mijn Kind Online geeft het volgende advies:

Kinderen tot 2 jaar een paar keer per week kort samen op een tablet.

2- 4 jaar: 5 a 10 minuten per keer, tot maximaal 30 minuten per dag.

4- 5 jaar: 5 a 10 minuten per keer tot maximaal 1 uur per dag.

Mijn peuter is verslaafd aan de iPad!

James heeft voor zijn tweede verjaardag nog nooit een iPad gezien. Hij keek alleen televisie maar niet langer dan een half uur. Mits hij ziek was dan maken we er geen probleem van. Nu hij 2,5 is mag hij dus een moment per dag op de iPad maar 30 minuten zou hij zelf niet eens volhouden. Hij is er na een aantal minuten wel weer op uitgekeken en pakt het volgende speelgoed.

Verslaafd is zoals gezegd een groot woord. Hij vindt het leuk en ik vind het prachtig om te zien hoe snel het gaat dat hij alles begrijpt. Hij weet zelfs hoe hij een andere app moet opstarten. James weet alleen nog niet zo goed dat hij vaak maar een keer hoeft te tikken met zijn vingers! 😉

Bron: Kekmama. 

Is jouw kind net zoals vele verslaafd aan een tablet en wat vind je daarvan? Ik ben benieuwd naar ervaringen!

 

verlatingsangst
Mama &zo

Tandenpoetsen bij een peuter!

Lisa en ik mochten enkele weken niet zoenen!

Tanden, het een verschikkelijk onderdeel van het menselijk lichaam als je het mij vraagt. Tandpijn komt altijd ongelegen en is misschien wel de ergste pijn die je kunt voelen. Ik heb zelf een ongelofelijk angst voor de tandarts en ga eens in de twee jaar onder algehele narcose om de hele boel te laten maken bij een speciale angsttandarts.

In dit artikel lees je hier meer over. Het kwam namelijk niet zomaar tot stand want ik heb vier kiezen zonder problemen en pijn laten trekken. Ik vind het belangrijk om James zo relaxed mogelijk mee te nemen naar de tandarts en opzich heb ik weinig moeite met de tandarts als hij alleen met zijn spiegeltje in mijn mond kijkt. Mits we de afspraak hebben gemaakt dat hij nergens per ongeluk expres tegenaan tikt.

Lisa en ik hadden beide tandproblemen toen we elkaar leerde kennen. Eerst werd haar kies getrokken. Achteraf dacht zij dat dit goedkoper was maar had ze gewoon een tandartsverzekering die dit volledig dekte en was het overbodig om de tand te laten trekken, haha!

Ze had ongelofelijk veel last van die kies en ze was hem liever kwijt dan rijk. Nadat de kies eruit was getrokken kwam er een ontsteking in het gat te zitten waardoor ze hier nog enkele weken last van had en we niet konden zoenen. Daarna was ik aan de beurt met mijn narcose behandeling wat achteraf weinig napijn heeft gehad maar prettig was het op dat moment absoluut niet.

De tijd dat zijn tanden doorkwamen was vreselijk!

James hebben we vanaf het allereerste moment kennis laten maken met een tandenborstel inclusief tandpasta. Hij vindt de tandpasta lekker smaken waardoor het nooit een probleem was om zijn tanden te poetsen. Het eerste jaar ging dit met ons avondritueel mee en poetste wij zijn tanden voordat hij ging slapen.

Ik ben blij dat zijn tanden inmiddels allemaal zijn doorgekomen. Wat een vreselijke tijd is dat zeg! Een tijd met rode wangen, hoge koorts en een ontroostbaar kind. James heeft hier relatief weinig last van gehad als ik sommige verhalen van andere moeders hoor.

Vanaf het eerste jaar moet je de tanden van je peuter twee keer poetsen. Het liefst twee minuten. James heeft een tandenborstel met een lampje erin die we aanzetten als we beginnen met poetsen en vanzelf uitgaat als we klaar zijn. Ik zing meestal het tandenpoetsenlied op mijn allerleukst en dan komen we die 2 minuten samen wel door.

De volgende keer met de peuter naar de tandarts.

