Browsing Tag

Lesbisch

Persoonlijk

Vechten om elkaar niet uit het oog te verliezen is mislukt!

Vechten om elkaar niet uit het oog te verliezen en dat is een tijdje flink mislukt!

De zwangerschap was intens zoals jullie in mijn vorig artikel konden lezen. Het was lastig om regelmatig een groot stuk te moeten rijden naar het Wilhelmina kinderziekenhuis in Utrecht. We waren hier onder controle. Net zoals bij James. De bal ging opnieuw rollen en mijn medisch dossier werd dikker en dikker. Net zoals bij James.

Marlie heeft hier gelukkig weinig van meegekregen. Zij kon zich prima vermaken in mijn buik. Uiteindelijk is zij gezond ter wereld gekomen. De geboorte van Marlie is extra bijzonder omdat grote broer James alles bewust heeft meegekregen. Ik zie hem als de dag van gisteren rennen in de ziekenhuisgang met roze ballonnen om zijn zusje te bewonderen.

Lisa en ik hebben de periode na Marlie haar geboorte keihard moeten vechten om elkaar niet uit het oog te verliezen. Dat is een tijdje flink mislukt. Het kwam allemaal tegelijk. James zijn operatie bij de KNO waar ik jullie later over vertel. James begon ook aan zijn basisschool- avontuur inclusief met de bijbehorende afspraakjes. En zijn eerste zwemles werd een feit.

We waren vooral moeder en geen partners meer die alles met elkaar bespraken.

Ik werd door Lisa geduwd terwijl ik in de rolstoel zat en ik duwde vanuit de rolstoel de wagen van Marlie die nét enkele dagen oud was. Tja, ik kon de eerste schooldag van mijn zoon absoluut niet missen. Grote buikwond of niet, ik was erbij en dat was fijn.

Gebroken nachten, de zorg verdelen over twee kinderen, de onzekerheid bij Lisa en de medische situatie van mij, zorgde ervoor dat wij elkaar langzaam uit het oog verloren. Ondanks dat zaten we allebei, soms met en soms zonder elkaar op een hele dikke grote roze wolk. We genoten beide of los van elkaar van de kinderen. We waren vooral moeder en geen partners meer die alles met elkaar bespraken.

Lisa ging psychisch steeds verder achteruit. Zij zat niet lekker in haar vel. De onzekerheid bij haar moederschap. Een groot stuk onverwerkt verleden. Het niet prettig voelen op de werkvloer en dan ook nog een partner die meer in bed lag dan gezellig op de bank beneden kon zijn. Dat was heftig. Dit alles heeft er voor gezorgd dat wij elkaar op dat moment niet meer konden helpen of steunen.

Lisa werd opgenomen en we besloten om een tijdje los van elkaar te leven.

Het was een vervelende periode met nog maar weinig begrip voor elkaars situatie. Er volgde meerdere interne opnames voor Lisa waarin zei niet de juiste therapie kon krijgen die zij nodig had. Dit kregen wij thuis dan weer op ons bordje en nam ik het haar op mijn beurt weer kwalijk dat ik er hele periodes alleen voor stond met een kleuter en een baby van enkele maanden oud. Wij verloren elkaar uit het oog.

We hebben uiteindelijk moeten besluiten om een tijdje los van elkaar te leven omdat we gewoonweg genoeg hadden aan ons zelf. Hoe graag we het ook wilde, we konden elkaar op dat moment niet meer gelukkig maken. Dat was een heftig besluit maar juist door die periode van verwijten, boosheid, verdriet kwam er uiteindelijk rust en staan we nu als een ijzersterk team naast elkaar.

Door de ruimte die we een lange tijd nodig hadden, kunnen we nu die onvoorwaardelijke liefde die er altijd zat, weer voelen, elkaar steunen, naar elkaar luisteren en vooral met elkaar praten waardoor we elkaar beter begrijpen.

Onbegrip in onze omgeving over psychische klachten/ziektes.

Er heerst nog een flink taboe over psychische klachten/ziektes en de talloze diagnoses die er zijn. Er ontstaan vaak vooroordelen die niet altijd juist zijn. Hokjes houden wij sowieso niet van en daarnaast doet die stempel er ook niet toe. De juiste therapie volgen die voor jou als persoon helpt en een klik hebben met je behandelaar is zeker een must om verder te komen in dat proces.

Wij hebben ook veel onbegrip gehad uit onze omgeving en er zijn zelfs bepaalde boeken compleet dicht geklapt. Het niet openstaan voor een gesprek of uitleg en zelf conclusies trekken is triest maar de oplossing hiervoor heb ik zelf ook niet. Je kunt mensen meenemen naar informatieavonden, video’s laten zien waarin het wordt uitgelegd maar het blijft moeilijk om te begrijpen als je hier nooit mee te maken hebt gehad.

Gelukkig hebben wij ook enorm veel steun gehad van vrienden van Lisa en familie van mij die het ook niet altijd konden begrijpen maar er wel altijd waren als een van ons ze nodig had.

Samen met James en Marlie vormen wij een gelukkig gezin.

Een relatie is keihard werken in ieder opzicht. Dat zullen wij altijd een tandje harder moeten doen. Ik met zo’n dik medisch dossier en Lisa omdat ze voorlopig in therapie zal blijven. Het klinkt vreemd maar we zijn blij dat we deze periode hebben meegemaakt. De fundering van onze relatie nu op de juiste manier is gebouwd. Samen met onze kinderen James en Marlie, vormen wij een gelukkig gezin.

