Browsing Tag

Liefde

Persoonlijk

Vechten om elkaar niet uit het oog te verliezen is mislukt!

Vechten om elkaar niet uit het oog te verliezen en dat is een tijdje flink mislukt!

De zwangerschap was intens zoals jullie in mijn vorig artikel konden lezen. Het was lastig om regelmatig een groot stuk te moeten rijden naar het Wilhelmina kinderziekenhuis in Utrecht. We waren hier onder controle. Net zoals bij James. De bal ging opnieuw rollen en mijn medisch dossier werd dikker en dikker. Net zoals bij James.

Marlie heeft hier gelukkig weinig van meegekregen. Zij kon zich prima vermaken in mijn buik. Uiteindelijk is zij gezond ter wereld gekomen. De geboorte van Marlie is extra bijzonder omdat grote broer James alles bewust heeft meegekregen. Ik zie hem als de dag van gisteren rennen in de ziekenhuisgang met roze ballonnen om zijn zusje te bewonderen.

Lisa en ik hebben de periode na Marlie haar geboorte keihard moeten vechten om elkaar niet uit het oog te verliezen. Dat is een tijdje flink mislukt. Het kwam allemaal tegelijk. James zijn operatie bij de KNO waar ik jullie later over vertel. James begon ook aan zijn basisschool- avontuur inclusief met de bijbehorende afspraakjes. En zijn eerste zwemles werd een feit.

We waren vooral moeder en geen partners meer die alles met elkaar bespraken.

Ik werd door Lisa geduwd terwijl ik in de rolstoel zat en ik duwde vanuit de rolstoel de wagen van Marlie die nét enkele dagen oud was. Tja, ik kon de eerste schooldag van mijn zoon absoluut niet missen. Grote buikwond of niet, ik was erbij en dat was fijn.

Gebroken nachten, de zorg verdelen over twee kinderen, de onzekerheid bij Lisa en de medische situatie van mij, zorgde ervoor dat wij elkaar langzaam uit het oog verloren. Ondanks dat zaten we allebei, soms met en soms zonder elkaar op een hele dikke grote roze wolk. We genoten beide of los van elkaar van de kinderen. We waren vooral moeder en geen partners meer die alles met elkaar bespraken.

Lisa ging psychisch steeds verder achteruit. Zij zat niet lekker in haar vel. De onzekerheid bij haar moederschap. Een groot stuk onverwerkt verleden. Het niet prettig voelen op de werkvloer en dan ook nog een partner die meer in bed lag dan gezellig op de bank beneden kon zijn. Dat was heftig. Dit alles heeft er voor gezorgd dat wij elkaar op dat moment niet meer konden helpen of steunen.

Lisa werd opgenomen en we besloten om een tijdje los van elkaar te leven.

Het was een vervelende periode met nog maar weinig begrip voor elkaars situatie. Er volgde meerdere interne opnames voor Lisa waarin zei niet de juiste therapie kon krijgen die zij nodig had. Dit kregen wij thuis dan weer op ons bordje en nam ik het haar op mijn beurt weer kwalijk dat ik er hele periodes alleen voor stond met een kleuter en een baby van enkele maanden oud. Wij verloren elkaar uit het oog.

We hebben uiteindelijk moeten besluiten om een tijdje los van elkaar te leven omdat we gewoonweg genoeg hadden aan ons zelf. Hoe graag we het ook wilde, we konden elkaar op dat moment niet meer gelukkig maken. Dat was een heftig besluit maar juist door die periode van verwijten, boosheid, verdriet kwam er uiteindelijk rust en staan we nu als een ijzersterk team naast elkaar.

Door de ruimte die we een lange tijd nodig hadden, kunnen we nu die onvoorwaardelijke liefde die er altijd zat, weer voelen, elkaar steunen, naar elkaar luisteren en vooral met elkaar praten waardoor we elkaar beter begrijpen.

Onbegrip in onze omgeving over psychische klachten/ziektes.

Er heerst nog een flink taboe over psychische klachten/ziektes en de talloze diagnoses die er zijn. Er ontstaan vaak vooroordelen die niet altijd juist zijn. Hokjes houden wij sowieso niet van en daarnaast doet die stempel er ook niet toe. De juiste therapie volgen die voor jou als persoon helpt en een klik hebben met je behandelaar is zeker een must om verder te komen in dat proces.

Wij hebben ook veel onbegrip gehad uit onze omgeving en er zijn zelfs bepaalde boeken compleet dicht geklapt. Het niet openstaan voor een gesprek of uitleg en zelf conclusies trekken is triest maar de oplossing hiervoor heb ik zelf ook niet. Je kunt mensen meenemen naar informatieavonden, video’s laten zien waarin het wordt uitgelegd maar het blijft moeilijk om te begrijpen als je hier nooit mee te maken hebt gehad.

Gelukkig hebben wij ook enorm veel steun gehad van vrienden van Lisa en familie van mij die het ook niet altijd konden begrijpen maar er wel altijd waren als een van ons ze nodig had.

Samen met James en Marlie vormen wij een gelukkig gezin.

Een relatie is keihard werken in ieder opzicht. Dat zullen wij altijd een tandje harder moeten doen. Ik met zo’n dik medisch dossier en Lisa omdat ze voorlopig in therapie zal blijven. Het klinkt vreemd maar we zijn blij dat we deze periode hebben meegemaakt. De fundering van onze relatie nu op de juiste manier is gebouwd. Samen met onze kinderen James en Marlie, vormen wij een gelukkig gezin.

