Browsing Tag

Kind

neus- en keelamandelen operatie
Mama &zo

Keel- en neusamandelen operatie bij een kleuter.

James had moeite met eten. 

2019 was een pittig jaar voor James. Hij is dol op eten maar dit ging steeds moeizamer. Hij leek zijn boterham niet goed weg te krijgen. Een afspraak bij de huisarts werd een afspraak bij de KNO- arts en toen werd het duidelijk dat James zijn keel- en neusamandelen weggehaald moest worden. 

James was nét vier jaar oud. Ik wilde niet dat hij niet kon genieten op zijn verjaardag dus dit hebben we nog gevierd en twee dagen daarna was het zover. Dan zou hij de zomer kunnen herstellen zodat hij na de zomer meteen kon instromen in groep 1. 

De voorbereiding op keel- en neusamandelen operatie.

Ik heb het James pas verteld een dag voor de operatie. Ik wilde niet dat hij onnodig spanning zou hebben vooraf de operatiedag. We keken samen wel tien keer het filmpje van hoe die dag zou gaan verlopen. Het ging prima. James koos zijn knuffels uit en samen reden we naar het ziekenhuis. 

Het moeilijkste was dat hij niet mocht eten. Het was inmiddels 09:00 uur en dat was voor hem vervelend. Papa kwam ook nog even in het ziekenhuis, samen spelletjes gespeeld en toen mocht hij zijn operatiepakje aan doen. Dit was geen probleem want hij had dit alles al gezien op het filmpje. 

Geen tranen bij de slaapdokter.

De zuster kwam hem ophalen, samen met haar bestuurde ik zijn bed naar de operatiekamer. Hij vond het geweldig, een bed op wielen mama! Ja vriend, leuk he? Bij de slaapdokter mocht James een knuffel uitkiezen en keken we nog een filmpje. Hij was heel relaxed en we hebben veel gelachen samen. 

Het overleggen naar de brancard ging ook prima. Ik wist dat het vanaf dat moment snel zal verlopen dus ik begon tegen James te vertellen dat hij een kapje op kreeg en dan lekker zou gaan slapen. Het verliep vlot, hij accepteerde alles wat er gebeurde op dat moment en tijdens een zelfverzonnen verhaaltje van mij viel hij lekker in slaap. 

Wauw, dit had ik niet verwacht van mijn kleine grote jongen. Hij was zo super stoer geweest. Ongekend. Ik daarentegen liep met tranen de OK uit. 

James kwam niet goed uit de narcose

Het duurde enorm lang voordat ik geroepen werd. Ik had het inmiddels al een keer gevraagd bij de balie. Het zou een kwartier gefixt zijn maar we waren een half uurtje verder. James lag zoals hij altijd ligt, op zijn buik met een hoop bloed op zijn gezichtje en op het bed. Ik vond dit niet prettig, heb hier zelf een handdoekje onder gelegd zodat hij niet zou schrikken als hij wakker werd. 
Het wakker worden uit de narcose was een drama. We moesten vrijveel moeite doen om hem uberhaubt wakker te krijgen. In eerste instantie op de OK zelf at hij vrolijk een ijsje. Ik dacht, wow als dit het is dan is het perfect verlopen. Helaas was dit absoluut niet het geval. James reageerde heftig op de narcose. Bij Lisa op schoot kwam hij tot rust en viel hij in slaap maar dat heeft een hele tijd geduurd. Hij moest drinken, maar dat was natuurlijk enorm pijnlijk dus dat verliep moeizaam. 

Het herstel liep niet zoals gepland.

James leek ontzettend boos te zijn op mij want ja, ik had hem voor het laatst gezien. Ik wist dat dit een normale reactie was en nam een stapje terug. Laat in de middag mochten we naar huis. De zomer was heftig, het was 40 graden en hij mocht niet naar buiten én niet zwemmen. Met de gordijnen en rolluiken dicht lag James op de bank televisie te kijken terwijl wij ieder half uur/uur hem lieten drinken en nog beetje, een ijsje gaven. 

De nacht verliep prima maar de dag daarna wilde hij niks. Hoewel hij enorm honger had deed eten natuurlijk gigantisch veel pijn. Wij hebben alles geprobeerd om hem te laten drinken. Ik had bij de Action en tweedehands een tasje met cadeautjes gekocht zodat hij iets naar uit te kijken had als hij een beker water op had. James die normaal dol is op cadeautjes en vooral op uitpakken vond hier nu niks aan. Hij hoefde niks. 

James was uitgedroogd en werd opgenomen.

In de combinatie met de hittegolf die we over ons heen kregen twijfelde ik tegen de avond of ik de huisartsenpost moest bellen. Mijn moeder zat samen met mij in de tuin terwijl James als een doodvogeltje op de bank lag te slapen. Ineens raakte James in paniek, we rende naar binnen en hij had een hele hoop bloed overgegeven. Ik had naar mijn gevoel moeten luisteren. Mijn moeder maakte James schoon en ik belde de spoedpost op. 

We moesten direct komen. James bleek inderdaad uitgedroogd. Hij reageerde nergens meer op. Zijn infuus werd geprikt in zijn arm en daar heeft hij helemaal niets van gevoelt. James moest blijven, ik was hoogzwanger en Lisa had een avonddienst. Oma bleef die nacht in het ziekenhuis slapen en zo wisselde we elkaar af door de dag heen. 

Een licht- stemmetje en op naar groep 1.

James heeft uiteindelijk vier dagen in het ziekenhuis gelegen. Hij wilde de eerste dagen zelf ook niet naar huis. Dat zegt veel. Hij voelde zich enorm zich en zwak. We speelde soms in de speelkamer maar verder zat er weinig beweging in James. De tijd hierna verliep het steeds beter hoewel hij nauwelijks durfde te eten en te drinken was het nu meer de angst dan dat het daadwerkelijk pijn deed. 