James wil altijd zelf beginnen met zijn tandenpoetsen en daarna nemen wij het over. Hij doet netjes zijn mond open en zijn tanden op elkaar. Het scheelt veel dat hij nu steeds meer begrijpt waardoor we het hem kunnen uitleggen maar twee minuten zijn natuurlijk ontzettend lang voor een peuter van 2,5 jaar.

De volgende keer nemen we hem mee naar de tandarts en als voorbereiding hebben we een speelgoedset van een tandarts gekocht en wil hij nu het liefst de hele dag naar onze tandenkijken met zijn spiegel.

Hoe ging jullie eerste bezoek aan de tandarts met een peuter?

 

Peuterpraat
Persoonlijk

Peuterpraat, James aan het woord (deel4)

Ik klets nog steeds graag over pepernoten.

Haai, ik ben James en ik ben 2,5 jaar oud, groot hé? Mama vindt namelijk van wel want ze zegt heel vaak tegen mij: ‘Je bent mama’s grote knul’. Ik weet niet wat knul betekent maar ik vind het wel heel leuk om te horen.

Ik ben nog steeds onder de indruk van Sinterklaas en zijn Pieten en ik kan er niet overuit dat ze weer naar Spanje zijn. Ik vind het jammer want ik had net zoveel cadeautjes gekregen van Sinterklaas. Mama zegt dat Sinterklaas nu blut is en moet sparen zodat hij volgend jaar terug kan komen. Ik begrijp dat niet zo goed en ik klets graag nog regelmatig over pepernoten.

Sinterklaas vond ik leuk op de televisie maar in het echt was hij een stuk minder leuk. Hij had wel een mooie rode hoge hoed op en een hele lange baard maar ik vond het net iets te spannend om hem een handje te geven. Piet vond ik wel heel gaaf, hij gaf mij steeds pepernoten en uiteindelijk kregen we een hele zak vol cadeautjes.

Ik weet precies wie Jezus is want ik heb een eigen kerststal.

Mijn wangen waren knal rood van de spanning zei mama. Ik had het gewoon warm hoor maar ik vond het heel leuk om tussen papa en mama alle cadeautjes uit te pakken. Ik had geen rust om naar het cadeautje te kijken. Ik wilde het liefst eerst alles zo snel mogelijk uitpakken.

Mama sluit het hoofdstuk wel heel snel af want een dag nadat Sinterklaas op bezoek was geweest stond de kerstboom al in huis. De kerstboom vind ik trouwens wel leuk. Ik heb zelf namelijk ook een boom in mijn speelhoek en daar zitten ook ballen en lampjes in.

Ik heb ook een eigen kerststal. Mama vertelt mij wie ze zijn en ik weet al heel goed wie Maria, Jozef en Jezus zijn. Jezus is namelijk een kleine baby en Maria en Jozef zijn de papa en mama van hem. Ik weet alleen nog niet zo goed wat dit te maken heeft met kerst maar dat geeft niet. Het is hartstikke gezellig en ik vind het ook leuk om Jezus op mijn auto’s te zetten en daar mee rond te rijden.

Ik begrijp wat sneeuw is, groot ben ik he?

Weet je wat ik een van mijn leukste cadeautjes vind? Jimmy. Ik noem hem zo want mama vind dat leuk klinken: ‘James & Jimmy’ en ik vind het prima want ik zeg alles na. Dat is mijn leeftijd, zegt mama. Jimmy is mijn pop, hij heeft ook een tangelang net zoals ik. Mama heeft dat niet. Ik vind dat best zielig voor mama maar ik ben blij dat mijn pop het wel heeft.

Mijn pop kan zelfs poepen op zijn potje, dat is echt heel grappig om te zien. Ik mag het dan samen met mama in de wc gooien en dan mag ik doortrekken. Ik vind het zelf nog spannend om op het potje te zitten. We doen het soms samen en dan leest mama mij een boekje voor maar het liefst heb ik nog een pamper om. Ik mag altijd zelf een dier uitkiezen en ik vind de uil tegenwoordig wel grappig om aan te hebben!

Ik heb op een andere dag als deze voor het eerst in de sneeuw gespeelt. Ik was vorig jaar namelijk te klein om te snappen wat de sneeu was. Nu begrijp ik het best goed. Het is wit en koud en als er sneeuw ligt dan mag ik mijn snowbootsen aan en die vind ik heel gaaf. Ik vind een sjaal en een muts prima maar handschoenen vind ik vervelend, die heb ik liever niet aan maar mama vind dat veel te koud!