Het is nou eenmaal niet altijd positief. Het leven is een prachtig cadeau met alles wat daarbij komt kijken maar soms moet je heel diep gaan voordat je je dit weer kunt realiseren. Op mijn blog deel ik verschillende artikelen over ons leven maar ook dat is écht niet altijd zoals je ziet in onze video’s of foto’s en gezien heel social media al betekent staat om het ‘perfecte plaatje’ is het dit een keer een ander artikel geworden. 

Je hoeft geen kind te baren om moeder te zijn
Mama &zo

Je hoeft geen kind te baren om moeder te zijn.

Lisa en ik hebben twee kinderen, James en Marlie.

Lisa en ik hebben twee kinderen. James en Marlie. James is onlangs vijf jaar geworden en Marlie haar eerste verjaardag vieren we in augustus. het is dan een jaar geleden dat we samen in het ziekenhuis lagen, Marlie ter wereld kwam middels een geplande keizersnede en James met mijn ouders in het ziekenhuis kwamen kijken naar ons mooie meisje, Marlie.

De zwangerschap was intens. Dat was bij James ook nooit mijn favoriete onderdeel en door mijn medische situatie was het op het laatst best wel even spannend. Marlie is uiteindelijk eerder dan gepland uit mijn buik gehaald. Helemaal gezond en klaar om onderdeel te zijn van ons gezin.

Is mijn hart wel groot genoeg voor twee kinderen?

We waren ineens moeder van twee prachtige kinderen en omdat we van dichtbij hebben meegemaakt dat ouders daadwerkelijk het ene kind meer kunnen voortrekken dan het andere kind en zelfs van de een meer kunnen houden dan van de ander, was ik ergens bang dat dit bij mij ook het geval zou zijn. Hoe kon ik nou net zoveel houden van James als van Marlie. Dat leek mij onmogelijk. Is mijn hart wel groot genoeg voor twee kinderen?

Ik kreeg, net zoals bij James, direct een moedergevoel bij Marlie. Zij was direct mijn kleine meisje en ik had vanaf het allereerste begin het gevoel dat ik dacht te weten wat ze nodig had. We waren op elkaar ingespeeld want ze mocht al 8 maanden in mijn buik wonen.

Hulp inschakelen voor de hechting met je kind.

Lisa moest wennen aan het moederschap. Zij werd onzeker als Marlie huilde en bracht haar dan snel naar mij, ze had vast honger, toch schat? Hoewel James, Lisa moeder heeft gemaakt door haar zo te noemen omdat hij dit zelf zo voelt, was dit uiteraard anders toen Marlie, onze dochter, het eerste in haar armen werd gelegd toen ze uit mijn buik werd gehaald.

De hulp die zij van tevoren had ingeschakeld omdat ze dacht dat ze door haar eigen gezinssituatie niet op de juiste manier zou hechten aan Marlie, leek totaal overbodig. Het feit dat ze hulp wilde van buitenaf voor dit proces, zegt eigenlijk al genoeg. Hoe knap is dat?

We kregen uitleg over de communicatie van een baby. Een baby kijkt bijvoorbeeld vaak weg, althans dat is ons gevoel maar dat doet de baby vaak om te luisteren naar je stem. Dit is een van de vele tips die Lisa kreeg om geen afwijzing te voelen maar het te kunnen relativeren.

Je hoeft geen kind te baren om moeder te zijn.

Het gezin waaruit jezelf komt kan je niet meer veranderen maar het gezin wat je zelf vormt daar heb je wél een keuze in. Lisa heeft die gemaakt, voor haar dochter al voordat zij er was en dat zegt meer dan genoeg.

Lisa en Marlie zijn net zo hard moeder- en dochter dan dat ik dit ben met Marlie. Inclusief de intense moederliefde die iedereen hoopt te krijgen voor zijn of haar kind. Bij mij was dit er direct, bij Lisa ook maar groeide dit door haar beter te leren kennen. Inmiddels zijn ze twee handen op een buik en een prachtig stel om te zien.

Biologisch of niet. Je hoeft geen kind te baren om moeder te zijn. Soms ben je de biologische moeder en voel je niet de liefde die je voor je andere kind wel voelt, of die je kind verdient dus dat zegt niks. Wij hebben hier in ieder geval zowel James als Marlie in ons hart gegraveerd en zouden hier nooit onderscheid in maken.

Dit betekent niet dat het vanzelf is gegaan. We hebben een heftige tijd gehad samen, boeken moeten sluiten en nog veel meer. Dit lees je morgen op LonnekeSchrijft!

Persoonlijk

Joeeehoeeee, ik kom terug!

Tja, het was allemaal wat zeg. Ik schreef dagelijk artikelen over mijn leven als jonge moeder maar ineens veranderde in een klap heel mijn leven. Dit is inmiddels alweer drie jaar geleden en het is nu alsof het nooit anders is geweest. Ik moest alles verwerken en dat heb ik op mijn eigen tempo gedaan. Ik wil jullie zoveel vertellen en dat gaat gebeuren, binnenkort! 

Ik ben druk bezig met de voorbereidingen maar vanaf 1 april komen er weer dagelijks, in ieder geval wekelijks, artikelen op LonnekeSchrijft! 

JOEEEHOEEEE, ik ben terug! 

Word jouw kind wakker van het vuurwerk?
Mama &zo

Is jouw kind wakker geworden van het vuurwerk?

De decembermaand is druk genoeg voor de kinderen.

