Mijn peuter viel van de trap
Mama &zo

Mijn peuter viel van de trap, met spoed naar het ziekenhuis!

De zomerkleding omwisselen voor winterkleding werd fataal. 

James is een driejarige vrolijke peuter. Hij ontwikkelt zich goed, is vrolijk en gaat sinds kort drie keer in de week naar de peuterspeelzaal. Onze peuter heeft praatjes voor tien. De uitspraak is nog niet altijd even soepel en om die reden staat morgen de eerste afspraak bij de logopedist op de planning. Dit lezen jullie in een volgend artikel op LonnekeSchrijft. 

We hebben een geweldige lange zomer gehad. De zon heeft nog lang doorgesudderd in oktober tot ongeveer een week geleden. Het is zonnetje is nog af en toe aanwezig wat zorgt voor prachtige fotomomenten. De Samsung note 9 in de tas en we konden opstap. Wauw, wat maakt dat ding mooie foto’s!

Zo gingen James en ik laatst naar de bossen om een hut te bouwen en hier vervolgens een snoepje in te nuttigen. Wat een plezier en extra bijzonder om met een t-shirt aan midden in de herfst, in de bossen te lopen. De foto’s die zijn gemaakt met de Samsung note 9 van onze geweldige hut kun je op mijn Instagram bekijken.

Hoewel het zonnetje nog af en toe aanwezig is, is de tijd van korte broeken nu écht voorbij. Het was tijd om de kledingkasten uit te mesten. Lisa was naar het werk en ik ging samen met James de kledingstukken uitzoeken. Het traphekje doe ik altijd dicht. James kan prima traplopen maar als we een tijdje boven zijn vind ik dit wel zo veilig.

Het traphekje was omgebogen en ik hoorde een immens harde knal! 

James zijn zomerkleding hebben we in koffers gestopt om deze naar zolder te brengen en op te bergen. Dit viel even tegen. Hij dacht namelijk dat we weer op vakantie zouden gaan. ‘Nu mama en Lisa koffer inpakken, dan Spanje toe?’. Helaas kleine knul. Hoe graag ik ook zou willen, is de zomer nu dan echt voorbij. Ik leg James uit dat het nu herfst is en dat het tijd is om de lange broeken en truien van zolder te halen.

Om de tegenvallen iets te laten meevallen zingen we vrolijk het liedje: Herfst, Herfst wat heb je te koop.. Beetje sikkeneurig was hij wel maar Efin, James ging spelen met het speelgoed van zijn kamer. Hij is een gezelligheidsmens dus vaak pakt hij talloze stukken speelgoed om er vervolgens mee te spelen op de plek waar ik op dat moment ben.

Zijn kast was opgeruimd, nu onze kast nog. Ik ben onze kleding aan het omwisselen, de hele eerste verdieping ligt vol met kleding en rotzooi en ineens hoor ik een immens harde klap. Ik kijk om het hoekje en zie dat het traphekje totaal omgebogen is. Kort daarna hoor ik gegil en gehuil. Gek genoeg doet dit mij goed. In paniek ren ik naar de trap. Even ben ik bang wat ik aantref maar al snel ren ik naar beneden..

Een scheurtje in zijn schedel? 

James ligt op zijn buik onder aan de trap. Hoe is dit nu mogelijk?! Ik laat hem zelf opstaan, dit heb ik geleerd van mijn moeder en het lukt. Ik scan zijn lichaam en zie een grote snee in zijn voorhoofd. Ik gok dat dit oppervlakkig is maar zijn arm.. Jeetje. De arm van James was enorm dik en voordat ik ook maar iets kon doen begon James te spugen. Oke, dit is goed mis en wat er toen allemaal door mijn hoofd ging is niet te beschrijven. Had hij een hersenschudding, was er iets mis in zijn hoofd of was dit allemaal door de schrik?

Ik laat James op de salontafel zitten. Ik besef dat ik sterk moet zijn maar toch merk ik dat er een aantal tranen over mijn wangen rollen. Mijn lieve kleine jongen helemaal bont en blauw. Ik vraag aan James waar hij de meeste pijn voelt en hij wijst zijn kaak aan. Hmm, hier kon ik zelf niets zien maar dat zegt natuurlijk niks. Ik besloot hem op de bank te zetten en hem een koekje te geven. Het was immers toch snoepjestijd en op deze manier kon ik kijken of dat pijn deed of niet. Dat was niet het geval, dat koekje ging er met gemak in!

Ondertussen was ik de dokter aan de bellen en kreeg ik te horen dat we direct moesten komen. Ik pakte voor de zekerheid zijn tas in aangezien ik had verwacht dat we nog wel even zoet zouden zijn in het ziekenhuis. Mijn gevoel was juist. Aangekomen bij de huisarts moesten we direct door naar het ziekenhuis. Met zijn kaak was er niets aan de hand maar zijn arm was wel héél erg dik en het was ook mogelijk dat er een scheurtje zou zitten in zijn schedel. Slik!

