Browsing Tag

Gastblog

ADHD
Gastblogs

Ik heb ADHD en daardoor een denkhoofd!

Geschreven door mijn meisje Lisa.

 Mijn naam is Lisa, ik ben 25 jaar oud en ik vertel over mijn diagnose ADHD.

Ik was nog te klein voor een definitieve diagnose.

Ik was als kind het liefst buiten, op deze manier kon ik mijn energie kwijt. Ik was altijd bezig met van alles en nog wat, een druk beitje en zat nooit stil. Dit tot grote ergernissen van mijn ouders. ‘Lisa, zit nou eens stil. Kun je niet even vijf minuten je mond houden..?’. We hebben hier nooit aandacht aanbesteed, ik was nog te klein om een definitieve diagnose te kunnen krijgen.

Op de middelbare school werd het duidelijker. Ik had vaak moeite om de lessen van 55 minuten vol te houden. Ik had moeite om mezelf te concenteren op de leraar of de les. Het gaat hier vaak mis. Mensen denken dat je daardoor ook minder goed kunt leren maar dat is niet altijd waar. Ik ging met veel plezier naar school en had geen moeite met de lesstof. Toetsen waren dan ook geen probleem, die haalde ik met gemak!

Het werd zo erg dat ik bepaalde dingen uit de weg ging.

Na mijn middelbare school koos ik voor de opleiding Helpende welzijn. Ik wist niet precies wat ik wilde gaan doen. Je zit dan op een leeftijd dat de hele wereld voor je open ligt en het is moeilijk om dan een keuze te maken, wat je de rest van je leven wil blijven doen.

Ik vond het erg lastig om die keuze te maken omdat ik alles leuk vond. Kinderen, oudere, gehandicapte en hierdoor kreeg ik moeite om mezelf te concentreren en op te letten tijdens de lessen.

Ik ging hierdoor dingen uit de weg zoals bijvoorbeeld de kerkdiensten met mijn opa waar ik graag heenging en verjaardagen sloeg ik ook het liefst over. Dit vond ik moeilijk doordat hier heel veel prikkels en geluiden waren waardoor ik onrustig werd en mijn hoofd bleef nadenken tot grote ergenissen van mezelf.

Er moest iets gebeuren. De klachten werden steeds erger!

Het liefst was het de hele dag aan het voetballen op het pleintje of ging ik tennissen hierdoor kon ik mijn energie kwijt en kwam ik tot rust. Dit deed ik soms teveel zodat ik doorsloeg, wekelijks toernooien ging spelen en daardoor mezelf voorbij liep. Dit kon niet de bedoeling zijn. Er moest iets gebeuren.

Ik kreeg moeite met slapen, ging daardoor later naar bed wat ook niet meehielp om mijn ‘denkhoofd’ een beetje tot rust te laten komen. Ik kreeg hier zoveel last van dat ik met mijn ouders ging praten over de situatie. We besloten om mijn telefoon een uur voordat ik naar bed ging niet meer te gebruiken, vanaf een bepaalde tijd niet meer op de computer en je probeert de gekste dingen om maar van die klachten af te komen.

Niks hielp en heb zo nog een aantal jaar aangemodderd tot dat ik, toen ik al een jaar of 20 was, via de huisarts werd doorgestuurd naar de jeugd riagg om eventuele diagnose te kunnen stellen.

Eindelijk een diagnose, ADHD.

Ik heb veel gesprekken gehad met psychologen, psychiaters en een maatschappelijk werker waar ik de nodige testen, onderzoeken en vragenlijsten moest ondergaan. En toen kwam de diagnose, ADHD.

Als de diagnose is gesteld ben je er nog niet. Helaas kreeg ik nog meer testen en gesprekken maar vanaf toen alleen maar met de psychiator.

Het plan was om mij medicijnen te geven waardoor ik meer rust kreeg in mijn hoofd zodat er weer ruimte was om mezelf te kunnen ontwikkelen en beter met bepaalde situaties om te leren gaan. Ik kreeg Ritalin. Een bekend medicijn ‘tegen’ ADHD.

Medicijnen tegen ADHD.

Mijn ouders vonden dit moeilijk. Mijn buurjongen had hiervan nare bijwerkingen dus wij stonden er niet helemaal achter. Er was weinig keus want op deze manier verder gaan was voor mijn geen optie meer. Ik besloot het te proberen.