Tot een andere keer, doei!

Intens geluk en in intens verdriet
Persoonlijk

Intens verdriet en intens geluk 2017!

Ik had never nooit gedacht te staan waar ik nu sta.

De december maand is voor mij altijd een moment om terug te kijken op het afgelopen jaar. Ik weet niet goed of dit nou een van mijn topjaren zijn geweest of dat het behoort tot een van mijn minder goede jaren. Het was een emotioneel jaar, dat is een ding wat zeker is.

Dit jaar zijn er allerlei gevoelens door mijn lichaam gereist die er allemaal mogen zijn maar het soms best heel moeilijk hebben gemaakt voor mij. Een jaar met intens verdriet en intens geluk.

Ik had never nooit aan het begin van dit jaar gedacht dat ik nu zou staan waar ik sta. Een jaar wat ik in ging met, ik dacht toen nog, de man van mijn dromen en het duurt nog maar enkele weken voordat ik het jaar afsluit met, ik denk nu, de vrouw van mijn dromen.

Ik besef mezelf dat ‘voor altijd samen’ niet persé betekent dat je tot de dood je scheidt samen bent met dezelfde partner. Althans, niet in de zin dat degene altijd fysiek aanwezig moet zijn.

We sluiten alles dit jaar af.

De scheiding heeft mij inmens veel geleerd. Ik heb bijvoorbeeld geleerd dat liefde ook loslaten kan betekenen. Dat je sommige mensen in je hart mee draagt voor de rest van je leven omdat het een prachtig mooi persoon is maar het niet (meer) klikt als partner van.

Ik doel uiteraard op de vader van James waar ik tien jaar lang lief en leed mee heb gedeeld. We hebben toffe dingen meegemaakt, moeilijke jaren gekend, mensen verloren in onze directe omgeving maar ook tranen over onze wangen gelachen. We hebben vervelende onderzoeken doorstaan en nare ziekenhuisuitslagen moeten verwerken en dit jaar sluiten we dat allemaal af.

Hij heeft mij geleerd om naar mezelf te kijken en dat vooral te blijven doen. Hij heeft mij aangemoedigd om mezelf te mogen zijn. Hij heeft mij gerustgesteld en geholpen met de gevoelens die ik ineens voor Lisa kreeg. Hij heeft mij eraan herinnerd dat het leven te kort is om te twijfelen en dat je nooit weet wat de toekomst je brengt.

Een jaar waarin ik overspoelt werd door verschillende gedachtes en twijfels.

Het jaar dat onze baby veranderde in een peuter met praatjes. Een jaar waarin hij een jongetje werd, voor het eerst een stoer kapsel kreeg, we zijn tweede verjaardag vierde en hij voor het eerst naar de peuterspeelzaal ging. De ontwikkeling van James is heerlijk om op de voet te volgen en ieder woordje en zinnetje wat hij zegt, puur geluk. Het gaat goed met James en als het goed gaat met je kind, gaat het goed met jou als ouder.

Een jaar waarin ik overspoelt werd door verschillende gedachtes en twijfels. Moet ik mijn hart volgen zoals de qoute van mijn blog of moet ik mijn verstand gebruiken? Waarom zegt mijn verstand iets anders dan mijn hart? Wat is het beste voor mij maar vooral voor James?

Eindeloze gesprekken gehad met Lisa over hoe het zou zijn als we een relatie zouden hebben. Was het beter om vrienden te blijven of wagen we de stap? De gevoelens die we hadden konden we niet wegstoppen, niet verbloemen en vooral niet tegenhouden. Het was zoals het was, we wilde elkaar en niet voor een aantal uurtjes maar voor altijd.

Ik heb dit jaar mezelf leren kennen, nog beter dan ik al dacht te doen. Ik heb gevoelt en voel wat ik moet voelen. Wat hoort, wat klopt wat de bedoeling is en ik heb vooral geleerd om voor mezelf te kiezen. Te zijn wie ik ben, wie ik mag zijn en dat voelt heerlijk.

2017 heeft mij tot mooie inzichten gebracht en ik ben benieuwd wat 2018 te bieden heeft. Hoe was jullie jaar?

De peuterpuberteit
Mama &zo

Hoe gaan wij om met de peuterpubertijd?