Het is nou eenmaal niet altijd positief. Het leven is een prachtig cadeau met alles wat daarbij komt kijken maar soms moet je heel diep gaan voordat je je dit weer kunt realiseren. Op mijn blog deel ik verschillende artikelen over ons leven maar ook dat is écht niet altijd zoals je ziet in onze video’s of foto’s en gezien heel social media al betekent staat om het ‘perfecte plaatje’ is het dit een keer een ander artikel geworden. 

Je hoeft geen kind te baren om moeder te zijn
Mama &zo

Je hoeft geen kind te baren om moeder te zijn.

Lisa en ik hebben twee kinderen, James en Marlie.

Lisa en ik hebben twee kinderen. James en Marlie. James is onlangs vijf jaar geworden en Marlie haar eerste verjaardag vieren we in augustus. het is dan een jaar geleden dat we samen in het ziekenhuis lagen, Marlie ter wereld kwam middels een geplande keizersnede en James met mijn ouders in het ziekenhuis kwamen kijken naar ons mooie meisje, Marlie.

De zwangerschap was intens. Dat was bij James ook nooit mijn favoriete onderdeel en door mijn medische situatie was het op het laatst best wel even spannend. Marlie is uiteindelijk eerder dan gepland uit mijn buik gehaald. Helemaal gezond en klaar om onderdeel te zijn van ons gezin.

Is mijn hart wel groot genoeg voor twee kinderen?

We waren ineens moeder van twee prachtige kinderen en omdat we van dichtbij hebben meegemaakt dat ouders daadwerkelijk het ene kind meer kunnen voortrekken dan het andere kind en zelfs van de een meer kunnen houden dan van de ander, was ik ergens bang dat dit bij mij ook het geval zou zijn. Hoe kon ik nou net zoveel houden van James als van Marlie. Dat leek mij onmogelijk. Is mijn hart wel groot genoeg voor twee kinderen?

Ik kreeg, net zoals bij James, direct een moedergevoel bij Marlie. Zij was direct mijn kleine meisje en ik had vanaf het allereerste begin het gevoel dat ik dacht te weten wat ze nodig had. We waren op elkaar ingespeeld want ze mocht al 8 maanden in mijn buik wonen.

Hulp inschakelen voor de hechting met je kind.

Lisa moest wennen aan het moederschap. Zij werd onzeker als Marlie huilde en bracht haar dan snel naar mij, ze had vast honger, toch schat? Hoewel James, Lisa moeder heeft gemaakt door haar zo te noemen omdat hij dit zelf zo voelt, was dit uiteraard anders toen Marlie, onze dochter, het eerste in haar armen werd gelegd toen ze uit mijn buik werd gehaald.

De hulp die zij van tevoren had ingeschakeld omdat ze dacht dat ze door haar eigen gezinssituatie niet op de juiste manier zou hechten aan Marlie, leek totaal overbodig. Het feit dat ze hulp wilde van buitenaf voor dit proces, zegt eigenlijk al genoeg. Hoe knap is dat?

We kregen uitleg over de communicatie van een baby. Een baby kijkt bijvoorbeeld vaak weg, althans dat is ons gevoel maar dat doet de baby vaak om te luisteren naar je stem. Dit is een van de vele tips die Lisa kreeg om geen afwijzing te voelen maar het te kunnen relativeren.

Je hoeft geen kind te baren om moeder te zijn.

Het gezin waaruit jezelf komt kan je niet meer veranderen maar het gezin wat je zelf vormt daar heb je wél een keuze in. Lisa heeft die gemaakt, voor haar dochter al voordat zij er was en dat zegt meer dan genoeg.

Lisa en Marlie zijn net zo hard moeder- en dochter dan dat ik dit ben met Marlie. Inclusief de intense moederliefde die iedereen hoopt te krijgen voor zijn of haar kind. Bij mij was dit er direct, bij Lisa ook maar groeide dit door haar beter te leren kennen. Inmiddels zijn ze twee handen op een buik en een prachtig stel om te zien.

Biologisch of niet. Je hoeft geen kind te baren om moeder te zijn. Soms ben je de biologische moeder en voel je niet de liefde die je voor je andere kind wel voelt, of die je kind verdient dus dat zegt niks. Wij hebben hier in ieder geval zowel James als Marlie in ons hart gegraveerd en zouden hier nooit onderscheid in maken.

Dit betekent niet dat het vanzelf is gegaan. We hebben een heftige tijd gehad samen, boeken moeten sluiten en nog veel meer. Dit lees je morgen op LonnekeSchrijft!

Zijn vrouwen romantischer dan mannen?
Persoonlijk

Zijn vrouwen romantischer dan mannen?

Ik vind het leuk om romantisch te zijn.

Ja, ik houd ervan om zo nu en dan iets romantisch te organiseren. Lonneke vindt het over het algemeen niet nodig. Tja, verschil moet er zijn natuurlijk. Iedereen is anders. Ik heb op een of andere manier de behoefte om zo nu en dan iets extra’s te regelen voor haar. Jullie kunnen dit ook zien in de video’s die wij maken op hetlevenvantweevrouwen.

Ik had een hartje met kaarsjes op onze slaapkamer gezet en met rozenblaadjes een pad gelegd van haar kantoor naar onze slaapkamer zodat het direct duidelijk was toen ze uit haar kantoor liep. Het is mooi om te zien dat ze dan totaal niet weet hoe ze moet reageren en verlegen wordt.

We hadden gisteren negen maanden verkering en toen Merijn en Lonneke samen huizen aan het kijken waren, ging ik met James alles voorbereiden. Het klinkt als iets groots maar dat was het niet. Ik had gezorgd dat de tafel leuk gedekt was, het vlees was gesneden zodat we konden bakplaten met het vlees wat we nog hadden, op haar bord stond een lieve kaart die ik had geschreven en boven op bed lagen er allerlei rozen, 9 om precies te zijn.

