De emotionele en psychische gevolgen van een keizersnee!

Ik heb de keizersnee niet gezien als falen, totdat..

Ik had al twee ruggenprikken gehad maar de pijn kwam daar dwars doorheen. Het hielp niks. Ik lag uren lang te puffen en te kreunen totdat er werd gesproken over een spoedkeizersnede. Dit was eerder nooit ter sprake gekomen en dus moesten we allemaal even ‘schakelen’. Ik had hier zelf al snel vrede mee aangezien mijn ontsluiting niet vorderde. Het had dus ook geen zin om op deze manier door te gaan met bevallen.

Ik heb de keizersnee in de eerste tijd na de bevalling niet gezien als falen. Het kwam niet eens in mijn hoofd op, totdat ik bevallingsverhalen ging lezen van andere moeders. Ik las hoe zwaar, moeilijk maar ook hoe geweldig en intens het was om hun eigen kindje zelf te mogen aanpakken en op de borst neer te leggen.

Dit gevoel had ik ook wel willen voelen. Ik had James ook graag zelf op mijn borst gelegd en meteen willen vasthouden. Ik heb urenlang gestreden en afgezien om James eruit te persen. Wat zeg ik, om überhaupt ontsluiting te krijgen want deze bleef al die tijd steken op ‘een krappe 5 centimeter’.

Iedere vrouw is in staat om een normale bevalling te doorstaan..

Op een gegeven moment heb je niks meer te willen en moet je jezelf neerleggen bij de situatie. Bij een situatie die je misschien anders voor ogen had en ook anders had gewild.
Ik ben echt weleens jaloers op vrouwen die zo’n prachtige bevalling hebben meegemaakt. Een bevalling is toch iets wat vrouwen horen te kunnen, een kindje baren, daar zijn wij voor gemaakt! Dit waren de woorden van de gynaecoloog toen ik mijn angst over de bevalling uitsprak.

Zolang dat dit zo wordt uitgesproken zullen wij vrouwen, die een keizersnee moeten ondergaan, onzeker blijven over ons lichaam. Niet iedere vrouw is blijkbaar in staat om een bevalling via de normale weg te doorstaan en dat heeft helemaal niks te maken met zwakheid of geen echte vrouw zijn. Het is iets medisch wat dit doet blijken.

Ik hoor weleens verhalen van moeders met een ‘normale’ bevalling dat de bekende rozenwolk niet (meteen) aanwezig was. Die gevoelens zijn voor iedereen anders en het heeft er dus niets mee te maken met op welke manier je bent bevallen. Het is nou eenmaal het meest intense en heftigste wat je mee kunt maken als ouder en op welke manier een bevalling zich uit, doet er niet toe!

De emotionele en psychische gevolgen van een keizersnee!

Het zijn eigenlijk de vooroordelen die deze twijfel veroorzaken. Ik had een keizersnee wat ik psychisch (en lichamelijk) prima aankon en waar ik geen moment moeite mee heb gehad maar omdat er vanuit (onder andere) het ziekenhuis weinig uitgesproken wordt over een keizersnee omdat vrouwen toch wel ‘gewoon kunnen bevallen’. Ging ik twijfelen aan mijn kunnen.

Wat is er mis met mijn lichaam dat het mij niet lukt om zelf een kind op de wereld te zetten? Waarom kan mijn lichaam niet wat andere moeders wel kunnen? En wat je hoort te kunnen als vrouw?

Ik heb er werkelijk alles aan gedaan om James er op een normale manier uit te krijgen. Dit is niet gelukt. Ik heb de geboorte van mijn eigen zoon niet eens kunnen zien. Er hing namelijk een lelijk blauw schort voor mijn neus. Dit is vervelend en dat is zacht uitgedrukt. Ik had het liever anders gezien en dat is zacht uitgedrukt. Maar ben ik daarom minder moeder? Heb ik daarom een mindere band met mijn zoon?

Ik ben meteen ‘aan de slag’ gegaan als moeder. Ik heb hem innig geknuffeld toen hij op mijn borst lag. Ik hem tegen hem verteld hoe mooi, lief, sterk hij is en hoe welkom hij is in ons gezin. Ik heb hem bedankt voor het feit dat hij ons ouders heeft gemaakt. Juist hij.

Ik ben niet meer of minder moeder omdat ik een keizersnee heb gehad. Ik heb een kei (zer) sterke band met mijn zoon al vanaf het eerste moment. En het is emotioneel, het is zwaar en het is intens maar dat is iedere bevalling op haar manier. Het feit dat jij of ik een keizersnee hebben gehad, zegt niks over ons als moeder en zegt al helemaal niks over het on- kunnen of falen van ons lichaam!

Heb jij een keizersnee gehad en heb jij daar moeite mee gehad? Of juist helemaal niet? Laat het weten in de comments, ik ben benieuwd hoe jullie hierin staan en hoe jullie dit hebben ervaren!

Lees ook: Wat je moet weten voor een keizersnee!