Helaas hielp dit niet. Integendeel. Ik sliep niet meer, ik werd vermoeider dan ik al was door mijn denkhoofd en ik at heel slecht. Dit kon niet de bedoeling zijn maar wij besloten het de tijd te geven. Mijn lichaam moest hier vast nog even aan wennen voordat het beter zou worden. Een week of vijf heb ik Ritalin gebruikt maar het werd alleen maar slechter. In overleg met mijn psygiater ben ik gestopt met deze medicijnen.

Ik was ondertussen een jaar verder en was bijna klaar met mijn opleiding Verzorgende IG. In deze drie jaar tijd ben ik erachter gekomen door mijn stages dat ‘werken en leren’ beter bij mij past. Op deze manier had ik afwisseling en kon ik mezelf beter concenteren op de lesstof.

Ik had alles geprobeerd, niks hielp en uiteindelijk kwam ik terecht bij een Homeopaat.

Het ging dus wel wat beter nu ik wist wat er bij mij paste. Ik had het leuk en deed mijn ding. Ik had nog wel een medicijn nodig was mijn ADHD nog iets zou verminderen. Ik heb allerlei medicijnen geprobeerd maar dit hielp bij mij niet zoals de bedoeling was en uiteindelijk kwam ik bij een Homeopaat terrecht.

Deze onderzocht mij en deed wat testjes. Ik kreeg drie korreltjes om mijn ADHD onder controle te houden, 10 druppels na het eten om goed in slaap te kunnen vallen en dat worp zijn vruchten af. Het ging een stuk beter met mij na die tijd en ik denk door de leeftijd, kreeg ik steeds meer controle over mijn ADHD en kan dit uiteindelijk nu zelf in de hand houden zonder medicatie. Maar die druppels en korrels zitten in mijn achterhoofd!

Mijn ADHD struggles.

Ik struggle soms met het feit dat mensen anders denken dan ik. Het is lastig om dit te verwoorden maar het relativeren van dingen vind ik lastig. Het kan bijvoorbeeld zo zijn dat als mensen bepaalde moeilijke woorden gebruiken ik over heel iets anders ga nadenken dan waar het over gaat en op dat moment relevant is.

Als ik op een feestje ben waar veel mensen zijn verlies ik soms het overzicht. Ik kan mezelf dan moeilijk concentreren op een gesprek omdat ik allerlei prikkels krijg die dan op dat moment gebeuren. Dit is vervelend want eigenlijk wil ik op dat moment gezellig blijven doorfeesten maar mijn hoofd zegt, HO STOP!

Rust en regelmaat is belangrijk bij een ADHD-er.

Rust en regelmaat, je hoort het vaker als je over baby’s of kinderen praat maar ook een ADHD-er heeft hier ontzettend veel baat bij. Mijn hoofd heeft meer rust bij regelmaat. Ik weet dan wat er gaat gebeuren, wat de planning is en daarover hoeft mijn hoofd dan niet meer na te denken.

Dit is mijn verhaal en ervaring. Dat wil niet zeggen dat medicijnen voor ADHD nooit werken. Bij mij was dit het geval maar dat is lang niet zo bij iedereen. ADHD werkt bij iedereen anders en daarvoor moet je een manier vinden die bij je past!

Ik ben blij dat Lonneke mij soms kan helpen bij het relativeren. Dit laat mij zien dat het soms veel makkelijker of anders is zoals in mijn malende denkhoofd. Ik heb inmiddels de handvaten gekregen om te weten dat ik hier prima mee om kan gaan. Ik kan alles met soms een kleine aanpassing hier en daar!

Heb jij ADHD? Ik ben benieuwd wat jouw klachten zijn en waar jij tegen aanloopt. Laat het weten in de comments.

rugpijn
Gastblogs

Ik had een nekhernia en een onstabiele rug – Sara vertelt verder!

Sara vertelt over haar jaren lange rug- en nek klachten. Heb je haar vorige artikel nog niet gelezen? Klik dan hier. 

Ik lag te kermen van de pijn.

Toen ik de enorme naald zag wilde ik gillend wegrennen. Eerst even de rug insmeren met een koude ‘verdovende’ vloeistof en daar kwam de naald. Ik heb gebruld van de pijn. Het was voor de arts niet voldoende dat de naald in mijn rug stak. Terwijl bij met het medicijn inspoot ging hij ook nog eens de naald bewegen. Wat een sadist!