Hij heeft nog lang met een licht stemmetje gepraat maar gelukkig was hij voldoende hersteld om in te stromen naar groep 1 met de rest van zijn vriendjes en vriendinnetjes. Het was een heftige periode en hij heeft het er soms nog steeds over maar uiteindelijk is hij goed hersteld en kan hij weer lekker smullen van zijn boterhammen. 

Keel- en neusamandelen operatie bij een kleuter.

Gelukkig kan James er goed over praten en heeft hij er geen trauma aan overgehouden voor zover het nu lijkt. Ik vond het extra vervelend dat dit zo liep omdat hij zo dapper was voor de operatie.  Dit was onze ervaring met een keel- en neusamandelen operatie bij een kleuter.

Heb jij ervaring met weghalen van keel- en neusamandelen? Laat het weten. Wij zijn benieuwd!  

Persoonlijk

De band met je broer en zus!

Ik was een cadeautje!

Toen ik in mijn moeder haar buik zat te chillen, was dit het eerste jaar dat geslachtsbepaling mogelijk was. Mijn ouders konden zien of ik een jongetje of een meisje was. De beelden waren nog niet zo duidelijk en het was dan ook niet de eerste keer dat een arts zich had vergist.

Mijn ouders dachten te weten dat ik een meisje zou zijn. Ze werden geadviseerd om mijn kamer niet direct roze te verven na de echo. Ik was een cadeautje. Ik scheel 6 jaar met mijn jongste broer. De vierde!! en laatste keizersnede van mijn moeder en dus een meisje.

Trots dat ze waren! Snap ik. Ze wisten toen nog niet dat ik zodra ik kon lopen in bomen ging klimmen, slootje ging springen of kikkers ging vangen. Oh ja en ik had een hekel aan roze en poppen.

De band zoals met mijn broers gun ik James en Marlie ook.

De band die ik heb met mijn broers is hecht. Althans, zo ervaar ik dat. Ze zijn allemaal verschillend en ik bespreek ook andere onderwerpen bij een bepaalde broer. Dat is top, want ik heb de keus uit drie broers dus ik kan altijd wel met iets bij een van de drie terecht.

Lisa heeft het een lange tijd gemist en had ook graag een broer of zus gewild waarmee zij alles kon bespreken. Inmiddels heeft zij net zo goed de keus uit drie, alleen bespreekt zij het dan vaak met een van de drie schoonzussen.

De band zoals met mijn broers gun ik James en Marlie ook. Tot nu toe is het prachtig verlopen. Hij zag haar, zij voelde hem en het waren direct broer en zus. Twee handen op een buik. James werd verdrietig toen Marlie voor het eerst werd verschoond omdat er nog bloed op haar hoofdje zat. Dat moest wel pijn doen aldus James. Hij had nog wel een pleister over. De lieverd!

Twee gevoelige kinderen.

Marlie maakt ons gezin compleet en hij lijkt dat ook zo te voelen. James is nooit jaloers geweest en altijd begripvol. Nu ze wat ouder is en soms zijn bouwwerken sloopt, blijft hij lief voor haar. Een beetje te lief. Ik moet soms tegen James zeggen dat hij daar heus wel iets van mag zeggen. Nu begint hij soms te vragen of wij Marlie even weg kunnen zetten.

James ziet zijn vader om het weekend en daar geniet hij intens van. Ik merk aan Marlie dat zij hem mist. James krijgt bij papa natuurlijk de volledige aandacht en dat is heerlijk voor hem maar als hij thuis komt krijgt Marlie als eerst een dikke kus en een knuffel. Daarna zijn wij pas aan de beurt.

Het zijn twee gevoelige kinderen. Als Marlie pijn heeft, huilt James en andersom. Als er een kindje komt spelen bij James die het niet gewend is dat er nog een klein zusje bijloopt, zie ik James naar mij kijken van hoe kan ik hier nou het beste op reageren want ik vind het wel leuk. Inmiddels is hij oud genoeg om ook lekker boven te spelen. Het blijft belangrijk dat hij ook zijn eigen spel kan doen zonder dat daar altijd een zusje bij zit!

Het is nog maar afwachten hoe het gaat verlopen.

Het is nog maar afwachten hoe het gaat verlopen in de toekomst. Ik hoop dat zij net zo’n band met elkaar zullen krijgen als wij hebben met onze familie. Dat blijft toch onvoorwaardelijk.

Is de band met jou broer of zus belangrijk voor jou? Hecht je hier waarde aan? We zijn benieuwd!

Geen categorie, Persoonlijk

Reizen met je kind en een chronische ziekte buiten Europa.

Op vakantie met je kind.

Als de situatie het toelaat proberen wij ieder jaar een tripje te maken naar het buitenland. Wat dat betreft is James een verwende peuter die al twee keer in zijn leven op vakantie is geweest. De eerste gezinsvakantie was in Frankrijk en vorig jaar zijn we naar Spanje vertrokken. De plannen zijn om nog eens naar Amerika te vliegen maar hiervoor zijn er andere voorbereidingen nodig als een tripje binnen Europa zoals oa een ESTA. Later in dit artikel lees je hier meer over.

Wat ons betreft is een vakantie met je kind onder de vier jaar prima te doen. Mits jezelf een beetje relaxed blijft. Ik werd bijvoorbeeld hard uitgelachen toen ik een koffer besteedde aan alleen maar speelgoed voor James. Achteraf werd ik hartelijk bedankt. James heeft zowel de vlucht als de vakantie met zijn eigen speelgoed gespeeld en als je kind het naar zijn zin heeft, is het voor de ouders ook gauw goed.

Dit jaar zouden we eigenlijk op vakantie gaan naar mijn broer en schoonzus in Amerika. Zij hebben inmiddels een dochter gekregen en een mooi huis gekocht. Hoewel social media een prima platform is om alles te kunnen zien en te delen, blijft het een lastig verhaal. Je wil immers gewoon zien waar je familie woont, hoe ze leven en vooral knuffelen.

Een tripje buiten Europa vergt een goede voorbereiding.