De beste wensen voor 2018. Het nieuwe jaar is enkele uren geleden gestart. De meeste van jullie zullen op dit moment hen roes nog aan het uitslapen zijn. Ik gok dat ik zelf ook nog in bed lig op het moment dat dit artikel online komt.

Wij vieren oud & nieuw altijd bij mijn ouders. Dat is één groot feest met familie en vrienden. James is uiteraard ook bij alleen slaapt hij hoogstwaarschijnlijk, hopelijk, keihard door in zijn bed bij oma.

James is tot nu toe nog nooit wakker geworden van het vuurwerk en er wordt om 00:00 nogal wat euro’s weg geknald. Dat begrijp ik sowieso niet, maar goed dat is een andere discussie. In de voorgaande jaren sliep James ’s middags niet zodat hij ’s avonds extra moe was om naar bed te gaan.

Dit jaar doen we het anders en gaat hij ’s middags wel lekker slapen. De december maand is al zo druk voor de kinderen en ik vind het belangrijk dat hij zijn rust pakt. We hebben niks aan een oververmoeide peuter.

Oud- en nieuw vieren voor onze peuter.

Net voordat James naar bed gaat vieren we oud- en nieuw samen met James. Dit houd in dat we naar buiten gaan, een sterretje opsteken en wat potvuurwerk afsteken terwijl hij dit vanuit achter het raam kan bekijken. Het normale avondritueel gaat van start, samen douche en dan leggen we hem in bed.

Het feest kan beginnen. James valt over het algemeen snel in slaap. Ik ben benieuwd hoe het afgelopen nacht is verlopen. James is al enkele dagen niet helemaal fit. Hij eet weinig, had last van uitslag in zijn gezicht dus we moeten nog maar afwachten hoe het deze oud & nieuw gaat verlopen.

Is jouw kind wakker geworden van het vuurwerk?

James halen we nooit uit bed met oud en nieuw. Als hij wakker wordt rond die tijd kan ik dit nog doen zodat we samen het nieuwe jaar in kunnen gaan maar als het even kan probeer ik hem te sussen met zijn speentje zodat hij lekker kan gaan slapen.

Het is nog maar een peuter van 2,5 die nog niks van de jaarwisselijk begrijpt. Geen haar op mijn hoofd die hem dus om deze tijd wakker maakt. Wat slaapt, laten slapen want hij heeft daar zelf helemaal niks aan.

Gelukkig hebben wij een babyfoon met camerafunctie en kunnen we hem op deze manier in de gaten houden. Ideaal, want zo zie je of hij aan het dromen is en zelf weer in slaapvalt of dat hij wakker is geschrokken van het vuurwerk.

Onze kleine man heeft overal voorheen geslapen en werd om 8:00 uur vanmorgen pas wakker. Ik ben tevreden!

Ik ben benieuwd hoe jullie kinderen het hebben gedaan? Zijn ze wakker geworden door het vuurwerk of hebben ze doorgeslapen? Laat het weten in de comments. Ik ben benieuwd!

trouwen als twee vrouwen
Persoonlijk

Trouwen als twee vrouwen?!

Het begrip ‘huwelijk’ is pas in 2011 aangepast!

Laat ik voorop stellen dat ik totaal niet bezig ben met trouwens. Het is iets wat ik misschien niet eens meer wil. Ik heb een prachtige bruiloft gehad met een prachtig persoon wat het uiteindelijk niet heeft gered maar waar ik prima op terugkijk. Lisa is ook getrouwd geweest, met een vrouw en ik was benieuwd hoe dat eigenlijk precies zit. Trouwens als twee vrouwen..

Bij invoering van het homohuwelijk is het begrip ‘huwelijk’ veranderd in van Dale’s woordenboek. In 1961 tot 2000 stond het nog in andere woorden vermeld namelijk: De wettelijk geregelde, formeel bekrachtigde levensgemeenschap tussen een man en een vrouw’. Dit is in 2011 PAS aangepast en veranderd in: ‘Bij wet geregelde verbintenis tussen twee personen’.

Er was blijkbaar vraag naar. In de eerste zes maanden na invoering van het homohuwelijk zijn er in Nederland 1900 homoparen getrouwd. Best opvallend trouwens want bijna 16% van deze gehuwde homo’s is al eens getrouwd geweest met iemand van het anders geslacht. Net zoals ik dus..

Ik heb de priester een e-mail gestuurd.

Ik heb de priester die mij heeft getrouwd een e-mail gestuurd. Heel laf, via het account van Lisa. Ik durf het zelf namelijk niet. Omdat het voor mij best belangrijk is om af en toe naar deze kerk te gaan maar wat doe ik daar als onze relatie door hen niet geaccepteerd wordt? Dan ga ik liever naar een andere kerk die dat wel doet.

Streng gelovig ben ik niet maar ik denk daar weleens over na en ik wil James, die gedoopt is, ook kennis laten maken met deze kerk. Eigenlijk heb ik mijn eigen geloof. Ik geloof wel maar ik geloof ook dat het niet uitmaakt dat je een relatie hebt met hetzelfde geslacht en dan match dat geloof ik niet helemaal.

Trouwen als twee vrouwen, wat vind jij?!

Hopelijk krijg ik antwoord op deze e-mail en kan ik afwegen of ik met James naar de kindermis ga of dat ik een andere kerk uitzoekt die dit minder een probleem vinden, die bestaan namelijk ook! Hoe dan ook wil ik niet naar een kerk waar zij een andere mening hebben over wie ik ben en wat ik doe. Dat vind ik egoïstisch van mezelf, dan blijf ik liever thuis maar aan de andere kant wil ik James vrij laten in wat hij gelooft en waar hij later voor kiest, of niet. En dit kan naar mijn mening alleen maar als ik hem daar regelmatig in betrek.