Ik lag te kermen van de pijn en de dokter zei: Doe niet zo flauw. Weten die dokters überhaupt wel wat zij hen patiënten aandoen? Na de behandeling ben ik een week duizelig geweest door de medicatie. En dat heb ik nog twee keer moeten doen. Het was een nachtmerrie en een trauma voor het leven.

Twee maanden later ben ik begonnen met de rugschool. Trouwens de epidurale heeft mij niet verlost van de pijn. Na een les theorie begon ik in de groep aan oefeningen. Twee keer per week deed ik een uur lang spierversterkende en –ontspannende oefeningen voor buik en rug.

Na de rugschool kon ik leven met de pijn.

Een les buikspieroefeningen in de fitness was er niks tegen. Zolang ik mijn oefeningen deed, kon ik de pijn controleren. Na de rugschool kon ik leven met de pijn. Een dik jaar later kwam de pijn terug èn erger. Ik deed mijn oefeningen dagelijks maar de pijn bleef.

De huisarts adviseerde om een week thuis te zijn van het werk, de fysiotherapie en een kuur ontstekingsremmers. Dat hielp iets. Toen ik dan op een dag de straat wilde oversteken, schoot er iets in mijn rug. De pijn ging door tot in mijn nek.

Doormiddel van oefeningen en warmte kussens probeerde ik de pijn onder controle te krijgen. Zonder resultaat. De nekpijn in combinatie met hoofd- en rugpijn zorgde ervoor dat ik gek werd. Bovendien had ik constant een slapend gevoel in mijn rechterhand.

Na een aantal weken besloot ik toch naar de dokter te gaan. Hij vertelde dat mijn nekspieren gespannen zijn. Opnieuw kreeg ik ontstekingsremmers en fysiotherapie voorgeschreven. Het hielp niks. Nóg meer fysio de de pijn verplichte gedurende een korte dag.

Ik had een nekhernia en een onstabiele rug.

De fysiotherapeut behandelde mij met spierverstekende oefeningen, kraken, massage, warmte en schockwave therapie. Die laatste behandeling bezorgde mij een migraine aanval. Ook de rugpijn werd erger. Uiteindelijk ben ik naar de specialist geweest die mij in de MRI- scan duwde voor mijn nek en rug.

Ik had een nekhernia en een onstabiele rug. Ik heb vier maanden in een korset gelopen. Door het dragen van het korset werd de rugpijn alleen maar erger. Gelukkig mocht het korset uiteindelijk uit. Als de specialist had gezegd dat ik het korset nog moest dragen, had ik het waarschijnlijk naar zijn hoofd gegooid. Ik was woedend!

De specialist besloot om opnieuw een MRI- scan te doen en daarnaast werden er ook gewone foto’s en bot- scans gemaakt. Ik bleek een flinke ontsteking in de nek te hebben. Op de foto zag het eruit alsof ik een avocado in mijn nek had zitten.

De dokter besloot dat ik epidurale infiltraties in mijn nek moest laten zetten. Daar had ik geen zin in. Uiteindelijk ben ik toch maar aan begonnen. Ik heb vorige week de tweede infiltratie gehad. Ik haat het!

Het doet ontzettend veel pijn en nadien heb je ook veel pijn. Ik ben nu al een week misselijk. Hopelijk gaat dat snel weg. Binnen twee weken moet ik terug naar de specialist om te kijken hoe het gaat. Ik hoop dat ik niet nog meer infiltraties moet ondergaan en dat er een oplossing komt voor mijn pijn. Want mijn leven lijdt flink sinds ik die pijn heb.

Laten we het hopen.

Gastblogs

Een discus hernia en een ontsteking in mijn rug! – Sara vertelt

Sara verteld over jaren lange rug en nekklachten. 

De ontstekingsremmers maakten mij suf, maar dat nam ik voor lief.

Mijn verhaal begint ongeveer vier jaar geleden. Ik had al weken last van rugpijn, maar schoof het moment om naar de dokter te gaan voor me uit. Ik heb namelijk een hekel aan dokters. De pijn werd niet beter en ik liep met veel moeite.

De maat was vol, toen de telefoon op het werk ging en ik er niet naartoe kon lopen om op te nemen. Een kort bezoek aan de huisarts was nodig om tot een diagnose te komen. Ik had een blokkade van het SI gewricht (onder in je rug).

Ik kreeg een kuur ontstekingsremmers voorgeschreven en werd doorgestuurd naar de fysiotherapeut. De ontstekingsremmers maakten mij suf, maar dat nam ik voor lief. Bij de fysio kreeg ik massages, elektrotherapie en manipulaties. Het duurde negen sessies voordat de pijn een beetje beter werd.