Zuurstofknijper op zijn vinger, pakkertjes op zijn borst.. 

James kreeg iets wat meer praatjes. Hij vond de ambulance die voor het ziekenhuis stond prachtig. Eenmaal in het ziekenhuis gaf hij meerdere malen aan het eng te vinden. Gelukkig kon ik hem wat kalmeren met mijn eigen ziekenhuiservaringen. Ik vind het zelf erg belangrijk dat er eerlijk word gezegd als iets even pijn gaat doen. Dit deed ik ook bij James.

Een zuurstofknijper om zijn vinger, plakkertjes op de borst om zijn hartslag te monitoren, een zetpil tegen de pijn. Alles exact hetzelfde als bij een volwassenen die wordt onderzocht bij de spoedeisende hulp, alleen was alles tien keer zo klein. Heftig voor zo’n klein mannetje.

De onderzoeken verliepen goed. James is een bikkel en klaagt weinig over pijn. De artsen kijken goed naar zijn gezicht of hierin iets veranderd als ze op bepaalde lichaamsdelen drukken. De kinderarts kwam binnen en vertelde direct dat ze een scan wilde maken van zijn hoofd. Hij was immers helemaal van boven naar beneden gevallen en een breukje of scheurtje in zijn schedel zou een mogelijkheid zijn..

Mijn kleine peuter zoon in de CT- scan. 

Er schoot van alles door mijn hoofd, lichtelijk in paniek maar sterk voor James, belde ik opa op met de vraag of hij ons wilde komen steunen. Opa en ik hebben gepraat als brugman maar James liet zich niet zomaar in de CT- scan leggen. Aap, konijn en zijn speen mochten mee maar daar had hij op dat moment geen boodschap aan. Hij wilde naar huis en niet in zo’n enge tunnel liggen terwijl je niet weet wat er precies gaat gebeuren. Snap ik.

De arts is er uiteindelijk bijgekomen en na wat snoepbeloftes lukte het om James stil te laten liggen in de tunnel. Ik liet hem geen moment los. Deze CT- scan duurde maar een paar seconde. Ik dacht nog, hoe kunnen ze nu al alles hebben gezien?!

James was de mooie kinder- ziekenhuiskamer een beetje zat. Er stonden wat speelgoedbakken die we inmiddels al van buiten en binnen, meerdere malen hadden bekeken. Mama ik wil naar huis!’ en terwijl ik nadenk over het feit dat ik hier misschien wel de nacht moet doorbrengen met mijn peuter komt de kinderarts binnengelopen.

Jullie moeten James wel wekken vannacht! 

De scan ziet er goed uit. Er is niets te zien van een breuk of scheurtje. Jullie mogen naar huis!’ vertelde de kinderarts. James zijn arm moesten we echter wel goed in de gaten houden. Een foto was niet overbodig geweest aldus de arts maar omdat hij de CT- scan al achter de rug had, kennis had gemaakt met tien verschillende witte jassen en vervelende plakkertjes op zijn lichaam, was het nu genoeg. James begon zijn arm al wat meer te bewegen en na wat extra voelen en duwen konden we dan écht het ziekenhuis verlaten.

Ik ben onwijs geschrokken van deze situatie. Ik twijfel er dan ook niet over om EHBO voor kinderen te volgen. Zoals afspraken met de arts hebben we James die nacht nog een aantal keren wakker gemaakt om te kijken of alles goed ging. Dat was, thank god, het geval. De volgende ochtend was James zijn gezicht totaal opgezwollen en ondanks dat hij die week van mij best thuis mocht blijven, kon hij niet wachten om alles te vertellen op school. De bikkel.

Gelukkig is deze vervelende situatie uiteindelijk goed afgelopen. We zijn enorm geschrokken van wat er is gebeurd. De kinderarts heeft mij op het hart gedrukt dat het niet mijn schuld was en toen ze dat zei, rolde de tranen over mijn wangen. Ik voelde me enorm schuldig. Eenmaal thuis, toen James ging slapen, heb ik uit boosheid en verdriet, het traphekje verder in elkaar getrapt. Opa heeft een houten plank gemaakt die we voor de trap kunnen schuiven waardoor er nu niemand meer doorheen kan vallen.

Eind goed, al goed. Wij kunnen weer hutten gaan bouwen! Heb jij je EHBO voor kinderen al behaald of vertrouw je op zulke momenten op je moedergevoel? Welke telefoon heb jij om prachtige foto’s te maken voor social media? Ben je fan van de Samsung galaxy Note 9 of bijvoorbeeld de iPhone x?

 

(Visited 681 times, 1 visits today)

Vorig artikel Volgend artikel

You Might Also Like

Geen reacties

Schrijf een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.