Lesbische stellen scheiden vaker dan mannelijke homo’s. Twee keer zoveel vrouwen als mannen gaan uit elkaar. Bizar toch? De oorzaak is onbekend maar het is natuurlijk wel opvallend. Dat motiveert niet echt om te trouwen kan ik je vertellen 😉 Trouwen was altijd iets wat je maar één keer doet maar op een of andere manier ga ik hier steeds anders over denken, waarom zou dat maar één keer kunnen/moeten/willen?

Gebeld met de Priester. (later bijgevoegd)

We hebben de kerstdagen inmiddels achter de rug en uiteraard schrijf ik in deze periode voorruit. Dit is om die reden later bijgevoegd. Lisa heeft namelijk de Priester gebeld om te vragen of wij wel welkom waren in de kerk samen met James. Daarin werden wij absoluut gerustgesteld want de Priester vertelde ons dat we absoluut welkom waren in de kerk en dat ze zelfs achter onze relatie staan terwijl we twee vrouwen zijn. Het enige waar zij, niet eens op tegen zijn maar niet doen is het huwelijk tussen twee mensen met hetzelfde geslacht. Daar staan zij als kerk niet achter en dat is oke. We kunnen met een gerust hart, hand in hand in de kerk lopen tijdens de kindermis. Dat voelt goed.

Een lastige kwestie en als hier ervaringen mee zijn, hoor ik dat graag! Ik ben benieuwd, laten we geen ruzie maken in de comments over dit onderwerp. Iedereen mag het zijne geloven en je hoeft dat niet te accepteren als je het maar respecteert. Ik hoop dat we zo volwassen met elkaar kunnen omgaan!

Wat vind jij? Trouwen als twee vrouwen, kan dat of niet? laat het weten in de comments en onderbouw deze comments zodat we ervaringen kunnen uitwisselen! Houd het netjes.

Vijf originele kerstwensen
Persoonlijk

Vijf orginele kerstwensen!

Verstuur jij kerstkaarten of niet?

Het is bijna kerst voor iedereen en dat merk ik altijd aan het feit dat de post langzamer is dan normaal. Kerstkaarten, wie verstuurd ze nog? Ik merk dat er toch nog geregelt kerstkaarten verstuurd worden en ik moet zeggen dat ik dit al een tijd niet meer doe terwijl het eigenlijk enorm leuk is.

Ik weet nog goed dat de deur bij mijn moeder altijd vol hing met kerstkaarten en zag er altijd heel vrolijk en leuk uit. Op ieder kaartje staat ongeveer dezelfde tekst: Een gelukkig en gezond nieuwjaar! Zo van, met kerst mag je nog ziek en ongelukkig zijn als je in het nieuwejaar maar weer gezond en gelukkig bent!

Dat moet orgineler kunnen dus ik ging op zoek naar vijf orginele kerstwensen!

Vijf orginele kerstwensen voor op je kerstkaart!

 

  • Ik heb op jouw bankrekening 365 dagen geluk, vriendschap, liefde en gezondheid gestort. Veel plezier ermee!

 

  • Ik wens jou het allerbeste in het nieuwe jaar en veel succes tijdens het opruimen van de vuurwerkresten!

 

 

  • Een Gelukkig 1908. Ik weet dat we in een ander jaar zitten, maar ik heb gisterenavond te veel gedronken.

 

  • Hohoho, ik geef jou al mijn liefde cadeau.

 

Heel veel kerstwensen lijken sterk op kerstbomen, ze zijn afgezaagd maar wellicht heb je inspiratie gekregen door een van de orignele kerstwensen hierboven. Lisa vind het hartstikke leuk om kerstkaarten te versturen, dit jaar slaan we geloof ik over maar anders laat ik dit graag aan haar over. Ik vind een appje of een berichtje net zo liefdevol, goedkoper en net iets efficienter werken!

Op deze dag moet je helemaal geen artikelen lezen en dus heb ik er maar een geintje van gemaakt. Ik wens jullie in ieder geval een gelukkig en gezond nieuwjaar! 😉

Een nieuwe partner een nieuw interieur
Persoonlijk

Een nieuwe partner en een nieuw interieur!

We gaan aan de slag met een nieuwe kleur.

 Lisa en ik zijn nu bijna negen maanden samen. Ja, de tijd gaat snel. We zijn relatief snel bij elkaar ingetrokken en de tijd voor een nieuw interieur is aangebroken. Dit wil niet zeggen dat we alle meubels die we nu hebben staan gaan vervangen voor nieuwe meubels maar we gaan aan de slag met een nieuwe kleur.

De kleur die ik toen der tijd had uitgekozen was groen. Niet knal groen maar een mooie lichte kleur groen. Je ziet het steeds vaker terugkomen in allerlei interieurbladen. Het is tegenwoordig een hippe kleur die vaak wordt gebruikt.

De inrichting van ons huis is strak, gezellig en vooral licht. We houden allebei van een licht getinte kleuren waarbij deze kleur groen een goede optie was geweest. Lisa vindt het fijn om haar inbreng ook in het huis te laten terugkomen en daarvoor gingen we samen bekijken wat leuk is en bij ons huis past.

Een roze kledingkast voor mijn zoon?