Zij is een stuk minder romantisch.

Hoewel ik weet dat het voor haar niet zo nodig is vind ik het leuk om zoiets te organiseren. Ik vind het leuker om te doen dan om het te ontvangen. Naja, dat is niet helemaal waar maar ik weet mezelf dan totaal geen houding te geven.

Lonneke is iets minder of beter gezegd, totaal niet romantisch. Ik vind dat niet erg. Zij heeft mij vanaf het begin duidelijk gemaakt dat cadeautjes niet nodig zijn om te laten zien dat je van elkaar houdt. Lonneke zegt bijvoorbeeld ook een stuk minder vaak dat ze van me houdt, ze zegt het op momenten waarop het voor haar ook daadwerkelijk zo voelt.

Ik niet, ik zeg het vaker. Iedereen is anders. Het voelt voor mij goed om haar vaker dan dat zij doet, te vertellen dat ik van haar hou en super verliefd ben. Lonneke ziet dat anders, zij zegt dan bijvoorbeeld: Je weet toch dat ik van je houd, dan hoef ik dat toch niet iedere dag te zeggen?

Zijn vrouwen romantischer dan mannen?

Het schijnt heel anders te zijn bij mannen. Dat weet ik natuurlijk zelf niet want ik heb nog nooit een relatie gehad met een man maar als ik Lonneke moet geloven dan is daar daadwerkelijk verschil in. De kaarsjes vind ze niet meetellen als ‘romantisch’ terwijl ik dat al best romantisch vind, vindt zij dat gewoon gezellig.

Ze kan trouwens wel romantisch zijn hoor. Dit hebben jullie ook kunnen zien in de video’s. Die ene speciale verrassing dag was echt speciaal. Als ze iets romantisch doet dan pakt ze ook goed uit heb ik gemerkt. Ik vind het leuk dat ze altijd iets origineels regelt waar ik nooit op zou komen.

Aan het einde van de dag wordt er wel gezegd dat het voor de komende tien jaar geldt. Die dosishumor van d’r is geweldig.

Ik ben benieuwd of jullie mannen een beetje romantisch zijn? Of dat je natuurlijk zelf ook hebt ontdekt dat vrouwen daar iets ‘beter’ in zijn dan mannen. Laat het weten in de comments.

degroteverrassingvoorLisa
YouTube

Lisa en ik overnachten in een bruidsuite?!

Enkele dagen geleden heb ik een artikel geschreven over de grote verrassingsdag. In samenwerking met devolkswagenbus heb ik deze dag als onvergetelijk kunnen maken voor Lisa. Voor ons. We hebben genoten van deze dag en hoewel ik al geschreven heb wat we allemaal hebben gedaan zeggen beelden natuurlijk veel meer. Ben jij benieuwd naar hoe onze dag was en wat we allemaal hebben gedaan, check de onderstaande link en abonneer jezelf op devolkswagenbus

 

trouwen als twee vrouwen
Persoonlijk

Trouwen als twee vrouwen?!

Het begrip ‘huwelijk’ is pas in 2011 aangepast!

Laat ik voorop stellen dat ik totaal niet bezig ben met trouwens. Het is iets wat ik misschien niet eens meer wil. Ik heb een prachtige bruiloft gehad met een prachtig persoon wat het uiteindelijk niet heeft gered maar waar ik prima op terugkijk. Lisa is ook getrouwd geweest, met een vrouw en ik was benieuwd hoe dat eigenlijk precies zit. Trouwens als twee vrouwen..

Bij invoering van het homohuwelijk is het begrip ‘huwelijk’ veranderd in van Dale’s woordenboek. In 1961 tot 2000 stond het nog in andere woorden vermeld namelijk: De wettelijk geregelde, formeel bekrachtigde levensgemeenschap tussen een man en een vrouw’. Dit is in 2011 PAS aangepast en veranderd in: ‘Bij wet geregelde verbintenis tussen twee personen’.

Er was blijkbaar vraag naar. In de eerste zes maanden na invoering van het homohuwelijk zijn er in Nederland 1900 homoparen getrouwd. Best opvallend trouwens want bijna 16% van deze gehuwde homo’s is al eens getrouwd geweest met iemand van het anders geslacht. Net zoals ik dus..

Ik heb de priester een e-mail gestuurd.

Ik heb de priester die mij heeft getrouwd een e-mail gestuurd. Heel laf, via het account van Lisa. Ik durf het zelf namelijk niet. Omdat het voor mij best belangrijk is om af en toe naar deze kerk te gaan maar wat doe ik daar als onze relatie door hen niet geaccepteerd wordt? Dan ga ik liever naar een andere kerk die dat wel doet.

Streng gelovig ben ik niet maar ik denk daar weleens over na en ik wil James, die gedoopt is, ook kennis laten maken met deze kerk. Eigenlijk heb ik mijn eigen geloof. Ik geloof wel maar ik geloof ook dat het niet uitmaakt dat je een relatie hebt met hetzelfde geslacht en dan match dat geloof ik niet helemaal.

Trouwen als twee vrouwen, wat vind jij?!

Hopelijk krijg ik antwoord op deze e-mail en kan ik afwegen of ik met James naar de kindermis ga of dat ik een andere kerk uitzoekt die dit minder een probleem vinden, die bestaan namelijk ook! Hoe dan ook wil ik niet naar een kerk waar zij een andere mening hebben over wie ik ben en wat ik doe. Dat vind ik egoïstisch van mezelf, dan blijf ik liever thuis maar aan de andere kant wil ik James vrij laten in wat hij gelooft en waar hij later voor kiest, of niet. En dit kan naar mijn mening alleen maar als ik hem daar regelmatig in betrek.