Ik moest een vitamine B kuur.

Helaas duurde dit niet lang, de pijn kwam al snel weer terug. Ik dacht: even op mijn tanden bijten en dan gaat het wel weer. Het tegendeel was waar. De pijn kwam terug en ik ging opnieuw naar de huisarts waar ik weer een ontstekingsremmende kuur kreeg voorgeschreven. Wel sterkere, die mij ontzettend moe maakten en bovendien moest ik een vitamine B kuur erbij nemen.

De huisarts vertelde dat hij mij ging doorsturen naar het ziekenhuis. Ok, dacht ik. Eenmaal thuis bleek de verwijzing naar het ziekenhuis te zijn voor een scan van de sinussen. Ik had die dag namelijk veel last van hooikoorts. Gieren van het lachen. Ik ga voor rugpijn naar de huisarts en kom thuis met een voorschrift voor sinussen. Ik heb dat onderzoek natuurlijk niet laten uitvoeren.

Een dikke twee maanden nam ik vitamine B en helaas zonder resultaat. De pijn bleef en ik kreeg het voor elkaar om mijn rug terug vast te zetten. Mijn huisarts bleek op vakantie te zijn. Oei en nu? Dan maar naar een andere arts, die inmiddels mijn vaste arts is. Deze huisarts vond dat de pijn te lang duurde. Ik had ondertussen al zes maanden pijn. Hij gaf mij wederom een kuur ontstekingsremmers en stuurde mij naar het ziekenhuis.

Ik had een discus hernia en een ontsteking in mijn rug.

Op de dienst fysische geneeskunde werd mijn rug gekraakt en moest ik in de MRI. Op de vragenlijst voor de MRI- scan stond: ‘Bent u bang in kleine ruimtes?’ Gelukkig heb ik daar met ‘ja’ op geantwoord. Ik kreeg het namelijk heel benauwd in de MRI-scan en dan heb ik het nog niet over het lawaai. Ik was blij toen ze mij uit de machine haalden.

Twee weken later kreeg ik de uitslag van de MRI- scan. Ik had een discus hernia en een ontsteking in mijn rug. De arts zei dat ik eerst drie epidurale infiltraties moest laten doen en daarna naar de rugschool.

De afspraak op de pijnkliniek was snel gemaakt. Bibberen van de angst zat ik in de wachtzaal. Ik wist totaal niet wat mij te wachten stond. Na een dik uur wachten werd ik naar de behandelkamer gebracht. Ik moest op mijn buik op de tafel gaan liggen. Doormiddel van röntgenstralen werd de plaats van infiltratie bepaald.

Morgen lees je hoe de infiltratie is uitgevoerd bij Sara en ik kan je alvast vertellen, dit was geen pretje!

De ziekte van Crohn en Hidradenitis Suppurativa
De ziekte van crohn &zo

Franka heeft de ziekte van Crohn en Hidradenitis Suppurativa – Zij verteld

Franka is een oud- klasgenootje. Zij vertelt over de ziekte van Crohn in combinatie met HS. 

Hidradenitis Suppurativa door Humira spuiten?

Op 23 februari 2011 werd bij mij de ziekte van Crohn geconstateerd. Niet het leukste bericht wat je in je leven te horen krijgt maar ja, je moet door.. Het is lang goed gegaan in het begin met Prednison en Pentasa. De prednison vond ik geen fijn medicijn. Het houdt vocht vast waardoor ik flink last kreeg van ophopingen. Bij mij was dit vooral in mijn gezicht te zien. Ik voelde me af en toe net een hamster omdat mijn wangen flink dikker waren geworden!

In 2013 ging het mis door de Humira- spuit. Ik had veel last van bijwerkingen en dit uiten zich vooral op mijn benen in de vorm van ontstekingen of wel, Hidradenitis Suppurativa. Schrik niet, zie foto.

Twee keer geopereerd aan Hidradenitis Suppurativa.

Hidradenitis Suppurativa

Ik heb hier ontzettend veel last van gehad en ben hier uiteindelijk twee keer aan geopereerd. De eerste keer hebben ze zeven ontstekingen uit mijn been ‘gelepeld’ en de tweede keer waren het er maar liefst dertien. Het nadeel is dat als je geopereerd bent dat deze wonden ban binnen uit moeten dicht groeien.