In mijn zwangerschap wilde ik persé een babykamer als set. Een set die helemaal bij elkaar past en dezelfde kleuren heeft. Ik ben hiervan teruggekomen toen ik James zijn peuterkamer bij elkaar ging rapen. Het was leuk om bezig te zijn met de inrichting van zijn nieuwe kamer en toen vond ik het juíst leuk om allerlei ‘oude’ meubels op te knappen en hier een eigen versie van te maken.

Het bed uit James zijn peuterkamer is nieuw gekocht. Ik werd direct verliefd op zijn bed wat lijkt op een kist waar hij nu in slaapt. Het is een peuterbed maar hij ligt hier lekker geborgen in doordat de zijkanten hoger zijn dan een normaal bed.

Ik werd hard uitgelachen toen ik thuiskwam met de kast van James. Deze was namelijk knalroze en ik had een kast gekocht die never- nooit via het trappengat naar boven getild kon worden.

Wij vrouwen geven niet zomaar op en dus tilde we hup die kast naar boven. Ik belde verdrietig mijn vader op toen ik boven op de trap stond, met een kast in mijn handen die aan alle kanten vast zat in het trappengat.

Oude meubels opknappen.

De kast is uiteindelijk bovengekomen met de hulp van mijn vader. Hij moest de kast met een hele hoop moeite uit elkaar halen voordat hij naar boven kon en toen hij eenmaal boven stond zag mijn vader pas dat ik een roze kast had gekocht voor mijn zoon.

Ik had allang in mijn hoofd welke kleur ik de kast zou gaan verven. Okergeel leek mij een stoere, leuke en vrolijke kleur voor James zijn kledingkast. Ik heb de gehele kast geschuurd en opgeknapt en uiteindelijk was iedereen verbaasd over het resultaat.

Dit bracht mij op het idee om hetzelfde te doen in de woonkamer. Lisa heeft nog een hele uitzet waar we mee kunnen spelen. We kunnen haar meubels mengen met mijn meubels waar we een nieuwe Touch aangeven. Zo hebben we straks een huis met meubels en kleuren die we allebei mooi vinden en waarbij we ons allebei thuis voelen.

Van licht groen naar oker geel!

 We vonden beide de okergele kast van James zo gaaf dat we hebben besloten deze kleur door te trekken naar de woonkamer. Bijna alles wat momenteel licht groen is wordt uiteindelijk okergeel.

Dit is een van de voordelen wat het leven met twee vrouwen zo leuk maakt. Lisa vindt het net zo leuk als ik om naar woonwinkels te gaan om rond te lopen en nieuwe inspiratie op te doen. Het is leuk om samen te kijken wat er in ons huis past en met welke kleuren we gaan werken om ons zo fijn mogelijk te voelen.

Ik vind het belangrijk dat Lisa zichzelf prettig voelt in deze woning. Dit is namelijk nog steeds mijn droomhuis waar ik het liefst tot mijn dood in wil blijven wonen. Het is niet gek- groot maar precies groot genoeg om er alles van te kunnen maken. Een degelijk huis met genoeg mogelijkheden voor uitbouwen etc.

Lisa voelt hetzelfde gelukkig alleen dan met een kleine en eigen- kleur en smaak in de meubels.

Welke kleuren vind jij mooi in een woonkamer? Vind jij okergeel gewaagd?

gescheiden en de feestdagen
Persoonlijk

Gescheiden en de feestdagen? Hoe vieren wij het?

Met kerst niet bij je kind kunnen zijn..

De winter is nog niet begonnen en wij denken al aan de zomervakantie. We hebben allemaal zin in de feestmaanden die we vast en zeker gaan beleven met een lach en een traan. De eerste kerst dat Merijn en ik elkaar één dag niet zullen zien. Dat gaan we vast overleven maar je kind niet zien met kerst is een ‘dingetje’ zeg maar gerust, ding.

Het doel blijft om alles samen te vieren en dat gaat ook zeker gebeuren. Merijn viert samen met James een dag kerst bij zijn kant van de familie en de andere dag gaat hij met ons mee naar mijn familie. Dit jaar willen we het graag op deze manier vieren zodat we toch allemaal bij elkaar zijn met kerst.

In de toekomst zal het best veranderen maar waarom moeilijk doen als het ook makkelijk kan? We wonen immers toch nog steeds met z’n alle met veel plezier bij elkaar. Aankomende jaren zal er vast een extra kerstdag worden ingelast anders kunnen we de hele familie niet afgaan. En wat is nou belangrijker dan je familie zien met kerst?

Sinterklaas blijven we samen vieren. Aanhang heeft dat te accepteren!

Oud & nieuwjaar zullen we ook inluiden met z’n drieën bij mijn familie. En James natuurlijk maar die sliep tot vorig jaar nog altijd door het vuurwerk heen. Afkloppen voor dit jaar! Ik ben blij dat dit op deze manier kan. In ieder geval dit jaar nog en in de toekomst zien we wel hoe het gaat lopen.

Sinterklaas zal altijd een feest blijven wat Merijn en ik samen zullen vieren. Aanhang heeft dat te accepteren. We begrijpen uiteraard dat dit voor hen wellicht lastig kan zijn. Maar het is ons kind en we willen allebei zien hoe James geniet als Sinterklaas met zijn Pieten, zwart, wit of rood, binnenkomt lopen en James zijn cadeautjes krijgt.

De spanning op zijn gezicht, de enthousiasme over de cadeautjes en zijn liefde volle tevreden gezicht op zo’n avond is onbetaalbaar. Dit willen we persè als ouders samen met James meemaken. Ik vind het fijn dat James later op school verteld dat hij een geweldige Sinterklaasavond heeft gehad met papa, mama, Lisa en de rest.