Lesbische stellen scheiden vaker dan mannelijke homo’s. Twee keer zoveel vrouwen als mannen gaan uit elkaar. Bizar toch? De oorzaak is onbekend maar het is natuurlijk wel opvallend. Dat motiveert niet echt om te trouwen kan ik je vertellen 😉 Trouwen was altijd iets wat je maar één keer doet maar op een of andere manier ga ik hier steeds anders over denken, waarom zou dat maar één keer kunnen/moeten/willen?

Gebeld met de Priester. (later bijgevoegd)

We hebben de kerstdagen inmiddels achter de rug en uiteraard schrijf ik in deze periode voorruit. Dit is om die reden later bijgevoegd. Lisa heeft namelijk de Priester gebeld om te vragen of wij wel welkom waren in de kerk samen met James. Daarin werden wij absoluut gerustgesteld want de Priester vertelde ons dat we absoluut welkom waren in de kerk en dat ze zelfs achter onze relatie staan terwijl we twee vrouwen zijn. Het enige waar zij, niet eens op tegen zijn maar niet doen is het huwelijk tussen twee mensen met hetzelfde geslacht. Daar staan zij als kerk niet achter en dat is oke. We kunnen met een gerust hart, hand in hand in de kerk lopen tijdens de kindermis. Dat voelt goed.

Een lastige kwestie en als hier ervaringen mee zijn, hoor ik dat graag! Ik ben benieuwd, laten we geen ruzie maken in de comments over dit onderwerp. Iedereen mag het zijne geloven en je hoeft dat niet te accepteren als je het maar respecteert. Ik hoop dat we zo volwassen met elkaar kunnen omgaan!

Wat vind jij? Trouwen als twee vrouwen, kan dat of niet? laat het weten in de comments en onderbouw deze comments zodat we ervaringen kunnen uitwisselen! Houd het netjes.

Een grote verassing voor Lisa
Persoonlijk

Een grote verrassing voor Lisa!

Een makkelijke start hadden we niet.

Het klinkt cliché maar wat is de tijd snel gegaan. Ik kan mezelf als de dag van gisteren herinneren hoe het allemaal is gelopen tussen ons. Lisa en mij. Het begin van onze relatie is een van de mooiste dingen die ik heb meegemaakt. De klik die er vanaf het eerste moment was is nooit meer weggegaan.

In het begin leek het wel een sprookje en natuurlijk hebben we inmiddels dingetjes die ervoor zorgen dat het sprookje uiteindelijk een gezonde relatie is geworden. Inclusief dingetjes, meningsverschillen en ruzietjes maar dat hoort erbij en zelfs dat voelt goed. Een makkelijke start hadden we niet. De situatie tussen mij en de vader van James was op dat moment duidelijk maar het was ook duidelijk dat we nog enige tijd bij elkaar zouden wonen voor James. En omdat dit het niet simpel is om een huis te fixen dus als je nog iets weet..? 😉

Hobbels en beren op de weg.

We hebben al veel hobbels en beren op de weg verslagen en omdat ik vind dat Lisa een hoop accepteert, voor lief neemt en mij de tijd heeft gegeven om mezelf te kunnen zijn en hiervoor uit te komen, is het tijd voor een onvergetelijke dag samen. Ik heb een, al zeg ik het zelf, grote verrassing geregeld voor Lisa om intens te genietn met elkaar.

Het was trouwens bizar want het is Lisa al enige tijd duidelijk dat ik een verassing had geregeld. De dag, plaats en wat we gingen doen was haar tot vandaag onbekend. Op dit moment liggen we samen in een bruidsuite van een prachtig hotel. Foto’s zullen ongetwijfeld volgen en ook de video zal aankomende week op Hetlevenvantweevrouwen verschijnen.

Wat heb ik geregeld?

In het begin van onze relatie hebben we een leifde ontwikkeld voor kleine Vitage volkswagenbusjes. We hebben er al enkele gekocht die bij ons op de slaapkamer staan als verzameling. Die busjes hebben iets moois en als we ooit nog besluiten om te trouwen willen we dit zeker als vervoer.

We zijn daarna naar de Christmas Show geweest in de Ziggo Dome, vervolgens naar haar ouders gereden omdat dit vlakbij is en hen ook nog even te zien tijdens de kerstdagen. We lunchen bij elkaar om vervolgens een frietje te eten in Utopia, door te rijden naar een tatoageshop en te eindige in een prachtig hotel inclusief Jacuzzi.

Hoe wil ik dat de dag gaat verlopen.

Lisa kent mij goed en het eerste wat ze zei toen ik vertelde over de verrassing was het volkswagenbusje. Oeps! Ik schrok en heb tegen haar gelogen, sorry schat. Ik vertelde haar dat het sowieso in onze woonplaats zou zijn en dat ze moest afwachten.

Ik heb een mooie planning in mijn hoofd van hoe de dag moet verlopen en ik ben benieuwd of het ook echt zo is gegaan. Waarschijnlijk liggen we hier nu nog steeds over te kletsen terwijl we ontwaken in een sprookjeskamer.

Ik moest zogenaamd gisteren voor mijn vrijwilligerswerk naar Utrecht. Dit was achteraf niet handig voor mij dus ik zei dat de cursus in Nieuwegein was en niet zolang zou duren. Ik drop haar af in het centrum en dan heb ik twee opties waar ik op dit moment nog tussen twijfel.

Optie één: Ik haal het busje op, parkeer het bij het centrum van Nieuwegein. App Lisa waar ze is. Ik kom haar tegemoet en als zij dat busje ziet lopen we hier ongetwijfeld naar toe om te kijken. Ik pak dan nonchalant de sleutels en stap in. Ben zo benieuwd hoe haar hoofd er op dat moment uitzeit!