James heeft het woordje ‘Nee’ lang niet kunnen uitspreken…

Het heeft lang op zich laten wachten maar momenteel zitten we er middenin. De peuterpuberteit. Ik wist dat er een fase bestond die de peuterpuberteit heet maar ik had geen idee wat ik kon verwachten. De moeders die met een krijsend kind in de supermarkt staan kan ik nog met een grijns voorbijlopen. * afkloppen *.

Ik denk niet voorlang als ik het peutergedrag meemaak van James maar tot nu toe gaat boodschappen doen prima. Hij vindt het leuk om tegen iedereen aan te kletsen en te sjansen met de meiden achter de kassa. Hij fixt altijd wel een snoepje van iemand. Ik weet niet zo goed van wie hij dit heeft… 😉

James heeft het woordje ‘nee lang niet kunnen of willen zeggen. Ik dacht naïef dat hij dit woordje zou overslaan en dat daarmee de peuterpuberteit een stuk minder heftiger zou zijn als bij andere gezinnen. Het tegendeel is waar. James kent sinds hij naar de peuterspeelzaal gaat ook het woordje: ‘nee’, ik bedoel: ‘NEE’ en stelt ons vaak op de proef.

De tip: ‘Stel openvragen aan je kind!’ slaat nergens op!

Ik heb gelezen dat je jouw kind het beste open vragen kunt stellen. Een gesloten vraag waarin je peuter wel ja of nee moet zeggen kan frustrerend worden. Ik wens je veel succes en ik kan alvast vertellen dat deze tip bij ons absoluut niet werkt. Een open of gesloten vraag, het maakt voor James geen bal uit.

‘Wil jij met de blokken spelen of wil jij met mama samen tekenen?’ Een leuke open vraag toch? James schreeuwt hier net zo goed ‘NEE!’ op dan op de vraag: ‘Kom, dan gaan we samenspelen!’.

Peuter zijn ongeremd en moeten zich leren beheersen.

Dat James nu in de peuterpubertijd zit is logisch. Hij gaat naar de peuterspeelzaal waar hij kinderen ziet die zich verschillend kunnen gedragen. Als peuters denk je nou eenmaal dat je al ontzettend groot en zelfstandig bent. Althans, dat proberen ze te worden en net zoals de échte pubertijd gaat dit gepaard met verschillende (heftige) emoties!

Het probleem met peuters is dat ze relatief weinig zelfstandig kunnen doen. Dit veroorzaakt vaak grote frustraties. Stemmingswisselingen ten top! Het komt regelmatig voor dat James met een vrolijk gezicht naar bed gaat en onwijs boos en verdrietig is als hij wakker wordt.

Peuters zijn ongeremd en moeten zich nog leren beheersen. Dit kan driftbuien veroorzaken. Huilen, schreeuwen, stampvoeten, zich laten vallen, armen over elkaar. Ik heb inmiddels alles al voorbij zien komen. Ik las op internet dat de meeste driftbuien na vijfminuten over zijn. Dit is bij onze peuter niet het geval. Het kan zomaar zijn dat James 20 minuten boos staat te stampvoeten!

Afleiden helpt inmiddels niet meer.

Het frustreerde aan dit alles is dat peuters nog niet goed genoeg kunnen praten om alles precies uit te leggen. James is voornamelijk geïrriteerd als hij vraagt; ‘broek aan?’. Als ik dan zijn broek aan wil doen zegt hij: ‘Nee broek uit’. Het lijkt op een spelletje maar James is bloedserieus. Ik geef hem twee kansen en daarna is het klaar. James wordt dan boos.

In de voorgaande maanden was dit nog een simpel onderwerp. Ik kon James op ieder moment afleiden. Als ik vroeg of hij wilde kijken naar de hond in de tuin, de vogels in de lucht of de auto in de hoek van de kamer dan was hij alweer vergeten dat hij boos of verdrietig was.

Dit lukt nu minder goed. Niet goed. Niet meer kan ik beter zeggen. Ik ga met hem praten als hij een driftbui krijgt door een ja/nee verhaal. Als hij op dat moment niet luistert dan is voor ons de beste manier om hem te negeren.

Hoe gaan wij om met de peuterpubertijd?