Een tripje buiten Europa en in ons geval naar Amerika vergt wat andere voorbereidingen naar een ‘simpele’ vlucht naar Spanje. Je zit immers minimaal 8 uur in het vliegtuig en zie dan je peuter maar te vermaken. Een koffer vol met speelgoed of niet, het wordt een stuk lastiger.

Ik ben zelf een aantal keren in Amerika geweest. New York heb ik gezien, Atlanta ben ik geweest en ook in Houston ben ik een tijdje verbleven. Dit waren allemaal vakanties met mijn ouders. We gingen dan speciaal voor mijn broer. Het scheelde ons veel geld want de accommodaties waren uiteraard bij mijn broer op dat moment.

Het lijkt mij geweldig om James en Lisa dezelfde ervaring te geven en nu zeker omdat James kan spelen met zijn nichtje. Wij zochten uit wat je moet voorbereiden voor een reis naar Amerika want zoals ik al zei, dat is andere koek als een tripje van twee weken naar Spanje.

Wat moet je regelen voor je vlucht naar Amerika?

Zo ben je bijvoorbeeld verplicht om een ESTA te hebben want als je hier niet over beschikt wordt je geweigerd voor de vlucht. De ESTA is in 2009 ingevoerd en is bedoeld voor het veilig reizen, waarmee alle reizigers vooraf gescreend en geregistreerd kunnen worden. Het geeft dus best een veilig gevoel.

Een ESTA geeft overigens geen garantie om het land daadwerkelijk binnen te mogen. Bij aankomst kan de beslissing alsnog gemaakt worden om je te weigeren. Gelukkig gebeurt dit zeer zelden en zou ik me hier ook geen zorgen over maken als je jezelf altijd volgens de wet hebt gedragen.

Als de ESTA is goed gekeurd dan vervalt deze binnen 90 dagen. Je kunt dus 90 dagen onbezorgd in Amerika verblijven. Wil je langer in Amerika verblijven, wonen of werken, dan heb je een Visum nodig.

Een paspoort en een ESTA is trouwens ook nodig voor minderjarige. Als wij naar Amerika vertrekken zullen we deze dus ook moeten aanvragen voor James. Gelukkig heeft hij al een paspoort voor het geval dat we met spoed naar Amerika zouden moeten. Ik vond dat wel zo’n veilig idee met familie buiten Europa.

De ESTA wordt dan ook gekoppeld aan je paspoort. Als deze dus niet meer geldig is dan vervalt de ESTA en dien je deze opnieuw aan te vragen.

Het grootste leerproces voor ons is om de ESTA een tijd voor de reis aan te vragen zodat alles op tijd binnen is. Zo zijn wij het bijvoorbeeld een keer vergeten waardoor we een dag voor de vlucht in de stress zaten. Gelukkig werden wij geholpen door Visumbuitenland bij de aanvraag van ons ESTA waardoor wij met spoed een aanvraag hadden geplaatst en alles alsnog in orde was voor de vlucht.

Reizen buiten Europa als je chronisch ziek bent.

De eerste jaren met de ziekte van Crohn moest ik er niet aan denken om op vakantie te gaan. Niet in Europa maar al helemaal niet buiten Europa. Inmiddels heb ik mijn draai hier in gevonden en weet ik exact waar ik voor mezelf op moet letten. De ziekte van Crohn heeft geen handleiding en je dient dus zelf te onderzoeken wat voor jou het beste werkt.

Het toilet in het vliegtuig was iets wat mij altijd tegenhield. Laten we eerlijk zijn, je zit liever thuis op je gemak als je buikpijn hebt. Maar als je zo gaat denken dan kom je nergens meer. Ik heb dit proberen los te laten, neem altijd een setje extra kleding mee voor het geval dat en ik zorg voor voldoende medicijnen die ik op dat moment kan innemen.

De kosten van gezondheidszorg in Amerika kunnen een stuk hoger liggen dan in Nederland. ALs je in Amerika gebruik (moet) maken van een dokter, ambulance of het ziekenhuis wordt dit niet altijd vergoed door je zorgverzekering. Een reisverzekering is een belangrijk document waar je dit soort dingen mee kunt voorkomen. Het is altijd goed om je hierover goed te laten informeren.

Reizen buiten Europa vergt wat voorbereidingen en het is belangrijk dat je jezelf goed laat informeren. En wil je weten hoe onze vakantie was met onze peuter in Spanje? Klik dan op deze link.

Moeilijke momenten door de scheidng
Persoonlijk

Moeilijke momenten door de scheiding.

Thema ‘familie’ op de peuterspeelzaal.

Ik heb het al eens eerder geschreven. Een scheiding is nooit leuk vooral niet als er kinderen in het spel zijn want zij zijn vaak de dupe van een scheiding. Hoe goed je ook uit elkaar gaat, het blijft moeilijk, vooral door James. Ik wil James intens gelukkig zien en hem een stabiele basis geven waarop hij later verder kan bouwen.

We doen ons best maar het plaatje wat ik altijd in mijn hoofd had heeft in de werkelijkheid keihard gefaald. Je denkt nu over andere keuzes dieper en langer na voordat je een beslissing maakt omdat je bang bent voor de gevolgen maar is dat de bedoeling van het leven? Ik denk het niet. Het is natuurlijk nooit weg om lang en dieper na te denken over verschillende beslissingen maar je moet uiteraard wel blijven leven en je hart volgen.

Een van de moeilijkste momenten vond ik afgelopen week. Het thema op de peuterspeelzaal was ‘familie’. Tja, dat ligt momenteel natuurlijk wat ingewikkeld en leg dat maar eens uit aan een peuter 2,5. Ik had een mooie foto van ons drieën uitgeprint met James op onze nek en in zijn schooltas gedaan. Op de peuterspeelzaal weten ze van de situatie en ook dat deze binnenkort gaat veranderen omdat mijn ex- partner dan daadwerkelijk gaat verhuizen.

Voor hem is de scheiding later normaal.

Dit zijn situatie waarop ik het moeilijk heb. Ik vind het lastig dat op zulke momenten hij niet kan vertellen dat papa en mama bij elkaar zijn en hij een ‘normaal’ gezin vormt. Helaas zal James onze scheiding later als normaal ervaren en dat is een schrale troost.