Ik twijfel nog tussen twee manieren om haar te verrassen.

Lisa gokt dat de verrassingsdag op de 24 is. Dus de 23 als we op weg naar Nieuwegein rijden om het busje te halen is het hoogstwaarschijnlijk een grote vis- reis waarin ze probeert om erachter te komen wat we gaan doen. Tja, dat zijn vrouwen. Dus ik heb voor de zekerheid, als ik mezelf verspreek of mijn lach niet kan inhouden een brief voor haar geschreven. Ik drop haar bij het centrum van Nieuwegein, geef haar die brief en rijd aan.

In die brief staat vermeld dat de verassingsdag is begonnen en dat ze moet wachten tot ik terugkom. Als ik voor deze optie kies zal ze ongetwijfeld vermoeden dat ik aankom rijden met een Volkswagenbusje. Ik neig voor nu naar het eerste plan maar dat horen jullie nog!

De eindbestemming.

Nadat we de avond in Utopia hebben doorgebracht, frietje hebben gegeten, gekletst te hebben met de inwoners rijden we door naar het hotel waar de rozenblaadjes op het bed al liggen te wachten! 😉

Lisa zegt weleens dat ik totaal niet romantisch ben en ze heeft een punt maar deze verassing komt toch best in de buurt? Het komt vanuit een goed hart en we hebben ongetwijfeld genoten van deze dag samen zijn!

Met hulp van De volkswagenbus heb ik deze dag onvergetelijk kunnen maken!

Wij zijn een Tinder match
Persoonlijk

Wij zijn een Tinder- match, het bestaat écht!

Weinig mensen weten hoe wij elkaar precies hebben leren kennen.

Hoe het allemaal precies is gelopen tussen mij en Lisa heb ik nooit helemaal duidelijk vermeld. In mijn ogen deed het er niet toe op welke manier wij elkaar hebben ontmoet. Het is lastig als je een blog hebt waar je al enkele jaren een deel van je leven in beschrijft en als er dan iets vervelends gebeurd zoals onze scheiding is het even passen en meten om dit naar buiten te brengen.

Ik draai hier sowieso altijd omheen en ik denk dat mijn famillie, buiten mijn ouders om, niet eens weten hoe wij elkaar hebben ontmoet. Ik bedoel, Tinder kom op daar zit je toch alleen op als je intimiteit wil? Nou, blijkbaar niet. Ofja, niet alleen maar want ik had heus wel aanspraak van mensen die puur en alleen daarop uit waren maar dan is er een handige block functie die je kunt gebruiken!

De Tinder- app heb ik misschien een dag of drie gebruikt. Het was voor mij absoluut niet de insteek om en relatie te zoeken. Ik vulde hier voor het eerst in mijn zoekprofiel ‘vrouwen & mannen’ en toen ik erachter kwam dat de meeste mannen inderdaad wat anders zochten dan ik heb ik zelfs alleen ‘vrouwen’ ingevuld.

Dat was best wel heel erg spannend kan ik je vertellen! 😉 Maar het liep een stuk beter met de vrouwen dan met mannen. Ik had regelmatig een gezellig gesprek en zocht speficiek naar vrouwen in mijn omgeving om mijn netwerk een beetje te verbreden. Het is nogal lastig als je een kind hebt en je interesses van het uitgaan en opstap gaan verminderen waardoor je soms niet meer matcht met je huidige vrienden.

Help, mijn hartjes waren op toen ik Lisa haar foto zag!

En daar was ze dan. Lisa. Ik weet nog precies welke foto ze had geplaatst op haar profiel. Het was een foto die ze met Carnaval had gemaakt en mijn eerste indruk was: Met haar ga ik sowieso klikken en heel veel lachen. Gek eigenlijk maar dat was het eerste wat ik dacht. Misschien ook omdat ze op dat moment leek op hoe ik vroeger was, dat las ik terug in haar profiel en dat was iets wat me aansprak.

Mijn hartjes waren op dat moment op. Blijkbaar had ik al talloze vrouwen geliked en mocht Lisa er niet meer bij. Ik moet je eerlijk bekennen dat ik geen flauw benul had wat ik op dat moment aan het doen was. De hele app kende ik niet en crashte regelmatig. En natuurlijk ook op het moment dat ik aan Lisa een hartje wilde geven.

Bizar maar waar, ik moest regelmatig 8 minuten wachten totdat ik verder kon maar omdat die app op die dag constant weg viel en ik persé Lisa wilde bekogelen met een hartje, heb ik een hele dag gewacht en constant op de app gekeken of ik alweer nieuwe hartjes had. Schattig hé?

Wij zijn een Tinder- match, het bestaat écht!

BAM, een match! En dan is het nog een dingetje: Wie begint er met kletsen? Maar nog voordat ik mijn app opende had ik al een berichtje van Lisa. ‘Hey, hoe is het? Wat zoek je hier?’. Heerlijk, recht voor zijn raap & lekker duidelijk dat was precies wat ik zocht.

Ik vertelde haar dat ik gezellig contact zocht! Dit was het moment dat we de hele dag hebben gesproken op Tinder. Later op de dag vroeg Lisa of ze mijn nummer wilde. Ik draaide daar nog even omheen omdat zij de eerste zou zijn met wie ik op Whatsapp verder zou kletsen. Ik ging overstag en daarna volgende eindeloze gesprekken waarvan we die avonds zelfs al direct gebeld hadden, dat werd Facetime en dat werd uiteindelijk maanden daarna een relatie!