De feestdagen vieren met een lach en een traan.

Dit jaar gaan Lisa, Merijn en ik ‘loodjes trekken’ maar toen we dit afgelopen week gingen proberen kwamen we er al snel achter dat iedereen van elkaar weet wie je hebt. Dat werkt dus niet. Het idee is nu dat we allemaal twee knutselwerkjes maken voor elkaar met een klein cadeautje. Met Lisa komt het wel goed maar Merijn en ik kunnen allebei totaal niet knutselen. De foto volgt mits hij voldoet aan de eisen voor het internet 😉

Het knutselwerk en een cadeautje is bijzaak. Het gaat om een gezellige avond met z’n allen met een hapje, een drankje en een hoop lol.

Tja, het duurt niet lang meer voordat de Sint in ons land arriveert en we een aantal weken later de kerstboom kunnen ophalen. Het is een liefdevolle tijd maar zoals ik in het begin van dit artikel vertel. Het zullen dagen zijn met gemengde gevoelens. Ik hoop vooral een lach maar een traan valt er zeker.

One Happy Family

De situatie die hij nu is, is prima. Het loopt. Het is gezellig. Het is fijn. Het is liefdevol. Maar het blijft een feit dat het de eerste kerst is, na tien jaar, die ik zonder Merijn als partner zal vieren. Dat klinkt best heftig toch? Precies. Ik denk dat deze gevoelens ook normaal zijn en dit gevoel er ook mag zijn. We zijn beide een groot- deel van elkaars leven geweest, relatie of niet, dat doet iets met je.

We zijn One Happy Family. Hoe je het ook went of keert we hebben allemaal met elkaar te maken. Als Merijn een nieuwe partner krijgt hoop ik dat zij voelt in een warm- bad te komen bij ons. Geen haat of nijd, slechts een liefdesbaby waar we beide voor verantwoordelijk zijn en voor willen zorgen. Zoveel mogelijk samen. Daarnaast blijven we naast het ouderschap ook nog steeds beste maatjes!

 

Het effect van de scheiding op ons kind
Persoonlijk

Het effect van de scheiding op ons kind!

Scheiden voelt voor mezelf als falen.

Het is al enige tijd bekend dat de vader van James en ik gaan scheiden. Een stap die wij allebei ontzettend moeilijk vonden om te maken maar uiteindelijk onvermijdelijk werd. Dit is een van de redenen dat we er alles aan hebben gedaan om er met elkaar uit te komen. Het alsnog te laten slagen. Dit is niet gelukt en dit voel ik als ik vanuit mezelf spreek als falen.

Wij kunnen dan wel gelukkiger zijn zonder elkaar maar hoe is dat voor een kind van twee jaar? Een scheiding is nooit leuk en een kind is altijd de dupe van een scheiding of je het nou zo gezellig mogelijk aanpakt of in een vechtscheiding beland. Er zit wel degelijk verschil maar het staat voorop dat scheiden effect heeft op een kind.

Wij krijgen vaak de vraag hoe James hierop reageert. Deze vraag kunnen wij echter nog niet beantwoorden omdat wij nog steeds samenwonen. Dit is een bewuste keuze die wij als ouders hebben gemaakt en dit zorgt ervoor dat James het bovenal als gezellig ervaart omdat hij een goede klik heeft met Lisa.

James is ongetwijfeld een liefdesbaby geweest en nog steeds!

Het besef dat papa straks ergens anders gaat wonen, is er nog niet. Deze knauw krijgt hij pas op het moment dat het zover is en het is aan ons de taak om die knauw, die hij ongetwijfeld krijgt, zo compact mogelijk te houden. Een van de voordelen die wij hebben is dat James nog maar twee jaar is en hij deze periode (helaas & gelukkig tegelijk) zich later hoogstwaarschijnlijk niet meer kan herinneren.

Als James oud genoeg is kan hij mijn blog erbij pakken. Hij kan dan lezen dat zijn vader en ik alles hebben gedaan vanuit liefde. Beslissingen hebben genomen en gaan nemen met het welzijn van James voorop.
Het is lastig om met James hierover te praten, buiten het feit dat hij hier nog te weinig van zal begrijpen, is het ook nog niet concreet genoeg. Dit wordt pas noodzakelijk als papa daadwerkelijk weggaat.

De eerste weken was dit lastig, de vader van James is een week of twee weggeweest zodat we beide konden nadenken. James heeft zijn vader om de dag gezien zodat hij hiervan zo min mogelijk mee kreeg. Het is vaak de emoties van de ouders die het kind voelen en wat nadelige gevolgen zouden kunnen hebben op het kind.

Een omgangsregel, bah!

Ons geluk is dat wij nu nog steeds beste maatjes zijn en precies hetzelfde over de opvoeding van James denken. Dit is uiteraard geen garantie voor de toekomst maar zeker een goed begin van iets wat helemaal niet leuk is en nooit zal zijn. Het is ons doel om James te laten voelen dat het niet zijn schuld is en dat hij ongetwijfeld uit liefde is geboren.

Ik denk dat ons voordeel is dat wij het langzaam aan doen en papa niet abrupt weg is. Dat wij straks samen naar woningen gaan kijken, James hierin betrekken en hem op dat moment kleine beetjes gaan uitleggen. Een omgangsregel, daar heb ik de grootste hekel aan als het gaat om scheiden. Ik vind het verschrikkelijk om James op bepaalde dagen naar zijn vader te brengen omdat dit zo op papier staat.