Een ding is zeker. Dit was geen pretje! Ik moest iedere dag twee keer de wond spoelen om alles schoon te houden. Het ergste van alles was om het gaasje in de wond te stoppen zodat het mooi dicht kon groeien. Talloze onderzoeken naderde en uiteindelijk kwamen ze erachter dat dit alles van de medicijnen kwam.

Na veel aandringen werd ik geopereerd. 25 darm werd er weggehaald..

Ik ben overgestapt naar Remicade. Na een jaar lang om de zoveel weken aan het infuus te hangen, ging het opnieuw mis. De ontstekingen in mijn benen waren weg maar de ziekte van Crohn werd actief. Ik werd zieker en zieker en uiteindelijk werd het zo erg dat ik eigenlijk niks meer kon.

Op heel veel aandringen vanuit mezelf ben ik in Maart 2016 geopereerd aan mijn darmen. Hier is uiteindelijk 25 darm ertussen uitgehaald. Het gaat om het verloop van de dunne naar de dikke darm. Gelukkig hebben ze het aan elkaar kunnen maken en vanaf dat moment ben ik gestart met Entyvio / Vedolizumab.

Ik gebruik Vedolizumab op dit moment en het gaat goed met mij!

Het gaat momenteel erg goed met mij. Ik gebruik nog steeds hetzelfde medicijn. Er is geen moment geweest dat ik spijt had van mijn beslissing om geopereerd te worden. Ik zit weer lekker in mijn vel en kan alles doen wat ik leuk vindt.

Ik hoop dat jullie mijn verhaal interessant vonden om te lezen. Mochten jullie vragen hebben, laat het zeker weten in de comments dan kan ik deze wellicht nog beantwoorden!

Franka, bedankt voor jouw verhaal op LonnekeSchrijft. We zaten samen op de sportopleiding, ik ben uiteindelijk afgehaakt omdat mijn Crohn niet meer rustig te krijgen valt. Iedere keer als ik jou verhaal hoor komt de overweging om een operatie te ondergaan naar boven borrelen. Helaas is het bij mij niet mogelijk zo’n operatie te ondergaan zonder stoma. Ik blijf het een dingetje vinden.

ervaring de ziekte van crohn
Persoonlijk

Ervaring Carpaal tunnelsyndroom

Dit artikel is geschreven door mijn moeder Monique. Zij vertelt haar ervaring over het Carpaal tunnelsyndroom. 

Jezelf aanleren om geen pijn te voelen.

Het is zeker meer dan 15 jaar geleden dat ik ging merken dat ik last had van mijn hand. Het is begonnen met pijn in mijn handen tijdens telefoongesprekken. Eerst dacht ik dat mijn hand sliep want als ik mijn hand een aantal keer op en neer bewoog ging het weer over. Steeds vaker kreeg ik er last van en daarna volgde een tijd dat ik ook ’s nachts veel last kreeg en hier wakker van werd.
In deze tijd was het druk, een eigen zaak en 4 jonge dus ik ging maar gewoon door. Op een geven moment ga je jezelf dingen aanleren om minder pijn te voelen.

Op vakantie werd het erger, het komt altijd onverwachts!

Het werd zomer en we gingen het hele gezin in onze bus op vakantie. Heerlijk, want zo konden we veel meenemen. We hadden een tent gekocht en die was ruim genoeg voor 6 mensen. Jos en ik sliepen op een luchtbed. Ook in die tent werd ik wakker van de pijn in mijn pols en hand en de pijn trok door naar mijn elleboog. Slapen werd steeds moeilijker. Wat was ik blij toen ons luchtbed lek bleek te zijn! We reden met z’n alle naar een heel groot warenhuis, mijn man keek naar nieuw luchtbed maar ik wilde perse een stretcher.

‘Dat past niet meid’ zei mijn man maar ik heb hem toch weten te overtuigen. We kochten twee bedden. Bij de tent aangekomen paste het natuurlijk niet. Ik pakte een schaar en begon te knippen zodat het wel zou passen. Ik besefte later pas dat ik er alles voor over had om ’s nachts te kunnen bungelen met mijn handen langs het bed en dat kan natuurlijk niet bij een luchtbed.

Operatie aan twee handen, links was eerst.

Thuis aangekomen ben ik naar de huisarts gegaan die me doorstuurde naar de specialist. Er werden testen gedaan en de diagnose was: ‘Carpaal tunnelsyndroom’. Dit houdt in dat de zenuw in je pols te strak zit en beklemming het gevolg is. Mijn linkerhand was erger dan rechts dus daar werd ik het eerst aan geholpen.

