ervaring de ziekte van crohn
De ziekte van crohn &zo

Mijn moeder vertelt over de ziekte van Crohn

Mijn moeder verteld over de ziekte van Crohn. Hoe heeft zij dit ervaren? hoe is het voor ouders om een kind te hebben met vreselijke buikpijnen en niet wetend wat er allemaal aan de hand is? Het was een zware tijd maar mijn ouders hebben altijd voor mij klaar gestaan en nu verteld mijn moeder over hoe het voor hun is geweest.

Als ik terug denk aan de tijd dat bij Lonneke de ziekte van Crohn werd gediagnostiseerd gaan mijn gedachten terug naar de tijd dat ze samen op vakantie ging met Merijn naar Spanje en ze mij huilend op belde en zei: ‘Ik wil naar huis mam, nu!’

Ja daar zit je dan machteloos, niet wetend wat er precies aan de hand is en waarom ze zo’n buikpijn heeft.
Toen we haar op het vliegveld zagen was ze eng wit, dun en hield haar buik vast. Ik had een appel en een banaan voor haar meegenomen.

De dagen/weken erna ging het niet veel beter en ik weet nog dat een etentje toen mijn zoon bram overwam uit de USA, waar ze zo naar uit had gekeken voor haar dramatisch verliep omdat ze zo vaak naar het toilet moest en niet kon eten.

We begonnen natuurlijk met huisarts bezoeken, wat al snel ziekenhuis bezoeken werden.
Thuis lag ze met erge buikpijn op de bank beneden en vroeg mij vaak: ‘Waarom mam? wanneer gaat het over?’ Vragen waar ik echt geen antwoord op wist en haar alleen maar kon troosten en af en toe samen een potje huilen.

Als de dag van gisteren weet ik nog dat ik in de wachtkamer van het ziekenhuis zat te wachten en Lonneke haar eerste endoscopie kreeg. Ik was zó zenuwachtig en probeerde een boekje te lezen wat natuurlijk niet lukte. Ik hoorde haar vreselijk hard schreeuwen! Het was echt een hel.
De tranen sprongen in mijn ogen en het liefst was ik daar direct naar binnen gerend! Het was dan ook niet te bevatten dat de arts mij naar afloop vertelde dat haar hele darmen vol zaten met ontstekingen. Het was de ziekte van Crohn, in hele erge maten.

Vanaf die tijd had ik mijn mobiel altijd bij de hand en stond hij zo hard mogelijk, ook ’s nachts.
Als ik zag dat ze belde was ik altijd bang dat ze weer zo’n pijn zou hebben en zou huilen. Ik kon natuurlijk niet altijd meteen naar haar toe al deed ik daar wel mijn best voor.
De volgende van medicijnen en onderzoeken is niet van belang om op te schrijven maar jullie hebben vast via haar blog het een en ander gelezen!

Gelukkig was de ziekte van crohn tijdens de zwangerschap rustig en dat was dan ook een heerlijke tijd.
Nog steeds ligt mijn mobiel ’s nachts naast me met het geluid aan want ik denk dat ik dat nooit zal kunnen loslaten om niet altijd voor haar klaar te staan.

We hebben verschrikkelijke tijden met elkaar meegemaakt maar ook mooie tijden, omdat we zo één zijn geworden en alles met elkaar kunnen bespreken.
De ziekte van Crohn en heel dat proces bracht ons nog meer naar elkaar toe en we trekken heel veel met elkaar op.

Soms droom je weleens over het winnen van een groot geldbedrag maar ik zou er alles voor over hebben om te zorgen dat ze beter wordt en geen ziekenhuis bezoeken meer hoeft af te leggen en geen medicatie meer hoeft in te nemen.
Het zal bij een droom blijven maar de wetenschap staat niet stil dus we blijven positief en maken er met elkaar het beste van.

De moeder van Lonneke .

(Visited 559 times, 1 visits today)

Vorig artikel Volgend artikel

You Might Also Like

2 Reacties

  • Reageer Kris De Prins 18 januari 2016 om 16:51

    Lonneke,
    voor mijn ervaringsverhaal over de Ziekte van Crohn en de zoektocht naar een toilet, kan je een keer een kijkje nemen op http://www.hogenoodwordtdeugd.wordpress.com
    Succes en groeten,
    Kris

  • Schrijf een reactie

    Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.