James hoeft niet te kiezen, dat is ons uitgangspunt.

Het is ongetwijfeld nodig om het op papier te zetten. Je weet immers nooit wat de toekomst brengt maar het gaat op ieder vlak in tegen mijn gevoel. Papa houdt evenveel van James als ik dat doe. Ik vind het vervelend om hier dagen voor af te spreken. Als James papa wil bellen of wil zien, moet dat kunnen en het doel is op dit moment om hierna te streven.

We hebben nog steeds een goede verstandhouding. Ik heb het gevoel dat dit zal blijven als het gaat om onze zoon. Scheiden heeft altijd effect op een kind. Wij proberen dit zo klein mogelijk te houden en de eventuele schade te beperken.

Sinterklaas en kerst wordt samen gevierd, voor James. Wij willen dat hij niet hoeft te kiezen tussen papa of mama. Dat wij ondanks we gaan scheiden altijd aan elkaar verbonden zijn. Een familie blijven alleen dan apart van elkaar maar als het ertoe doet, samen mét elkaar.

Lees ook: Ben ik lesbisch?

Hebben jullie hier ervaring mee? Zo ja, vertel het ons! We kunnen niet genoeg tips en tricks gebruiken om de gevolgen zo klein mogelijk te houden.

chronisch ziek en nieuwe partner
De ziekte van crohn &zo

Chronisch ziek en een nieuwe partner!

Een relatie met iemand die chronisch ziek is, loopt nou eenmaal anders!

Lisa en ik kende elkaar al een tijdje voordat wij een relatie kregen. Ik heb haar meteen verteld dat ik chronisch ziek ben. Het is geen geheim. Ik kan er niks aan doen dat ik gekroond ben met de ziekte van Crohn en de daarbij komende klachten.

Ik kan mezelf wel voorstellen dat je dit mee weegt in de keuze om een relatie aan te gaan. Nee, gevoelens kun je dan misschien niet onderdrukken maar je moet proberen om wel realistisch na te denken over de toekomst.

Een relatie met iemand die chronisch ziek is, loopt nou eenmaal anders dan dat je allebei gezond bent. Ik kan bijvoorbeeld niet van te voren zeggen of ik aanwezig kan zijn op een feest. Het kan zijn dat ik mezelf helemaal top voel op de dag dat dit aan mij wordt gevraagd maar als het feest eenmaal is aangebroken, helemaal brak ben.

Het vergt geduld en een klein beetje planning maar zelfs dan heb je het niet altijd in de hand. Dit moet je partner in crime accepteren en daar moet je allebei een weg in vinden. Ik ben het inmiddels gewend om niet bij ieder feestje aanwezig te kunnen zijn. Lisa niet.

Praten met elkaar is de sleutel.

Praten is de sleutel. Ik zal er altijd alles aan doen om overal bij te zijn en leuke dingen te ondernemen maar soms zijn mijn lepels op en moet ik mijn rust houden. Lisa heeft een stuk meer lepels (energie) dan ik heb en dat houdt in dat je elkaar in dat soort dingen ook soms moet loslaten.

Als je nèt verliefd bent op elkaar vind je daar makkelijk een weg in en als die weg soms minder mooi is, zet je gewoon die bekende ‘roze verliefdheidsbril’ weer op waardoor alles toch net wat zonniger lijkt dan het werkelijk is.
Dat was bij ons ook het geval. Ik had natuurlijk alles verteld tegen Lisa maar het blijft moeilijker te bevatten als het op dat moment niet aan de orde is. Dat is het inmiddels helaas wel en dat maakt het soms lastig.

Je moet alles tegen elkaar durven vertellen.

Juist in het begin van je relatie wil je intens genieten van ieder moment dat je samen bent. Je wil niet om 10:00 uur in bed MOETEN slapen omdat je het de dag erna  anders niet trekt. Het is weleens voorgekomen dat Lisa ’s avonds een gesprek begon terwijl ik daar op dat moment de energie niet meer voor had. Je moet dat tegen elkaar te durven vertellen.

Ik heb haar middels de lepeltheorie duidelijk proberen te maken, hoe het is als je chronisch ziek bent. Het was voor Lisa fijn om te lezen. De uitleg is simpel en heeft alles met mijn ‘energie’ level te maken. Als ik ’s ochtends opsta en mezelf verzorg kost dat een bepaald aantal lepels. Dit verschilt bij mij per dag.

Het voelt fijn om samen keuzes te maken rondom mijn ziekteproces.

Het was en is soms nog steeds moeilijk om mezelf helemaal open te stellen voor mijn ‘ziekteproces’. Dit is het meest kwetsbare wat er aan mij te vinden is en ook weer niet want het heeft mij gemaakt zoals ik nu ben. Hoe moeilijk het is ook, betrek je (nieuwe) partner bij dat proces. Het is immers iets wat je samen moet doen. Het voelt voor mij heel fijn om alle moeilijke keuzes, bijvoorbeeld over mijn medicijnen, te kunnen overleggen met Lisa en daarin uiteindelijk zelf een beslissing te maken.

Lisa is tot nu toe alle ziekenhuisbezoeken mee geweest. Ik probeer het op dagen te plannen dat ze vrij is. Op deze manier kan ze alles mee krijgen wat de artsen tegen mij vertellen. Dat is voor mij heel prettig omdat ik niet altijd zin heb om iedere keer na een ziekenhuisbezoek alles opnieuw te moeten vertellen. De reden dat ik ooit, in 2010, een blog ben gestart was omdat ik geen zin had om iedere dag met bezorgde familie te bellen over mijn situatie. Ik wil het vertellen als ik daaraan toe ben, een blog starten is daarom ideaal.

