Afgelopen week hadden we een zieke dreumes in huis rondlopen. Of ja, rondlopen deed hij amper, zo ziek was hij. James kreeg een dag voor zijn eerste echte verjaardag hoge koorts en dit bleef 1,5 week aanhouden. Erg sneu en vooral omdat het voor ons eigenlijk niet duidelijk was waar de koorts vandaan kwam. Een zieke dreumes..
Van een energiek, fit en ondernemend mannetje werd hij heel ingetogen en stil.
Gelukkig hadden we de verjaardag van James al uitgebreid gevierd een weekend voor zijn echte verjaardag. Heb je deze vlog nog niet gezien? Klik dan hier. Maar toch, we wilde samen met James op zijn echte verjaardag gaan zwemmen en eindige in het pannenkoekenhuis samen met opa & oma. Helaas liep dat even wat anders maar alsnog kwamen opa & oma ’s avonds even proosten op zijn verjaardag terwijl James uitgeteld in bedje lag.
James was echt James niet meer. Van een energiek fit ondernemend klein mannetje was hij heel intogen, stil en wilde absoluut niet spelen. Knuffelen met mama was eigenlijk het enige wat hij fijn vond en dat terwijl hij daar normaal gesproken niks van wil weten!
Ik heb het een weekje afgewacht en toen er nog geen verbetering in zat maakte ik een afspraak bij de dokter. Ik vertrouwde het niet helemaal. Ik ben de laatste die voor ieder klein dingetje naar de dokter gaat maar dit vond ik wel even belangrijk. Mijn kleine zieke dreumes..
Hand en hand liepen we de dokterspost binnen..
Het gaat allemaal zo snel dat ik nog even moet wennen aan het feit dat James nu gewoon kan lopen, als ik mijn rug voel betrekken terwijl ik naar de dokter naar binnen loop besluit ik hem maar neer te zetten. Samen, hand in hand, lopen we de dokterspost binnen. We gaan samen in de wachtkamer zitten & spelen in de speelhoek met duplo. Ik probeer James op zijn gemak te stellen en vertel wat de dokter straks gaat doen. Tja, dat is dan weer het voordeel als je als moeder zijnde al een heel ziekenhuisleven moet doorstaan. Ik kan James nu prima voorbereiden op wat er gaat komen en wat er pijn doet en juist niet.
James lacht af en toe en ik zie mensen in de wachtkamer vertederend kijken naar hoe wij spelen. Ondertussen staat James uitgebreid te kakken, altijd fijn bij de dokter! Ahum!
Ik heb geen tijd meer om hem te verschonen, we worden al naar binnen geroepen! Helaas is onze eigen dokter op vakantie en hebben we een vervanger…
James zijn eerste onderzoek.
Er werd goed geluisterd naar wat ik te vertellen had. James was alert maar het was gewoon een heel ander mannetje. Uiteindelijk werd hij onderzocht, precies wat ik hem had verteld dus daar was ik blij mee. Het deed geen pijn, hij hielt zich sterk. Hij lijkt op zijn moeder 😉
Ook de dokter kon niks vinden waar de koorts vanaf kon komen en dat vond ze, net als ik, erg vervelend.
Ik moest voor de zekerheid James zijn plas opvangen om te kijken of hij misschien een blaasontsteking zou hebben. Het was een kleine kans maar ze wilde het graag uitsluiten. Zijn plasje opvangen, HOE DAN?!
We kregen een potje mee met zijn naam erop, ach gerum.. James zijn eerste onderzoekje. Gek genoeg werd ik er emotioneel van. Hij is nog zo klein… en hoewel het totaal niet erg is om in een potje te plassen, deed het iets met me. Misschien omdat ik hetzelf al zovaak heb moeten doen…?
Bij de apotheek haalde we plaszakjes. Deze moest ik om zijn tangelang binden om zo zijn plasje op te kunnen vangen. James vond het prima maar fijn was anders. James besloot drie keer vlak nadat ik het plaszakje had opgeplakt, kei hard te kakken. Heel fijn, dat ging dus niet door. Ik kon daar moeilijk met een zakje plas vol met.. oke, je snapt wat ik bedoel!
Uiteindelijk is het gelukt & was de uitslag goed. James knapte iedere dag een beetje meer op en is nu alweer helemaal de oude. Het was een fixe griep met hoge koorts! Het enige positieve wat hierin is uitgekomen is het feit dat hij het nu wel fijner vindt om af en toe te knuffelen. Waar een griep allemaal wel niet goed voor is! 😉
Is jouw dreumes weleens goed ziek geweest? Wat deed je dan anders dan normaal?
Geen reacties