Wij zijn een Tinder- match, het bestaat dus écht. Ik had op het moment dat ik Lisa op Whatsapp had gekregen direct de app verwijderd. Het was niet helemaal mijn ding en ik moet toegeven dat de vrouwen daar niet heel veel afwijken van de mannen en het vooral seksgerelateerd is.

Hoe heb jij je geliefde leren kennen? Laat het weten in de comments. Ik ben benieuwd!

Intens geluk en in intens verdriet
Persoonlijk

Intens verdriet en intens geluk 2017!

Ik had never nooit gedacht te staan waar ik nu sta.

De december maand is voor mij altijd een moment om terug te kijken op het afgelopen jaar. Ik weet niet goed of dit nou een van mijn topjaren zijn geweest of dat het behoort tot een van mijn minder goede jaren. Het was een emotioneel jaar, dat is een ding wat zeker is.

Dit jaar zijn er allerlei gevoelens door mijn lichaam gereist die er allemaal mogen zijn maar het soms best heel moeilijk hebben gemaakt voor mij. Een jaar met intens verdriet en intens geluk.

Ik had never nooit aan het begin van dit jaar gedacht dat ik nu zou staan waar ik sta. Een jaar wat ik in ging met, ik dacht toen nog, de man van mijn dromen en het duurt nog maar enkele weken voordat ik het jaar afsluit met, ik denk nu, de vrouw van mijn dromen.

Ik besef mezelf dat ‘voor altijd samen’ niet persé betekent dat je tot de dood je scheidt samen bent met dezelfde partner. Althans, niet in de zin dat degene altijd fysiek aanwezig moet zijn.

We sluiten alles dit jaar af.

De scheiding heeft mij inmens veel geleerd. Ik heb bijvoorbeeld geleerd dat liefde ook loslaten kan betekenen. Dat je sommige mensen in je hart mee draagt voor de rest van je leven omdat het een prachtig mooi persoon is maar het niet (meer) klikt als partner van.

Ik doel uiteraard op de vader van James waar ik tien jaar lang lief en leed mee heb gedeeld. We hebben toffe dingen meegemaakt, moeilijke jaren gekend, mensen verloren in onze directe omgeving maar ook tranen over onze wangen gelachen. We hebben vervelende onderzoeken doorstaan en nare ziekenhuisuitslagen moeten verwerken en dit jaar sluiten we dat allemaal af.

Hij heeft mij geleerd om naar mezelf te kijken en dat vooral te blijven doen. Hij heeft mij aangemoedigd om mezelf te mogen zijn. Hij heeft mij gerustgesteld en geholpen met de gevoelens die ik ineens voor Lisa kreeg. Hij heeft mij eraan herinnerd dat het leven te kort is om te twijfelen en dat je nooit weet wat de toekomst je brengt.

Een jaar waarin ik overspoelt werd door verschillende gedachtes en twijfels.

Het jaar dat onze baby veranderde in een peuter met praatjes. Een jaar waarin hij een jongetje werd, voor het eerst een stoer kapsel kreeg, we zijn tweede verjaardag vierde en hij voor het eerst naar de peuterspeelzaal ging. De ontwikkeling van James is heerlijk om op de voet te volgen en ieder woordje en zinnetje wat hij zegt, puur geluk. Het gaat goed met James en als het goed gaat met je kind, gaat het goed met jou als ouder.

Een jaar waarin ik overspoelt werd door verschillende gedachtes en twijfels. Moet ik mijn hart volgen zoals de qoute van mijn blog of moet ik mijn verstand gebruiken? Waarom zegt mijn verstand iets anders dan mijn hart? Wat is het beste voor mij maar vooral voor James?

Eindeloze gesprekken gehad met Lisa over hoe het zou zijn als we een relatie zouden hebben. Was het beter om vrienden te blijven of wagen we de stap? De gevoelens die we hadden konden we niet wegstoppen, niet verbloemen en vooral niet tegenhouden. Het was zoals het was, we wilde elkaar en niet voor een aantal uurtjes maar voor altijd.

Ik heb dit jaar mezelf leren kennen, nog beter dan ik al dacht te doen. Ik heb gevoelt en voel wat ik moet voelen. Wat hoort, wat klopt wat de bedoeling is en ik heb vooral geleerd om voor mezelf te kiezen. Te zijn wie ik ben, wie ik mag zijn en dat voelt heerlijk.

2017 heeft mij tot mooie inzichten gebracht en ik ben benieuwd wat 2018 te bieden heeft. Hoe was jullie jaar?

Persoonlijk

Ik ben gezegend met vier schoondochters!

Ik moest wennen aan de kusjes!

Wat gaat de tijd toch ongelofelijk snel. Als ik bedenk dat het alweer acht maanden geleden is dat onze dochter aangaf verder te gaan met een vrouw en gaat scheiden van haar ex- man. Mijn man en ik hebben er totaal geen problemen mee gehad toen we dit nieuws hoorde.

Ik moest in het begin even aan wennen als ze elkaar een kus gaven. Dit paste niet in het plaatje van wat ik altijd dacht en had gezien bij Lonneke. Ik weet zeker dat dit niks te maken had met het feit dat het een vrouw was. Het was precies hetzelfde geweest als het een man was geweest.

Gelukkig heeft Lonneke ons de tijd gegeven om het een plekje te geven en hebben we hier ook altijd goed over kunnen praten. Inmiddels zijn we ook gewend aan de kusjes en de knuffels die zij elkaar geven en doet dat ons juist goed komt te zien. Ze zijn gelukkig samen.

Ze kan James niet meer uit haar leven denken, prachtig toch?