Ik heb weleens tegen mijn moeder gezegd dat ik het jammer vond dat zijn herinneringen pas gaan ‘werken’ vanaf zijn vierde verjaardag. We doen immers zoveel leuke dingen met onze kleine man erbij waardoor het soms jammer is dat hij zich later hiervan niks zal herinneren.

Wat betreft de scheiding ben ik blij, hoewel het uiteraard twee kanten heeft want als hij wat ouder was geweest konden we hem beter uitleggen hoe de situatie is en gaat zijn terwijl hij nu nog niet alles begrijpt en daardoor spanningen kan ervaring die wellicht onnodig zijn. Daarbij gaan we nog steeds goed bij elkaar om waardoor hij er beter in kan berusten als hij alles krijgt en begrijpt.

Tekenen over de nieuwe situatie.

Nu het moment bijna zover is dat de vader van James gaat verhuizen ben ik samen met hem aan het tekenen. Ik teken drie huizen. Een huis waar Lisa, James, de hond Max en ik blijven wonen. Een huis waar papa met de konijnen gaat wonen en een huis waar de vriendin van papa woont.

Ik vertel hierbij verhalen zoals: Je blijft heel veel nachtjes bij mama slapen en dan gaat James in de auto naar papa toe en vraagt James: ‘Papa, mag ik bij je spelen?’ Ja, leuk!’ zegt papa dan. Neem je logeerkoffer en knuffels maar mee dan kun je ook een nachtje blijven slapen en samen met de konijntjes spelen. Dan zegt James: Doei mam, doei Lisa tot snel!’ En soms kan het zijn dat het vriendinnetje van papa ook met James komt spelen, leuk he?!

‘Ja leuk papa. Mama nee.’ Zegt JAmes dan. Het blijkt wel dat hij begrijpt dat ik er dan niet bij ben maar hem een andere dag weer zie. Laatst was James zelf aan het tekenen en dan tekent hij op zijn manier de situatie na en verteld precies wat ik hem heb uitgelegd.

Moeilijke momenten door de scheiding.

James is momenteel in de kus en knuffel fase. Hij merkt dat Lisa en ik elkaar een knuffel en een kus geven en papa en zijn vriendin. Dat vindt hij leuk maar hij kan het niet goed plaatsen. Hij wil nu dat iedereen elkaar een kus en een knuffel geeft als we naar het werk gaan. Dat is een beetje teveel van het goede. We leggen hem nu uit dat niet iedereen elkaar een kus en een knuffel hoeft te geven. We elkaar wel lief vinden en James het allerliefste is. Daarom geven we elkaar hier de hele dag een high five!

Ik ben benieuwd hoe het straks daadwerkelijk gaat lopen in de praktijk. We doen beide keihard ons best om ervoor te zorgen dat James het zo fijn mogelijk heeft. Bij wie hij op dat moment ook is en dat de ander altijd even kan bellen om te kletsen met James..

Vind jij carnaval leuk of niet?
Mama &zo

Wat vind jij van carnaval leuk of niet?

James ging verkleed als tijger.

Een week geleden was het tijd om allemaal een, het kan niet gek genoeg pak, aan te trekken. ’s ochtend een pilsje als ontbijt nemen en de hele dag feesten. Carnavallen. Dat is waar ze onder de rivieren mee bezig zijn.

We hebben het jarenlang gevierd, dat wil zeggen: Een avond lallen in de kroeg en bier drinken. Sinds dat James er is hoeft het voor mij niet meer zo nodig. Het scheelt een hoop geld want er komt zo een euro extra bij alle drankjes die je wil bestellen met Carnaval.

James krijgt alles nu nog bewuster mee dan vorig jaar. Hij is dit voor het eerst verkleed naar de peuterspeelzaal geweest. Als tijger. De rest van zijn klas had ook een leuk pak aan. Iedereen was verkleed. Hij moest even de kat uit de boom kijken en begreep niet heel veel van deze gebeurtenis maar thuis zat vol met verhalen.

Een stapje terug namelijk, kindercarnavallen.

Een jaar geleden was James verkleed als brandweerman, hij vond het geweldig om de optocht te bekijken. Tja, dat lijkt een feest voor ieder kind. Allerlei mooie grote auto’s vol met kleuren en mensen op die auto’s die snoep uit de wagens gooien. Dansen vond hij op dat moment nog niet zo leuk maar inmiddels is hij druk bezig met zingen en dansen.

Lisa had nog nooit Carnaval gevierd met een kind erbij. Sowieso komt Lisa oorspronkelijk vanuit boven de rivieren waar aan Carnaval weinig aandacht wordt besteed. Apart eigenlijk he? Dat dit feest niet overal gevierd wordt.. Zoals ik heb begrepen heeft ze de afgelopen jaren met veel plezier Carnaval gevierd en gaan we nu samen een paar stapjes terug. Namelijk, kindercarnavallen.

Wat vind jij van carnaval?

Ik sta samen met James in de kinderkroeg waarbij het volstaat met chips en ranja, waar iedereen gesminkt wordt en de kinderen een spelletje mogen spelen. Als je hier even geen zin in hebt kun je op het podium gaan hossen. James vond het vorig jaar veel interessanter om de trap van het podium alleen maar op en af te lopen maar dit jaar stond hij gezellig mee te dansen.

James is, los van zijn verkleedkleding, echt een kroegtijger. Hij vond het leuk om met de ballonnen te spelen die op de grond lagen en uiteraard de confetti was het leuk om mee te spelen. Wij hebben op deze manier toch nog een dagje Carnaval kunnen vieren.

Wat vinden jullie van Carnaval?

Mijn kind kan niet zelfstandig spelen
Mama &zo

Mijn kind kan niet zelfstandig spelen!

De ontwikkeling van onze peuter gaat razend snel!