Ik blijf bij hem in de buurt. Ik doe mijn eigen ding en ik wacht tot hij rustiger wordt. Als ik met hem ga praten terwijl hij staat te stampvoeten heeft het geen enkele zin. Ik laat hem tot rust komen voordat ik met hem ga kletsen. Dit werkt voor James prima. Als hij eenmaal rustiger is benoem ik zijn emotie en vertel ik hem dat hij ook boos, verdrietig of bang mag zijn.

Dit zijn de relatief makkelijke dingen. Het gaat er anders aan toe als hij niet luistert en of iets doet wat niet mag. James heeft er een handje van om met zijn speelgoed te gooien. Dit vinden wij niet goed. Het probleem komt als hij het moet oprapen. Als hij niet luistert en lelijk doet moet hij na drie keer waarschuwen op de gang.

James staat de stampvoeten op de gang voor ongeveer een kleine twee minuten. Als hij dan weer naar binnen mag om het op te rapen, wil hij zelf graag op de gang blijven. ‘Nee, jij gang!’ zegt James dan. (Hij noemt zichzelf jij’.

Als het eenmaal is gezakt komt hij met een ondeugend en lachend gezicht naar binnen, raapt zijn speelgoed op en komt bij mij op schoot een knuffel halen.

Je bent geen slechte ouder!

De peuterpuberteit vergt een hoop van energie van de ouders. Je bent absoluut geen slechte ouder als je kind een driftbui heeft. Dit alles heeft te maken met een normaal proces en hoe je ook met je kind omgaat, de driftbuien zullen ongetwijfeld komen.

Het is zaak om zo duidelijk en consequent mogelijk te zijn. Hier heeft het kind veel baadt bij.

Hoe gaan jullie om met de peuterpubertijd? Laat het weten in de comments dan kunnen we ervaringen uitwisselen.

Met je peuter naar de kapper
Mama &zo

Met je peuter naar de kapper!

De eerste keer naar de kapper was super eng!

James zijn haren groeien onwijs snel. Het lijkt erop dat zijn haren alles aan het inhalen zijn van zijn eerste levensjaar. James is het meest van de tijd kaal geweest in het eerste jaar. Dit heeft hij van zijn vader, hij had dat ook alleen duurde het bij hem nóg langer voordat hij een aantal sprietjes op zijn hoofd had.

Het eerste jaar konden we dus besparen op de kapper maar het is daarna zo snel gaan groeien dat de eerste keer kapper onvermijdelijk werd. We hebben al enkele jaren een thuiskapper die bij mijn ouders komt. Het leek me wel zo gemakkelijk om James ook te laten knippen door haar.

De eerste keer bij de kapper vond hij logischerwijs enorm eng. Er komt iemand die hij nauwelijks kent aanlopen met een schaar, doet een keep om en gaat aan zijn haren zitten. We hebben hem toen der tijd gewoon in de kinderstoel voor de televisie gezet en op deze manier was het redelijk te doen.

Naar de herenkapper met mijn peuter.

James is inmiddels ge- upgrade naar een peuter en dit zorgt ervoor dat ik alles een stuk beter kan uitleggen. De laatste keer dat hij naar de kapper moest was de thuiskapper niet beschikbaar en zochten we naar een kapper die op dezelfde dag nog tijd had om James zijn haren te knippen.

We kwamen uit bij een herenkapper die wel even tijd had ’s middags. Hoe schattig is dat? Mijn peuter bij de herenkapper! De binnenkomst was even spannend. Hij wilde graag zo snel mogelijk weg. Het huilen stond hem nader dan het lachen maar hij verpeuterde zichzelf tot een grote peuter en ging met behulp van mama in de kappersstoel zitten.

Deze herenkapper had een speciaal hoekje voor kinderen. Inclusief een televisie en een hele coole eenden föhn wat alles is leuker maakt voor een kind. Oh ja en niet te vergeten een grote pot met spekjes waar James zijn ogen niet vanaf kon houden. Hij ging keurig zetten en liet alles op zich afkomen.

De welbekende kapperskeep vinden kinderen meestal spannend maar deze vrolijke kinder- keep was voor James geen probleem. Het was even schrikken toen de kapper wat water op zijn haren spoot om alles goed te kunnen doorkammen maar kijkend naar de sprookjesboom ging dit prima.

Met mijn peuter naar de kapper gaat prima!