Als ik terugkijk is het allemaal heel natuurlijk verlopen. We waren al snel gewend aan Lisa en natuurlijk waren wij erg benieuwd hoe ze James zou omgaan en met Lonneke die chronisch ziek is maar het verloopt allemaal heel soepel. Een agenda met z’n drieën zorgt ervoor dat ze alles goed rondom het kleine mannetje kunnen regelen.

Lisa is bij ons ook helemaal zichzelf, niet verlegen al vraagt ze soms nog netjes of ze iets mag pakken maar na acht maanden is dat vanzelfsprekend in ons gezin. Ze is gelukkig helemaal gek van James, zorgt goed voor hem en ze zei laatst dat ze James niet meer kan wegdenken uit haar leven. Een mooier compliment is er geloof ik niet, toch?

Het is bijzonder hoe snel we wennen aan de nieuwe situatie maar als je ziet dat je kind gelukkig is doet het er niet toe of dat met een man of vrouw is. De rest van onze grote familie waar ze inmiddels kennis mee heeft gemaakt reageert normaal en dat zorgt ervoor dat ze helemaal geaccepteerd is als de vriendin van onze dochter.

Ik ben dus nu gezegend met vier schoondochters en dat bevalt prima!

Met de feestdagen in het vooruit zicht kan ik beter met Lisa overleggen. Zij is handig in de keuken dus dat is een leuke bijkomstigheid. Lonneke houdt daar niet van dus dat kan ik nu allemaal met Lisa bespreken. Het is een leuke lieve vrolijke meid. Ze speelde voor het eerst als piet in ons Sinterklaasteam en paste helemaal bij de club.

Dit jaar zullen zowel Merijn en Lisa bij ons de feestdagen vieren. Gelukkig hebben onze andere kinderen ook geen problemen mee. Dit komt omdat we alles met elkaar bespreken en er daarom geen reden is om het niet te doen. Ik vind het voor James ook belangrijk om de belangrijkste mensen in zijn leven erbij te hebben.

Sinterklaas vieren we dit jaar zelfs nog gewoon met de ouders van Merijn erbij. Dat vinden we gezellig en belangrijk voor James. Ik ben zo blij dat dit op deze manier kan!

Ik ben nu dus gezegend met vier schoondochters en dat bevalt prima!

Xx je schoonmoeder

Persoonlijk

Mijn coming out verhaal – Lisa!

Ik had niemand in mijn omgeving waarmee ik over homoseksualiteit kon praten.

Het was voor mezelf duidelijk toen ik in de eerste klas van de middelbare school zat. Dit was voor mij een struggle want ik voelde me anders dan de rest en als je iets niet wil in je puberteit is jezelf anders voelen. Ik hield het voor mezelf maar steeds vaker kreeg ik dé vraag die mij aan er steeds opnieuw aan herinnerde: ‘Lisa, heb je al een vriend? of ‘Wordt het niet eens tijd voor een leuk vriendje?’.

Ik werd er door die vragen steeds opnieuw aan herinnerd. Ik vond meisjes gewoon leuker, veel leuker maar ik was nog niet zo bezig met ‘verkering’ hebben. Ik was meer bezig met voetballen en MSN- en dus het antwoord op de bovenstaande vraag was altijd: Nee, ik ben daar nog niet aan toe!’.

Met mijn diploma en een groot geheim op zak ging ik door naar mijn vervolgopleiding. Ik had niemand in mijn omgeving waarmee ik over homoseksualiteit kon praten tot dat ik op een dag stage moest lopen en een collega begon over ‘haar vrouw’.

Tussen de potten en de pannen kwam ik uit de kast voor mijn ouders.

Ik dacht, het bestaat het! Ik wilde daar alles van weten. Het werd meer dan een collega door de gesprekken die wij voerde. We hebben uren gepraat en ik vond het reuze interessant. Dit was precies wat ik nodig had op dat moment. Iemand waarmee ik kon praten over homoseksualiteit. De grootste struggle op dat moment in mijn leven.

Het ging daarna sneller dan ik had verwacht. Ik wilde het mijn ouders en mijn zusje vertellen maar ja, hoe doe je zoiets? Het had even tijd nodig maar op een dag voelde ik dat ik het moest vertellen. Ik was er klaar voor.

Het was op een avond. We gingen eten. Mijn zusje vroeg die avond toevallig ook of het niet eens tijd werd voor een vriendje. Dit was een inkoppertje. ‘Nee, ik wil een vriendinnetje’ antwoordde ik en ik schrok direct van wat ik zei. Mijn moeder stond op en ging de tafel afruimen en mijn zusje ging naar boven. Daar zat ik dan aan tafel.

Ik voelde me slecht want ik kreeg niet de reactie die ik had gehoopt. Ik heb mijn moeder en zusje de hele avond niet meer gezien of gesproken. Mijn vader was aan het werk en zou rond een uur of acht thuis komen. Ik moest die avond oppassen maar mijn vader belde op. ‘Lisa, moet je mij niet iets vertellen?’.

‘Ach meisje het maakt niet uit. Ik wist het ergens wel!’

Mijn coming out verhaal. Ik had het eerder moeten doen!

Ik kwam die avond laat thuis en viel mijn vader huilend in de armen. Ik kon geen woord uitbrengen en na een goed gesprek kon ik redelijk slapen. Mijn moeder sprak een aantal dagen nauwelijks tegen mij. Die vond het moeilijk. Ik was op dat moment geraakt door haar reactie maar achteraf begrijp ik het een stuk beteren.

Ik kan mezelf voorstellen dat het als een shock overkwam. Het was ook zo ‘out of the blue’ tijdens het eten maar ik kon geen beter moment vinden. Ik moest van mijn geheim af en ik was klaar om mezelf te zijn. Dit zijn dingen die soms tijd nodig hebben maar inmiddels accepteert mijn familie mij zoals ik ben en zijn Lonneke en ik meer dan welkom samen bij mijn ouders.