Chronisch ziek en een nieuwe partner, betrek je partner hierin!

Gelukkig neemt het ziekenhuis dit ook serieus. Zij leggen Lisa alles uit wat ze wil weten. En mocht de eerste keer bij mijn Vedolizumab- infuus aanwezig zijn om te kunnen zien wat er dan op dat moment allemaal gebeurd met mij. Het klinkt misschien gek maar net zoals ‘samen zwanger’ zijn, ben je ook ‘samen ziek’. Natuurlijk tot een bepaalde hoogte want zij heeft de fysieke klachten niet maar wordt daarin wèl meegetrokken. Het is niet fijn om je partner te zien lijden, aan het infuus te zien hangen of in de rolstoel voorruit te duwen.

We doen alles samen en het is misschien zelfs wel gunstiger om chronisch ziek te zijn, je bent genoodzaakt om eerder met elkaar te praten en dieper op bepaalde onderwerpen in te gaan. Op deze manier wordt je band natuurlijk binnen een korte tijd een stuk hechter dan dat het gaat als je nergens rekening mee moet houden.

Ik krijg vaak e-mailtjes of ik tips heb om een partner uit te leggen dat zij of zij ècht heel moe is door de ziekte van Crohn of door bepaalde medicijnen. Dat kan ik niet, dat moet je juist zelf doen want dat maakt jullie band sterker. Praat met elkaar en probeer elkaar daarin te begrijpen.

Persoonlijk

Help, ik ben verliefd op een vrouw!

Ik voel me aangetrokken tot Lisa, omdat ze Lisa is.

Het zal jullie niet ontgaan zijn dat er zo af en toe een andere naam in mijn artikelen rond dwarrelt. Dat heeft natuurlijk uitleg nodig, een beetje dan!

Gezien mijn hetero- geschiedenis- getrouwd en een kind- hoe kan het dan dat ik verliefd ben op een vrouw? Laat me ‘Verliefd zijn’ even nader toelichten. Ik wil samenwonen met deze vrouw. Ik wil naast haar in slaap vallen. Ik wil haar zoenen, niet een zoen maar veel meer!

Ik voel me niet aangetrokken tot Lisa omdat ze een vrouw is maar omdat ze Lisa is. Als Lisa een man was geweest dan zou ik hem net zo leuk vinden. Het geslacht van mijn partner maakt mij dan ook niks uit.

Ik heb mezelf nooit afgevraagd of ik wel hetero was.

Het klinkt misschien gek maar ik heb mezelf nooit afgevraagd of ik wel hetero was. Ik had homoseksuele mensen in mijn omgeving en bij ons werd hier thuis ook gewoon over gesproken maar het was voor mij niet relevant. Ik had Merijn en was gelukkig met hem.

Dat ik op vrouwen zou kunnen vallen in plaats van op mannen, was voor mij wel al snel duidelijk. Hoewel ik nog nooit ècht verliefd was geweest op een vrouw. Ik kon een vrouw wel aantrekkelijk vinden, net zoals een man maar de vlinders voor een vrouw kwamen pas bij Lisa. Logisch eigenlijk, als je in een goede relatie zit, sluit je je hier voor af..

Vervelende reacties hebben we nauwelijks gehad. Althans, niet op het feit dat ik nu een vrouw heb terwijl het altijd een man was. Ik had hier vaker gesprekken over met mijn oudste broer en schoonzussen. Ik was altijd nieuwsgierig naar hoe het zou zijn met een vrouw. Precies hetzelfde als met een man, maar ook weer niet èn je ligt in bed naast iemand met hetzelfde geslacht, wat soms super handig is!

Onze samenleving is heel hetero gericht.

Onze samenleving is heel hetero gericht. Je groeit op met Nijntje, die een papa en een mama heeft. Toen al mijn vriendinnetjes een vriendje kregen, leerde ik Merijn kennen. Ik was helemaal niet bezig met het feit dat Nijntje ook een mama & een mama zou kunnen hebben.Toen niet. Nu wel.

Ondanks het voor mij dus altijd wel ‘normaal’ was dat Nijntje ook twee mama’s of twee papa’s kon hebben, vond ik het in het begin en nu nog soms, best vreemd dat ik nu hand in hand loop met een vrouw in plaats van een man.

Ik heb het dan niet zo zeer over het feit dat ik bang ben wat de buitenwereld ervan denkt. Dat maakt mij niet zoveel uit. Hoewel ik er ook niet perse op zit te wachten om helemaal in elkaar gerost te worden alleen maar omdat ik hand in hand loop met een vrouw. Dat is gewoonweg een tekortkoming van de ander en een grotere beperking dan het ‘vallen op een vrouw’.

Help, ik ben verliefd op een vrouw!

Maar goed, ik moet dus soms zelf ook nog even wennen dat ik nu samen met met een vrouw. Het is vooral het toekomstplaatje, wederom; Nijntje met de papa & de mama wat ik ook had bedacht voor mijn toekomst. Dat is anders gelopen. Liefde is geen keuze, liefde die je niet kiest, is niet echt.

Lees ook: Uit de kast komen? Homoseksualiteit! 

Ga voor je eigen geluk. Het maakt niet uit wat andere mensen van jouw keuzes vinden. Tenslotte leeft iedereen zijn of haar eigen leven en ben jij degene die je geluk in de hand hebt. Help, ik ben verliefd op een vrouw!