Het gaat op dit moment razend snel met James zijn ontwikkeling. We kunnen het nauwelijks nog bijhouden wat hij allemaal leert. Ik zet hem vanmorgen op het keukenblok om zijn snottebel af te vegen en zijn haren te kammen en een uur later komt hij naar mij toe: ‘Mama jou snottebel?’.

Moeders verstaan alles. Het is soms even puzzelen maar uiteindelijk komen we eruit wat hij ons duidelijk wil maken. En ja hoor, hij had inderdaad een snottebel die ik moest afvegen. Hij noemt zichzelf ‘jou’ trouwens, heel schattig maar super verwarrend!

Nu de feestmaand is afgelopen komt het normale leventje weer een beetje terug. Aankomend weekend start zijn gymclubje zodat hij zijn moteriek verder kan ontwikkelen en leren om samen met kinderen te spelen. Oh ja, James is echt toe aan de peuterspeelzaal. Iedere keer als we in de auto stappen vraagt hij of we naar de juffrouw toe gaan. Hij kan niet wachten tot de peuterspeelzaal weer begint volgende week.

Speen afleren of beginnen met het potje?

De grootste ontwikkeling die James heeft doorgemaakt is dat we hem opdrachten kunnen geven. Het klinkt misschien gek maar toen ik vroeg aan James of hij sokken wilde pakken boven, kwam hij terug met zijn sokken. Weliswaar een heleboel sokken maar goed, sokken zijn sokken, toch?!

Het potje wil ik binnenkort weer in het leven roepen. We hebben het een tijdje uitgesteld, als je wil weten waarom kun je het best dit artikel even lezen. Ik twijfel nog even wat ik belangrijker vind. De speen helemaal afleren, ook ’s nachts of dat we weer eens kijken wat hij van het potje vindt.

Eerst maar eens even wennen aan het normale ritme en dan zien we wel weer verder. Waar zouden jullie de prioriteit leggen? De speen helemaal afleren, hij gebruikt heb overigens alleen maar ’s nachts of beginnen met het potje?

Onze peuter zag door de bomen het bos niet meer.

Lisa en ik zijn de afgelopen weken druk bezig om het steeds meer ons plekje te maken. We hebben de kleuren van de woonkamer verwanderd in okergeel, een nieuw service gekocht en zo passen we steeds dingen aan die we allebei leuk vinden. De speelhoek van James hebben we ook veranderd. Hij was flink verwend door Sinterklaas en daardoor zag hij door de bomen het bos niet meer.

We zijn een aantal jaren geleden naar een osteopaat geweest die ons heeft verteld dat James hierdoor overprikkelt raakt. Hij wil zo snel ontwikkelen dat wij als ouders soms aan de handrem moeten trekken. James liep te hard van stapel. Hij liep met 8 maanden los rond in de woonkamer waardoor hij verdrietig werd als hij in de box gezet werd.

De osteopaat heeft ons als tip meegegeven om hem niet teveel speelgoed te geven en hem eerst het ene te laten onderzoeken voordat hij iets anders koos. Dit hebben we een lange tijd gedaan maar in de loop der maanden zijn er zoveel speelgoed stukken bijgekomen dat het gewoon een zooitje was. Het stond op zijn tafeltje, alles door elkaar en hij zag niet waar hij mee kon spelen.

Mijn kind kan niet zelfstandig spelen.

Hup, opweg naar de woonboulevard om te kijken hoe we dit op een mooie manier kunnen oplossen. We houden gelukkig allebei van een strakke maar warme woonkamer dus het was even passen en meten maar het is gelukt. We hebben twee kasten met daartussen een tafeltje waar hij aan kan spelen. En in die kasten zitten bakken met zijn speelgoed. Het geeft James rust en we merken dat hij nu een stuk beter zelfstandig kan spelen.

Het zelfstandig spelen is namelijk nog een dingetje. Dit vind hij enorm moeilijk en dat is niet gek want het is nog maar een peuter. Gelukkig helpt de peuterspeelzaal hiermee. Ze merkte daar dat hij enigskind was en wij veel met hem spelen en ondernemen. Dit was voor mij altijd een bewuste keus, nu hij nog niet naar school hoeft wil ik zoveel mogelijk tijd met hem doorbrengen. Dat neemt niet weg dat hij ook moet leren om soms zichzelf te vermaken.

Dit gaat met een rustige speelomgeving een stuk beter. Het helpt door samen het spel op te starten, hem een opdracht te geven in het spel en te zeggen dat je straks komt kijken of het is gelukt. James lukt het steeds beter om zelfstandig te spelen. Ik ben benieuwd hoe dit bij jullie is, laat het weten in de comments!

De eerste weken van het ouderschap
Mama &zo

Zou jij de naam van je kinderen willen veranderen?

Het was een lange zoektocht om James zijn naam te vinden.

De naam van je kind. Dat is iets magisch. Je kiest de naam uit en het is de bedoeling dat je kind daar zijn hele leven mee moet doen. Het is dus best een dingetje toch? En wat nou als je het niet eens bent met de naam van je kind?

Ik weet nog dat ik zwanger was van James en wij tot week 35 nog steeds geen naam hadden verzonnen. We kwamen er niet uit, een meisjesnaam was sowieso een drama dus wat dat betreft waren we blij dat er een jongetje in mijn buik groeide. Er waren superveel jongensnamen leuk maar niet leuk genoeg, ze waren het allemaal nét niet.

Lias vond ik een super toffe naam. Apart en daar houd ik wel van. Ik vond hem alleen iets de buitenlands klinken en dat vond ik dan weer minder goed bij ons passen. Jip vond ik ook een leuke vrolijke naam maar iets minder apart en dat wilde we wel graag.

We hadden lang een naam die ik niet ga noemen omdat ik die nu nog steeds prachtig vind maar die naam vond ik niet passen bij de oudste van het gezin. Hopende dat we ooit nog meer kinderen op de wereld mogen zetten. En ineens las ik in een boekje de naam James.

Dit was hem alleen moest ik mijn partner nog even overtuigen. Wonder boven wonder ging dit redelijk volgens plan, we hebben een week lang de naam gebruikt en het geboortekaartje laten drukken zodat we alvast konden zien hoe dat er uit kwam te zien.