Het gebeurde onder plaatselijke verdoving en de ingreep duurde niet zolang. Ik mocht gelukkig direct naar huis maar toen begon het eigenlijk pas echt. Je beseft dan dat je echt niks kan en mag met die hand en dat is ontzettend vervelend met 4 kinderen.

In die tijd hielp mijn moeder en man mij met de dagelijkse klusjes. Na een paar weken was de pijn weg en had ik mijn nachtrust weer terug. Ik hoefde na een lange tijd niet meer te bungelen langst mijn bed, heerlijk. Een paar maanden later was rechts pas aan de beurt en dit verliep hetzelfde. Ik heb hierna nooit meer last gehad van deze klachten!

Is het erfelijk?

Ik weet niet of het erfelijk kan zijn maar een broer en twee zussen van mij hebben dit exact hetzelfde gehad! Heb jij ook ervaring met deze aandoening? Het carpaal tunnelsyndroom. Laat het vooral weten in de reacties. Ik ben benieuwd hoe het jullie is vergaan. Oh ja, weten jullie toevallig of het erfelijk kan zijn?

Wil je meer lezen van Monique? Neem dan een kijkje op vanallesenblogwat!

Gescheiden ouders
Persoonlijk

Gescheiden ouders.

Gescheiden ouders, flardes uit mijn jeugd.  – Geschreven door Merijn. 

Lang geleden, toen ik nog een klein mannetje was gingen mijn ouders scheiden. Op zich kwam dit plotseling. Ik kan mezelf nog wel vaag enkele ruzies herinneren maar dat is dan ook alles. Ik was toen 7 jaar oud en ineens had ik twee huizen, op twee plaatsen speelgoed en een papa en mama die niet meer bij elkaar in bed sliepen.  Lees verder

Elhers Danlon
Gastblogs

De ziekte Elhers Danlon?!

Mijn naam is Laura, bijna 24 jaar oud en studeer momenteel Sociale Studies in Eindhoven. Lonneke en ik kennen elkaar al een aantal jaar. We zaten samen op de middelbare school en zoals alle meidenvriendschappen, ging dit met up en downs. Uiteindelijk ontmoette we elkaar op de VAVO, waar ik mijn eindexamen HAVO/VWO deed. De ziekte Elhers Danlon? Lees verder

voeding bij colitis
Gastblogs

Voeding bij Colitis Ulcerosa

Nu de feestdagen achter de rug zijn, ga ik weer back to basic. Heel gezellig hoor die feestdagen maar stiekem ben ik ook wel weer blij dat het weer ‘normaal’ is nu. Zeker voor mijn darmen. Dit vanwege de rare dagen; ander eten/ritme en weinig rust.  Lees verder

Tinnitus- patiënten ervaring
Gastblogs

Ervaring Tinnitus- patiënt – Gastblog

Ik e-mail graag met Lonneke en inmiddels weten we best veel over elkanders leven. Dit meisje wiens leven zó gedomineerd wordt door ziekte, pijn, ziekenhuis, onderzoeken en sondes etc.. Dit meisje weet toch zóveel geluk te putten uit haar leven en haar kindje en weet dat bovendien zo treffend onder woorden te brengen in haar blogs en vlogs dat ik mezelf soms schaam om m’n eigen gezeur om de klachten en pijntjes die ik weleens heb. Maar Lonneke heeft me ervan overtuigd dat ik geen zeur ben en dat het weleens goed zou zijn als anderen weten wat Tinnitus voor een mens kan betekenen.. Ervaring Tinnitus patiënt.  Lees verder

Colitis ulcerosa
Gastblogs

Chronische vermoeidheid bij Colitis Ulcerosa – Gastblog

Ik had (en heb soms nog) de neiging om alles maar tegelijk te doen, het liefst in een redelijk tempo want dan heb je het maar gehad nietwaar? Dan kun je daarna lekker uitrusten zou je denken. Ik dacht het dus niet. Energie opmaken die je niet hebt? Je geeft toch ook geen geld als dit niet op je bankrekening staat? Hierdoor kom je in de min. Zo is het met je energie ook. En helaas wordt er niet iedere maand een bak nieuwe energie gestort. Hier schrijf ik mijn ervaring over chronische vermoeidheid bij Colitis Ulcerosa.  Lees verder