Ik vind het mooi om te zien hoe hij nadat hij geknipt is zoveel ouder lijkt. De babyharen vervliegen en er komt een model in zijn haar. Hij verandert in een schattige kleine peuter naar een stoere grote jongen.

James doet het super goed. In het begin moet ik hem een beetje afleiden en ga ik gehurkt bij zijn stoel zitten om alles nog even extra duidelijk te maken. Als hij klaar is en een grote spek in zijn mond mag stoppen is het een groot feest.

Als we thuiskomen met James laat hij vol trots zijn haren zien aan papa, ‘kijk jij haar’. James noemt zichzelf ‘jij’. Erg verwarrend kan ik je vertellen maar goed, James is nog te moeilijk om uit te spreken.

James zijn haren groeien nu zo snel dat we bijna iedere acht weken wel naar de kapper moeten. Hoe vaak ga jij met je peuter naar de kapper? Vindt hij of zij het leuk of juist spannend?

Sinterklaas en de zwartepietendiscussie
Persoonlijk

Iedere dag de schoen zetten en zwartepietendiscussie!

Ik ben vergeten een schoencadeau te kopen!

Het ontgaat niemand. Sinterklaas is op weg naar ons koude Nederland en vanmiddag komt hij aan. James is al een week aan het spelen met de Sinterklaas- open haard. Hij vraagt dagelijks of hij zijn pietenbroek aan mag. Het Sinterklaasjournaal is iets minder interessant voor hem. Dit begrijpt hij allemaal nog niet maar Sinterklaasliedjes vindt hij geweldig om naar te luisteren.

Vanmiddag wordt iedere ouder voor het blok gezet omdat er dan luidt en duidelijk op televisie wordt benoemd dat iedereen vanavond zijn schoen mag zetten. Ik moet eerlijk bekennen dat ik dit schoencadeautje vanmiddag nog moet kopen aangezien ik alleen maar bezig ben geweest voor de grote Sinterklaasavond.

Het thema Sinterklaas wordt James nu duidelijker.

James, Lisa en ik hebben het huis versierd. Sinterklaas- klaar gemaakt. De vlaggentjes waar Sinterklaas met zijn Pieten opstaat vindt hij geweldig. Hij is nu op een leeftijd dat hij alles wat bewuster meemaakt. James komt regelmatig thuis met een tekening van Sinterklaas die hij op de peuterspeelzaal heeft gemaakt.

Op de peuterspeelzaal is het thema deze maand ook Sinterklaas. We hebben een blaadje meegekregen waarop allerlei plaatjes staan wat te maken heeft met Sinterklaas en zijn Pieten. Het is een spannende tijd voor de lieve kinderen in Nederland.

We moeten eerst zijn Pietendiploma binnen harken. Straks is de laatste gym van dit seizoen en het leek mij leuk om hem in zijn Pieten- pak te laten gymmen. Als we het diploma in ontvangst hebben genomen rijden we gelijk door naar oma waar we samen gaan lunchen met neef Sam, kijkend naar de Sinterklaasintocht!

Een peuter die iedere dag zijn schoen wil zetten.

Ik ben benieuwd hoe James dit gaat ervaren en ik ben een beetje bang voor de gevolgen. Als hij vanavond op zijn allermooiste voor de openhaard zit te zingen voor Sinterklaas en morgenvroeg ziet dat er Pepernoten en een cadeautje in zijn schoen zit dan denk ik dat hij iedere avond op zijn allerliefst voor de openhaard gaat zitten.

Het is een lastige leeftijd om uit te leggen dat Sinterklaas niet iedere dag cadeautjes in zijn schoen kan doen omdat er meer kinderen zijn. Maar ik kom er niet onderuit. Ik zal het hem toch moeten uitleggen. Er zijn ook ouders die de kinderen iedere dag de schoen laten zetten maar Sinterklaas niet iedere nacht binnenlaten om een cadeautje in de schoen te doen.

Ik kan het beteuterde gezicht niet aan als hij enthousiast naar beneden gaat rennen om de inhoudt van zijn schoen te bekijken en hier uiteindelijk niets in zit. Nee, ik maak er een leuk verhaal van. Ik hoop dat hij het gaat begrijpen en de peuterpubertijd waar ik later deze week een artikel over schrijf, niet versterkt wordt door het schoen zetten.