Spijt van de naam van je kind, het kan!

Alles klopte aan de naam James en nog steeds heb ik geen moment spijt gehad van deze naam. Ik ben blij dat hij zo heet, het komt weinig voor. Hij is bijvoorbeeld de enige James op de peuterspeelzaal en dat vind ik leuk. Het is altijd zo dat een naam past bij een persoon en nu is er geen andere naam dan James meer voor hem te bedenken.

Lisa en ik vinden het leuk om het af en toe over babynamen te kletsen. Dit is vast een vrouwending. Lekker wegdromen en ’s avonds in bed een naam roepen en daarover kletsen. In het begin hadden we totaal niet dezelfde smaak en nog steeds denk ik dat het lastig wordt om er samen uit te komen. Gelukkig is het voorlopig nog niet van toepassing en hebben we nog even de tijd.

Ik ben benieuwd of hier mensen zijn die het absoluut niet eens worden met de naam van je kind? Hoe sluit je in vredesnaam een compromis in dit geval? Zeker als je het beide belangrijk vindt hoe je kind gaat heten. Spijt van de naam van je kind. Het is echt mogelijk. Ik las laatst een artikel over een moeder die de naam van haar kind nu vreselijk vind en tientallige koosnaampjes heeft verzonnen in de hoop dat haar man dit over zou nemen.

Zou jij de naam van je kinderen willen veranderen als het kon?

Het is best knap dat je durft toe te geven dat je spijt hebt van de naam van je kind. De naam plotseling lelijk vinden lijkt me vrij apart aangezien je er toch negen maanden over hebt kunnen nadenken. Ik kan wel begrijpen dat je de naam van je kind ‘lelijker’ gaat vinden als er een verkrachter, seriemoordenaar of iets anders gehuwelijkt is gebeurd.

Dit hadden veel mensen met de naam Joran of Isis. Dat kan ik wel begrijpen en sowieso is van te voren ook niet te voorspellen. In Engeland kun je de naam van je baby gemakkelijk veranderen. Je hebt hier maanden bedenktijd en als je daarna alsnog de naam wil veranderen is dat geen probleem. Dat kost €46.50,-.

Wat vind jij ervan? Zou jij als het zo goedkoop en makkelijk was de naam van je kinderen veranderen? En waarom?

Mijn peuter is verslaafd aan de Ipad
Mama &zo

Mijn peuter is verslaafd aan de Ipad!

Ik ben nooit fan geweest van kinderen die veel op de iPad zitten.

Oké, dat is misschien iets te overdreven maar James vindt het hartstikke leuk om op de iPad te spelen. Lisa had nog een oude iPad waar wij zelf weinig mee doen. Ik ben lang tegen geweest maar inmiddels vind ik het prima als James af en toe op de iPad speelt, mits het een spelletje is waar hij van kan leren. Hij tekent geen doelloze kleurplaten maar hij zoekt de juiste dieren bij elkaar en beleefd met Jokie heel wat avonturen op dat ding!

James is nooit fan geweest van autorijden en hoewel ik de korte stukken prima vol kan zingen is het met lange stukken is een iPad ideaal. Ik zet mijn hotspot aan en hij kan vervolgens het Zandkasteel of Bumba kijken. Dat rijdt iets meer relaxed kan ik je vertellen. Mijn moeder kwam aan met een Jokie- app waarin ze verschillende spelletjes kunnen doen zoals Pizza bakken, dieren bij elkaar zoeken en de juiste kleur vissen aantikken.

In de auto kijk ik voortaan niet zo nauw meer.

Ik wilde kijken of James dit ook al zou begrijpen. Hij kan het ding beter besturen als menige oma van 70+. Het is bizar hoe snel hij dit leert en ik vind het fanatisch om te zien dat hij het ook leuk vind om te doen. James mag zoals eerder geschreven alleen leerzame spelletjes doen. De echte race dingen houden we voorlopig achterwegen. Ik vind hem daarvoor ook nog te jong maar bijvoorbeeld puzzelen op de iPad vindt hij geweldig en hij leert er een hele hoop van!

In de auto kijk ik voortaan niet zo nauw meer. Ik rijd liever relaxed en als hij dan een uur lang een filmpje kijkt is dat zo. Dat heb ik losgelaten. Thuis mag hij één moment van de dag even op de iPad om te puzzelen of om dieren bij elkaar te zoeken. Hij vindt het tot nu toe leuk en ik vind het ook een leuk spel. Hij moet het dier eerst inkleuren, zo leert hij binnen de lijntjes te tekenen wat al steeds beter gaat en daarna sleept hij de puzzelstukjes op de juiste manier zodat het dier weer compleet is.

Hoelang zit jouw kind op de iPad?

Een tablet kan dus helpen bij de ontwikkeling van je kind. Het gevaar is alleen dat er téveel gebruik van wordt gemaakt. Onderzoekers hebben geconstateerd dat wanneer je brein in ontwikkeling teveel stimuleert met mobieltjes, internet of een iPad, dit kan zorgen voor een cognitieve achterstand. Daarbij zitten ze dan vaak stil wat er weer voor kan zorgen dat je kind overgewicht krijgt.

Mijn Kind Online geeft het volgende advies:

Kinderen tot 2 jaar een paar keer per week kort samen op een tablet.

2- 4 jaar: 5 a 10 minuten per keer, tot maximaal 30 minuten per dag.

4- 5 jaar: 5 a 10 minuten per keer tot maximaal 1 uur per dag.

Mijn peuter is verslaafd aan de iPad!

James heeft voor zijn tweede verjaardag nog nooit een iPad gezien. Hij keek alleen televisie maar niet langer dan een half uur. Mits hij ziek was dan maken we er geen probleem van. Nu hij 2,5 is mag hij dus een moment per dag op de iPad maar 30 minuten zou hij zelf niet eens volhouden. Hij is er na een aantal minuten wel weer op uitgekeken en pakt het volgende speelgoed.