Mijn grootste angst was mijn opa. Hij was heel gelovig en dat maakte mij bang voor zijn reactie. Ik belde mijn opa op om het te vertellen. Ik durfde niet langs te gaan om het te vertellen. ‘Opa, ik denk dat ik op vrouwen val. Nu wil je mij zeker nooit meer zien?’

‘Lisa, doe niet zo raar. Jij bent nog steeds dezelfde Lisa en als jij gelukkig bent dan ben ik dat ook!’

Ik heb achteraf spijt van dat ik het zolang heb verzwegen. Dit had alles gemakkelijker gemaakt voor mezelf en uiteindelijk kreeg ik een jaar later inderdaad gevoelens voor een vrouw.

Ik wil iedereen aanraden het er gewoon te laten zijn. Het is niet raar, vies, stom of anders. Het is wie jij bent. In mijn geval is dat lesbisch zijn.

Love just grows, so accept it, i’m in to Lonneke my chick! 😉

Ben ik Lesbisch?
Persoonlijk

Ben ik lesbisch?

Waarom is het belangrijk om jezelf in een hokje te plaatsen?

Het is voor de één heel duidelijk wat zijn of haar geaardheid is en voor de andere niet of minder duidelijk. Ik heb de titel van mijn artikel zelf ook zó vaak gegoogeld. Het was op een of andere manier belangrijk om te weten of ik lesbisch was of niet maar waarom?

Ik krijg steeds vaker e-mailtjes waarin meisjes hen situatie beschrijven en aan mij vragen of ze dan nu lesbisch zijn. Ik herken mezelf in die meisjes. Ik heb namelijk precies hetzelfde gedaan, in de pubertijd maar ook toen ik Lisa leerde kennen en gevoelens voor haar kreeg.

In onze maatschappij is het blijkbaar belangrijk om jezelf in een hokje te plaatsen en handiger om in hokjes te denken, want? Is het leven daardoor gemakkelijker? Heb je dan pas het gevoel alsof je ergens bij hoort? Word je dan meer geaccepteerd?

Ik denk dat dit alles helemaal niks uitmaakt en los staat van het feit of je op vrouwen, mannen of allebei valt. Je hoeft helemaal niet uit de kast te komen als jij er nog niet zeker van bent. Sterker nog, je hoeft er nooit helemaal zeker van te zijn. Niemand verplicht jou om er zeker van te zijn dat je op mannen of vrouwen valt, als je maar verliefd bent op je partner, welk geslacht dan ook!

Zolang wij uit de kast willen komen, blijft het een ‘dingetje’.

Het is sowieso onzin dat als je lesbisch of homo bent, je een coming- out verhaal moet hebben. Zolang wij uit de kast komen, er een ‘dingetje’ van maken en tegen iedereen vertellen dat je op vrouwen, mannen of allebei valt, blijft het een bijzonder onderwerp waar mensen struggles van ondervinden.

Stel nou dat je uit de kast komt omdat je op internet leest dat wat jij voelt of denkt, echt typisch homo of lesbisch is en je later, als je wat ouder bent, toch merkt dat je hetero bent? Moet je dan opnieuw op de kast komen? Maar dan als hetero? Dat lijkt me wat ingewikkeld, niet alleen voor jezelf maar ook voor de mensen in je omgeving.

Blijf lekker in de kast zitten totdat je een relatie krijgt met een vrouw of een man waarvan je voelt dat het klopt. Het is niet erg om niet zeker te zijn van je geaardheid. Dat komt vanzelf, of niet, en dan is het ook goed.

Het is altijd goed om te praten over iets waar je jezelf mee bezig houdt. Zoek een maatje of vertrouwenspersoon in je omgeving waar je jouw verhaal mee kan delen. Dat lucht sowieso al op!

Ben ik lesbisch?

In mijn puberjaren keek ik vooral naar jongens. Ik was ook altijd verliefd op een jongen. Nooit op een meisje. Ook niet als ik nu eerlijk en oprecht terugkijk. Ik heb nooit gevoelens gehad voor een meisje of vrouw. Ik kon een vrouw wel aantrekkelijk vinden maar ja, wat zegt dat?

Ik denk dat er vast meer hetero- vrouwen zijn die ‘de vrouw’ ook aantrekkelijk kunnen vinden zonder dat ze hier gevoelens bij krijgen. Dit had ik precies hetzelfde, tot Lisa. Ik heb wel een keer eerder met een vrouw gezoend en dat was zeker een fijne ervaring maar niet meer dan dat.

De boodschap die ik wil meegeven is eigenlijk: Bekijk, ontdek en voel wat je voelt. Als jij een vrouw aantrekkelijk vindt hoeft het niet te betekenen dat je lesbisch bent. Het is een ontdekkingstocht die alleen jij kan bewandelen en voelen. En als je het nog niet zeker weet? Boeie, lekker verder gaan met je ontdekkingstocht en er komt vast ooit duidelijkheid voor jezelf!

Til niet te zwaar aan de hokjes die mensen ooit hebben bedacht. Aan het eind van de dag zijn we allemaal mensen. Mensen die allemaal gaan slapen, die allemaal opstaan, die allemaal studeren of werken, die allemaal zijn wie ze mogen zijn, ook als je dat nog niet duidelijk hebt voor jezelf.

Lees ook: Ik ben bang voor mijn gevoelens voor een vrouw! deel 1 

Wat is jullie tip aan de jongere meisjes of jongens die twijfelen aan hen geaardheid? Laat het weten in de comments. Op deze manier kunnen we elkaar helpen!