De zwartenpietendiscussie?!

In de afgelopen jaren is het over niks anders gegaan dan de welbekende zwartenpietendiscussie. Deze brak al aan op het moment dat Sinterklaas nog op de boot zat naar het warme Spanje voor het jaar daarna.

Het is ongelofelijk dat zoveel mensen een mening hebben en zo’n leuke traditie speciaal voor kinderen vorig jaar werd verpest door demonstranten. Het maakt niet uit welke demonstranten zowel voor als tegen zwarte pieten gingen wat mij betreft te ver.

Dit jaar is het angstaanjagend stil tot nu toe. Het is wel af en toe op het nieuws verschenen maar lang niet zoveel als de afgelopen jaren. Zwarte Piet wordt vanmiddag in de intocht vervangen door roetveegpiet zoals ik het heb begrepen.

Hoe ga jij om met een peuter die iedere dag zijn of haar schoen wil zetten? En, wat vind jij van de roetveegpieten? Laat het weten in de comments!

 

Mama &zo

Vanaf welke leeftijd slapen met een kussen?

Van een babykamer naar een peuterkamer.

James ligt nu een jaar in een peuterbed met een peutercommode en een peuterkast in een peuterkamer. We zijn hier relatief vroeg mee begonnen omdat we op dat moment gingen verhuizen en het handiger was om vanaf dat moment zijn babykamer te vervangen voor een peuterkamer.

Hij heeft een rechthoekige kamer met een groot raam waardoor de indeling van zijn babykamer moeilijker was. Het wennen aan de peuterkamer ging prima. We hebben hem overal bij betrokken en extra momenten boven gespeeld zodat hij af en toe in zijn bed kon klimmen voordat hij ’s avonds naar bed moest.

We hebben hem in de bed gelegd en heeft vanaf moment één lekker doorgeslapen. James vond vooral zijn dekbed die ik expres met een leuke print had gekocht, superleuk. Hij vertelt hele verhalen tegen de dieren die op zijn dekbed staan. James slaapt ook nog met een slaapzak aan daar voelt hij zich prettig bij en ik vind het prima. Blijft hij toch nog een klein beetje klein..

Mijn baby was een buikslaper!

Als je een dekbedovertrek koopt voor je peuter zit hier standaard een kussensloop bij. Men adviseert om kinderen tot drie jaar niet met een kussen te laten slapen. Dat heeft alles te maken met ademnood. Je kind kan zich op een of andere manier in een kussen wurmen en niet sterk genoeg zijn om zichzelf eruit te redden.

James is net zoals zijn moeder een echte buikslaper. Dit was in het begin superspannend maar hij sliep als baby al een stuk beter op zijn buik dan op zijn rug. Ik weet niet of ik het had aangedurfd zonder babyfoon met camerafunctie na al die nare verhalen op het internet.

Vanaf welke leeftijd slapen met een kussen?

Ik slaap zelf pas enkele jaren met een kussen. Ik vond dat niet prettig liggen omdat ik zelf ook op mijn buikslaap. Mijn hoofd lag dan hoger dan mijn lichaam en dan kreeg ik nekpijn. Dit is inmiddels veranderd omdat ik zo af en toe draai in mijn slaap maar een kussen is alsnog niet persé nodig voor mij.

Als je kind van drie jaar of ouder om een kussen vraagt dan kun je hier best mee beginnen. Ik laat James zelf komen met de vraag of hij een kussen mag maar zolang hij dit niet doet, mist hij niks.

Er zijn genoeg mensen die al eerder beginnen aan het een hoofdkussen. Ik denk dat je dit als ouder zelf wel merkt aan je kind. Als je merkt dat je kind vaak met zijn of haar hoofd gaat liggen op zijn knuffels, zou je kunnen kiezen voor een hoofdkussen. Ook al is je kind dan nog geen drie jaar.

Het is wel raadzaam om een kinderkussen te kopen. Deze zijn vaak wat smaller en dunner dan een groot hoofdkussen en ligt net wat prettiger voor een kind. De meeste kinderen zullen erover beginnen omdat ze het bij papa of mama zien en het interessant vinden.

Vanaf welke leeftijd slaapt jouw kind met een hoofdkussen? en Waarom? Laat het weten in de comments dan kunnen we ervaringen delen!