Verslaafd is zoals gezegd een groot woord. Hij vindt het leuk en ik vind het prachtig om te zien hoe snel het gaat dat hij alles begrijpt. Hij weet zelfs hoe hij een andere app moet opstarten. James weet alleen nog niet zo goed dat hij vaak maar een keer hoeft te tikken met zijn vingers! 😉

Bron: Kekmama. 

Is jouw kind net zoals vele verslaafd aan een tablet en wat vind je daarvan? Ik ben benieuwd naar ervaringen!

 

Mama &zo

Vanaf welke leeftijd slapen met een kussen?

Van een babykamer naar een peuterkamer.

James ligt nu een jaar in een peuterbed met een peutercommode en een peuterkast in een peuterkamer. We zijn hier relatief vroeg mee begonnen omdat we op dat moment gingen verhuizen en het handiger was om vanaf dat moment zijn babykamer te vervangen voor een peuterkamer.

Hij heeft een rechthoekige kamer met een groot raam waardoor de indeling van zijn babykamer moeilijker was. Het wennen aan de peuterkamer ging prima. We hebben hem overal bij betrokken en extra momenten boven gespeeld zodat hij af en toe in zijn bed kon klimmen voordat hij ’s avonds naar bed moest.

We hebben hem in de bed gelegd en heeft vanaf moment één lekker doorgeslapen. James vond vooral zijn dekbed die ik expres met een leuke print had gekocht, superleuk. Hij vertelt hele verhalen tegen de dieren die op zijn dekbed staan. James slaapt ook nog met een slaapzak aan daar voelt hij zich prettig bij en ik vind het prima. Blijft hij toch nog een klein beetje klein..

Mijn baby was een buikslaper!

Als je een dekbedovertrek koopt voor je peuter zit hier standaard een kussensloop bij. Men adviseert om kinderen tot drie jaar niet met een kussen te laten slapen. Dat heeft alles te maken met ademnood. Je kind kan zich op een of andere manier in een kussen wurmen en niet sterk genoeg zijn om zichzelf eruit te redden.

James is net zoals zijn moeder een echte buikslaper. Dit was in het begin superspannend maar hij sliep als baby al een stuk beter op zijn buik dan op zijn rug. Ik weet niet of ik het had aangedurfd zonder babyfoon met camerafunctie na al die nare verhalen op het internet.

Vanaf welke leeftijd slapen met een kussen?

Ik slaap zelf pas enkele jaren met een kussen. Ik vond dat niet prettig liggen omdat ik zelf ook op mijn buikslaap. Mijn hoofd lag dan hoger dan mijn lichaam en dan kreeg ik nekpijn. Dit is inmiddels veranderd omdat ik zo af en toe draai in mijn slaap maar een kussen is alsnog niet persé nodig voor mij.

Als je kind van drie jaar of ouder om een kussen vraagt dan kun je hier best mee beginnen. Ik laat James zelf komen met de vraag of hij een kussen mag maar zolang hij dit niet doet, mist hij niks.

Er zijn genoeg mensen die al eerder beginnen aan het een hoofdkussen. Ik denk dat je dit als ouder zelf wel merkt aan je kind. Als je merkt dat je kind vaak met zijn of haar hoofd gaat liggen op zijn knuffels, zou je kunnen kiezen voor een hoofdkussen. Ook al is je kind dan nog geen drie jaar.

Het is wel raadzaam om een kinderkussen te kopen. Deze zijn vaak wat smaller en dunner dan een groot hoofdkussen en ligt net wat prettiger voor een kind. De meeste kinderen zullen erover beginnen omdat ze het bij papa of mama zien en het interessant vinden.

Vanaf welke leeftijd slaapt jouw kind met een hoofdkussen? en Waarom? Laat het weten in de comments dan kunnen we ervaringen delen!

 

Waarom peutergym zo belangrijk en leuk is?!
Mama &zo

Waarom peutergym belangrijk en leuk is?!

We begonnen met babyzwemmen!

De tijd gaat razend snel. Toen onze peuter nog een dreumes was heb ik verschillende activiteiten uitgeprobeerd om te kijken wat James leuk vond. Zo heb ik een tijd met James onder babyzwemmen gezeten. Dit was een goede keus want hierdoor is hij niet bang voor water. Dat heeft ook zijn nadelen want hij ziet totaal geen gevaar en kan zo het water inspringen als hij daar zin in heeft. Ons boefje. Opletten geblazen dus!

Ik had alleen geen zin om iedere week twee ochtenden te priegelen in het kleedhokje. James was toen der tijd nog nèt geen dreumes en kon nog niet zelf zitten. Thuis deed ik alvast mijn badpak aan, dat scheelde tijd en je kind omkleden is ook prima te doen. Maar met een Maxicosi, alle handelingen die ik moest uitvoeren om eindelijk in het zwembad te belanden en daarna weer in de auto te zitten was het voor mij, fysiek gezien, te zwaar.

Het doel wat ik voor ogen had, was bereikt. James is niet bang voor water, ook niet om kopje onder te gaan en lekker te spetteren. De handelingen en ’theorie’ wat ik bij babyzwemmen heb geleerd pas ik nu zelf toe in de praktijk als we met z’n alle gaan zwemmen. Dus dat hoofdstuk is afgesloten.

Het begin van peutergym!

Als dreumes was James een jongetje die graag op ieder meubelstuk stond en zich op die manier overal op, onder en tussen probeerde te wurmen. Ik ging op internet zoeken en ik kwam uit bij peuterdansen. Nu leek dit mij ontzettend leuk maar aangezien Merijn en ik allebei absoluut niet kunnen dansen en James hier ook niet geïnteresseerd in leek, hebben we dat maar gelaten voor wat het was.

We kwamen bij peutergym terecht. Als een dreumes die al ontzettend vroeg kon lopen liep hij tussen de nèt wat oudere peuters rond en klauterde op zijn eigen manier op de gymtoestellen. James vond het spannend, was terughoudend en iets wat verlegen maar ik zag dat hij genoot.

James is tot op heden enigszins, op zijn neefje Sam na die een halfjaar ouder is dan hijzelf heeft hij maar weinig leeftijdsgenoten waar hij mee kan spelen. De kinderen op de peutergym overvielen hem met hen enthousiaste geschreeuw. Dit was even wennen maar inmiddels is hij uitgegroeid tot een volwassen- peuter(puber) die met veel plezier mee doet aan dat enthousiaste geschreeuw.

Waarom peutergym zo belangrijk en leuk is?!

Ik heb even getwijfeld om ons opnieuw in te schrijven voor een seizoen peutergym. Ik was bang dat het teveel zou worden in combinatie met de nieuwe indrukken op de peuterspeelzaal. Kinderen en met name peuters en kleuters zijn dol op bewegen, klimmen en rennen. Het is goed voor de ontwikkeling en dat heeft mij overstag gehaald om door te gaan.

Hij vindt het geweldig. Als ik het nu vergelijk met het eerste seizoen peutergum is het een wereld van verschil. Waar hij toen nog stevig aan mama’s hand van toestel naar toestel liep, rent hij nu door de gehele zaal als een zelfverzekerd mannetje. Aan kinderen is hij inmiddels gewend door de peuterspeelzaal wat het eigenlijk alleen maar leuker maakt voor hemzelf!

James leert op de peutergym ontzettend veel. Hij moet in het begin in de kring zitten, vertellen dat hij aanwezig is. We beginnen met een liedje, dan even wachten op de uitleg van de gymjuf over de toestellen en dan kan het gymmen beginnen. James leert hier wat ‘wachten’ betekent doordat hij moet wachten op de kinderen die voor hem zijn.

Het duurt in totaal drie kwartier. Dat is precies goed, want daarna is hij afgemat en al zijn energie kwijt op een positieve gezonde manier. Aan het eind van de peutergym gaan we opnieuw in een kring zitten, zingen we een liedje en zeggen we elkaar gedrag.

Ik ben blij dat ik toch ben gegaan als ik zie wat voor voldoening hij haalt uit de gym. Het is gezond, hij kan zijn energie kwijt en leert ontzettend veel van de kinderen om zich heen.

Welke sinterklaascadeautjes kopen voor je peuter?
Mama &zo

Welke Sinterklaascadeautjes kopen voor je peuter?

Wat bezield die man?

Het is november. De winter is officeel begonnen (voor mijn gevoel) en de bomen zijn kaal. De winterjas hangt aan de kapstok en de sjaals, mutssen en handschoenen zijn van zolder gevist. Ik probeer het zolang mogelijk te rekken maar de tijd dat je je handen om en om in je broek doet terwijl je de buggy duwt omdat je het vertikt om handschoenen aan te doen maar het eigenlijk al veel te koud is, is aangebroken.

De winter is leuk, knus, gezellig, een tikje romantisch en liefdevol maar ik moet toegeven dat ik af en toe nog steeds zwijmel over de zomermaanden waarin een jas, trui of handschoenen niet nodig zijn en je met je korte broek naar buiten kunt wandelen zonder continu buienrader te bekijken.

We hebben hier in huis al meerdere malen de verwarming omhoog moeten krikken omdat we anders de ijspegels aan onze neus hebben gehangen. Oke, iets wat overdreven geloof ik. Maar die ene dure wintermaand staat voor de stoep. Sinterklaas is alvast zijn baard aan het kammen en zijn koffers aan het pakken om vanuit het heerlijke zonnige Spanje te vertrekken naar ons koude kikkerlandje, wat bezield die man eigenlijk?

Cadeautjes verstoppen.

Het is de tijd dat de folders op de deurmat vallen waar allerlei zogenaamd speciaal afgepreist speelgoed in staan. De tijd dat de 13e maand van december al in november is uitgegeven. Ik ben op tijd begonnen, afgelopen zomer ben ik samen met Lisa naar een speelgoedmarkt geweest alvast voor deze dure decembermaand!

De cadeautjes lagen verstopt op zolder. Dit moet echt al bij onze peuter, en goed ook want hij kan tijdens het spelen op de zolder nogal eens in het hok wat vol staat met koffers, rommel, spelletjes en dus ook zijn cadeautjes, belanden.

Ik had hier dit jaar moeite mee. In een inpulsieve bui nam ik iedere dag een stuk speelgoed wat eigenlijk voor de decembermaand bedoelt was, naar beneden. James had aldus mij niet leuk- genoeg speelgoed om mee te spelen. In ieder geval niet wat bij zijn leeftijd hoort. Oke, misschien had ik een klein puntje maar toen ik vanmorgen de cadeautjes wilde tellen voor in de zak van Sinterklaas, telde ik er twee.

Een jongenspop voor een jongenspeuter?

Nee, ik weet het. Niet zo slim. Het is mijn eigen schuld. Maar ik vond het speelgoed wat ik had gekocht zelf ook zo leuk. Dus, ik heb inmiddels drie nieuwe cadeautjes via Marktplaats aan de haak geslagen. Deze keer heeft Lisa ze verstopt, niet alleen voor James maar ook voor mij! 😉

Als ik beneden om me heen kijk naar het speelgoed van James kom ik tot de conclussie dat het meerendeel van zijn speelgoed wielen heeft. Ik heb een grote kralenset gekocht. Dit heeft hij op de peuterspeelzaal mee gespeelt en dat vond hij geweldig. Dus mama kan aan de strijk!

Een pyama en een dekbekovertrek met een leuke print is zoals ieder jaar ook weer van de partij. Ohja, en ik heb een jongenspop voor hem gekocht. Bij oma vindt hij het leuk om met poppen te spelen en aangezien hij straks in de minderheid is hier thuis, leek het mij wel gaaf om een jongenspop te kopen die kan poepen, plassen en huilen. Ik ben benieuwd wat hij hiervan gaat vinden.

Lees ook: Gescheiden en de feestdagen, hoe doen wij dat?

Hebben jullie nog niet- al- te- dure- maar- toch- leuke- cadeau tips? Laat het weten in de reacties. Ik ben benieuwd!